Τι γράφουν οι εμπνευστές της «Μεγάλης επανεκκίνησης» που επωφελούνται από την πανδημία και προωθούν την παγκοσμιοποίηση και «νέα κανονικότητα» στον πλανήτη
«Το 2021 είναι η χρονιά της μεγάλης επανεκκίνησης»
Ομιλία πρωθυπουργού στη Βουλή, 12 Νοεμβρίου
Εχθρός της «νέας εποχής» είναι η άνοδος του εθνικισμού και του προστατευτισμού τύπου Τραμπ
Το βιβλίο «Covid-19: The Great Reset» στο γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, την ώρα που έχει τηλεδιάσκεψη με τους ηγέτες της άτυπης ομάδας κρατών που αντιμετώπισαν με επιτυχία το πρώτο κύμα της πανδημίας
Ο Κλάους Σβάμπ, συγγραφέας της «Μεγάλης Επανεκκίνησης»
Στις φωτογραφίες που δόθηκαν στην δημοσιότητα μετά την τηλεδιάσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τους ηγέτες της άτυπης ομάδας κρατών που αντιμετώπισαν με επιτυχία το πρώτο κύμα της πανδημίας, πάνω στο γραφείο του πρωθυπουργού, υπήρχε ένα βιβλίο, τοποθετημένο έτσι ώστε σίγουρα να αποτυπωθεί και να παρατηρηθεί, με τον τίτλο «Covid-19: The Great Reset».
H επόμενη ημέρα
Βιβλίο που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας συζήτησης γύρω από την πανδημία του κορονοϊού, τα μέτρα που πήραν οι κυβερνήσεις για να την αντιμετωπίσουν, πού οδηγούν αυτά, αλλά και ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Ποια θα είναι η περίφημη νέα κανονικότητα στην οποία η ανθρωπότητα θα μπει όταν τελειώσει ο εφιάλτης της πανδημίας. Δεν επρόκειτο περί σύμπτωσης, αλλά περί ξεκάθαρης δήλωσης, καθώς το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το επίκεντρο μιας εκτεταμένης συζήτησης σχετικά με το νέο κύμα της παγκοσμιοποίησης.
Οι συγγραφείς του, άλλωστε, περήφανα δηλώνουν ότι η πανδημία του κορονοϊού πρέπει να «χρησιμοποιηθεί» προκειμένου να γίνει εφικτός ένας παγκόσμιος μετασχηματισμός. Με απλά λόγια, ζητούν, με αφορμή την οικονομική καταστροφή λόγω των μέτρων που οι κυβερνήσεις επέβαλαν, να επιβληθούν πολιτικές κατευθύνσεις και να μετασχηματιστούν οι ανθρώπινες κοινωνίες με τρόπο που να ταιριάζουν στις δικές τους θεωρίες. Στην πράξη πρόκειται για ένα «εγχειρίδιο κινεζοποίησης», όπως το χαρακτήρισαν κάποιοι, που έρχεται να συμπληρώσει τις θεωρίες περί τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης που θα μετατρέψουν τον άνθρωπο σε «γρανάζι». Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γραμμένο από τους Τιερί Μαλερέτ και Κλάους Σβαμπ, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής για χρόνια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός. Ο πρώτος ήταν για αρκετά χρόνια μέρος της διοικούσας επιτροπής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Σύμφωνα με τους συγγραφείς του, το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό για οποιονδήποτε θέλει να καταλάβει πώς η πανδημία διέλυσε τα κοινωνικά και οικονομικά μας συστήματα, αλλά και τι αλλαγές θα χρειαστούν προκειμένου να δημιουργηθεί ένας νέος κόσμος δίχως τα προβλήματα του παλιού.
