Κατάντια
Ενδεικτικά, η χώρα μας έχει να επιδείξει ανδρεία στους αρχαίους χρόνους, Βυζάντιο, 1453, 1821, 1912-13, 1940-41, Καλάβρυτα – Δίστομο – Γοργοπόταμο.
Αλλά, έχει και Εφιάλτη, δολοφονία Καποδίστρια, Τσολάκογλου, κουκουλοφόρους των Ναζί, Γυάρος, 1967-74, προδοσία/πραξικόπημα Κύπρου, αποβιομηχάνηση και ξεπούλημα ελληνικών επιχειρήσεων στους ξένους με παράλληλες εισαγωγές, δολιοφθορά πρωτογενή τομέα και εξάρτηση από εισαγωγές (αγροτικά – κτηνοτροφία), μίζες, διάλυση οικονομίας, μνημόνια.
Για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου η Τουρκία έχει κάνει κυριολεκτικά σουρωτήρι τις ελληνικές θάλασσες, διεκδικώντας την μάνα τους και τον πατέρα τους, να έχουν γκριζάρει ό,τι θέλουν, και οι κυβερνώντες να χαζεύουν τους καταπατητές σαν χαϊβάνια.
Όμως, εκείνο που ξεπερνάει κάθε φαντασία είναι ότι υπάρχει μέσα στο κοινοβούλιο «ελληναράς μακεδονομάχος» υπουργός που έχει δηλώσει ότι είναι υπερήφανος που έδωσε τις μαρίνες στους Τούρκους, που απεμπολεί το Διεθνές Δίκαιο των 12 ν.μ. και που δηλώνει ανερυθρίαστα και με αλαζονικό ύφος του ξερόλα ότι το Oruc Reis καίει καύσιμα χωρίς λόγο!
Το άκρον άωτον της ξετσιπωσιάς και της θρασυδειλίας. Να έχουν παραδώσει εθνική κυριαρχία και υποθαλάσσιο πλούτο στους Τούρκους και στους πάτρωνές τους Γερμανούς και να προσπαθούν να κάνουν το άσπρο-μαύρο για να μας πείσουν περί του αντιθέτου.
Μετά, έχουμε και τη λανθασμένη ελπίδα να περιμένουμε βοήθεια από ξένους «φίλους», τη στιγμή που χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις τρώμε αδιαμαρτύρητα συνεχόμενες καρπαζιές από την ΕΕ της Γερμανίας και δίχως οι κυβερνώντες να έχουν το σθένος να ασκήσουν το αναφαίρετο δικαίωμά μας για έρευνες στην ίδια περιοχή, μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάντια του σημερινού ελληνικού κράτους. Τα καταφέραμε ανάμεσα στα άλλα, μετά τη χθεσινή απόφαση της ΕΕ, να επέρχεται και η απόλυτη εθνική ταπείνωση τον προσεχή Μάρτιο, γιορτάζοντας τα 200 χρόνια από το 1821 και την ίδια στιγμή η ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις που θα «δαγκώνουν» για πολλοστή φορά.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν τα μέλη μιας κυβέρνησης δεν ενδιαφέρονται καν πως θα χαρακτηριστούν από την ιστορία και έχουν ως προτεραιότητα την καρέκλα και το κόμμα, παρά την πατρίδα.
Δημήτρης Μ.