«Το βιβλίο κοιτάζει μπροστά στο πώς θα είναι ο κόσμος μετά τον κορονοϊό, μόλις τέσσερις μήνες αφού αναγνωρίστηκε αυτός σαν πανδημία» γράφει ο Sam Meredith από το αμερικανικό CNBC, ενώ, με αφορμή όσα διάβασε ο Ricardo Avila από το κολομβιανό μέσο Portafolio, μας πληροφορεί ότι η πανδημία μπορεί εκτός από κρίση να είναι και ευκαιρία. Ευκαιρία για ριζοσπαστική και μόνιμη αλλαγή, συμπληρώνει ο Mustafa Alrawi από το The National των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Αυτές οι κριτικές είναι που έχουν επιλεχθεί προκειμένου να περιγράφουν το βιβλίο στο Amazon και είναι ανατριχιαστικό πώς συμπληρώνουν η μία την άλλη, σχηματίζουν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα που φέρνει στο μυαλό το επιτελικό κράτος και τα παράγωγα των μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Η ατζέντα
Όταν από το βήμα της Βουλής στις 12 Νοεμβρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε λόγο για το 2021 ως τη χρονιά της μεγάλης επανεκκίνησης, ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατάλαβαν τι ακριβώς έλεγε και τι είδους ουρές υπήρχαν σε αυτό που ακούστηκε.
Κάποιοι κάνουν λόγο για θεωρία συνωμοσίας. Όμως η «Μεγάλη επανεκκίνηση» θα είναι το κεντρικό θέμα της 51ης συνάντησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός το 2021. Η ατζέντα του, περιέργως οικεία στους Ελληνες. Η δέσμευση να μετατοπιστεί η παγκόσμια οικονομία προς ένα πιο δίκαιο, βιώσιμο και ανθεκτικό μέλλον.
Το πρόγραμμα απαιτεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που επικεντρώνεται στη φυλετική ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία της φύσης. Η κλιματική αλλαγή απαιτεί από εμάς να απελευθερώσουμε την οικονομία από τα καύσιμα του άνθρακα και να επαναφέρουμε την ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά σε αρμονία με τη φύση. Ο στόχος είναι η οικοδόμηση πιο ίσων, πιο βιώσιμων και χωρίς αποκλεισμούς οικονομιών.
Τo τέλος της μεσαίας τάξης
Σαν να διαβάζει κανείς μια αγγλική μετάφραση της έκθεσης Πισσαρίδη, όσον αφορά τουλάχιστον τις διαπιστώσεις της προς την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει το ελληνικό κράτος. Τέλος για τους μικρομεσαίους, τους αυτοαπασχολουμένους και όλο αυτό το οποίο ονομάζεται μεσαία τάξη. Το μέλλον μας θέλει υπαλλήλους σε πολυεθνικές ή κλεισμένους στα σπίτια μας να επιβιώνουμε χάρις στη στήριξη του κράτους.
Πώς μεταφράζεται στην πράξη όλο αυτό; Παγκόσμια διακυβέρνηση, βιοασφάλεια, νέα κανονικότητα και η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση είναι οι όροι που οδηγούν στη δημιουργία μιας παγκόσμιας νεοφασιστικής διακυβέρνησης, όπου οι πολυεθνικές εταιρίες αναλαμβάνουν ρόλο μετόχου, ενώ τα έθνη-κράτη περιθωριοποιούνται ως εκτελεστικοί μηχανισμοί των αποφάσεων που λαμβάνονται στα διεθνή φόρα και οι πολίτες μετατρέπονται σε ακτήμονες. Εξαρτημένοι από το κράτος για να επιβιώσουν.
Φυσικά, εχθρός της νέας εποχής του βιβλίου είναι η άνοδος του εθνικισμού και του προστατευτισμού -τύπου Τραμπ-, κάτι που θα αποτελέσει τροχοπέδη στην αναζήτηση της «Μεγάλης επανεκκίνησης».
Παγκόσμιο… υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης
Η πανδημία αποτελεί μια σπάνια, αλλά περιορισμένη χρονικά ευκαιρία να σκεφτούμε, να ξαναφανταστούμε και να επανεκκινήσουμε τον κόσμο μας, γράφει ο καθηγητής Κλάους Σβαμπ, για να στηρίξει την επιχειρηματολογία του για τη «Μεγάλη επανεκκίνηση».
Το ακριβώς αντίθετο υποστηρίζει ο καθηγητής Αντονι Μιούλερ, ο οποίος προειδοποιεί ότι, σύμφωνα με τη νέα τάξη που οραματίζεται η «Μεγάλη επανεκκίνηση», η πρόοδος της τεχνολογίας δεν προορίζεται να εξυπηρετήσει τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων, αλλά να υποτάξει το άτομο στην τυραννία ενός τεχνοκρατικού κράτους. «Οι ειδικοί γνωρίζουν καλύτερα» είναι η δικαιολογία.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η επερχόμενη τεχνοκρατία συνεπάγεται τη στενή συνεργασία μεταξύ των επικεφαλής της ψηφιακής βιομηχανίας και των κυβερνήσεων. Με προγράμματα, όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και η υγειονομική περίθαλψη για όλους, το νέο είδος διακυβέρνησης συνδυάζει τον αυστηρό κοινωνικό έλεγχο με την υπόσχεση μιας ολοκληρωμένης κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι αυτή η νέα παγκόσμια τάξη ψηφιακής τυραννίας συνοδεύεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικού καταλογισμού, ένα point system συμπεριφοράς. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας είναι η πρωτοπόρος αυτής της μεθόδου παρακολούθησης και ελέγχου ατόμων, εταιριών και κοινωνικοπολιτικών φορέων.
Υπό αυτήν την έννοια η ίδια η δημοκρατία γίνεται περιττή, αφού είναι οι ειδικοί, οι τεχνοκράτες και στο τέλος η τεχνητή νοημοσύνη που θα καθορίζουν τα πάντα. Θυμίζει έντονα κάτι από μια νέα κανονικότητα.
Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και ο οικουμενικός πολιτισμός
Η ρομποτοποίηση θα εξυψώσει την ανθρωπότητα σε μια νέα συλλογική και ηθική συνείδηση
Εκτός από τη «Μεγάλη επανεκκίνηση» ο Κλάους Σβαμπ έχει ασχοληθεί και με την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Ακόμη μία από τις εμμονές της κυβέρνησης, για την οποία πολύ συχνά ακούμε. Σύμφωνα με τον κ. Σβαμπ, αυτή σημαίνει ότι ο κόσμος κινείται προς έναν πραγματικό οικουμενικό πολιτισμό. Οπως αναφέρει ο καθηγητής Μιούλερ (σε άρθρο που μετέφρασε στα ελληνικά ο Νίκος Μαρής), η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση παρέχει τη δυνατότητα να ρομποτοποιήσει την ανθρωπότητα και να θέσει έτσι σε κίνδυνο τις παραδοσιακές μας πηγές νοήματος – την εργασία, την κοινότητα, την οικογένεια, την ταυτότητα». Ο Σβαμπ προβλέπει ότι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση θα εξυψώσει την ανθρωπότητα σε μια νέα συλλογική και ηθική συνείδηση.
Πρόκειται για μια ερμηνεία της Ιστορίας και της μελλοντικής πορείας της ανθρωπότητας από την απόλυτη τεχνοκρατική σκοπιά, η οποία στηρίζει ότι η πρόοδος βασίζεται αποκλειστικά σε μια σειρά τεχνολογικών επαναστάσεων και ότι είναι η τεχνολογία που ορίζει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, με τελική και αναπόφευκτη κατάληξη τη μείξη ανθρώπου και μηχανής, τον περίφημο τρανσουμανισμό. Κατά κάποιους, αυτή η αναπόφευκτη κατάληξη δεν σημαίνει τελικά τίποτε άλλο παρά την υποταγή του ανθρώπινου προσώπου στη μηχανή, με τρόπο τέτοιο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας δράκας υπερπλουσίων, που έτσι θα αναπαραγάγουν αενάως την εξουσία τους.
Ποιος είναι ο Κλάους Σβάμπ (της Μπίλντενμπεργκ και του Νταβός)
Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός και άλλοι ηγέτες ανά τον κόσμο επηρεάζονται τόσο πολύ από το βιβλίο ενός Γερμανού μηχανικού;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται στον ρόλο του σε τουλάχιστον δύο από τις τρεις σημαντικότερες λέσχες στις οποίες συναντάται η ελίτ της πολιτικής και της οικονομίας: Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής του πρώτου, ενώ για μια σειρά ετών ήταν μέλος της διοικητικής επιτροπής της δεύτερης. Με χρηματοδότες σαν τον Μπιλ Γκέιτς και τον Τζορτζ Σόρος, δεν μπορεί κανείς να απορεί που πολιτικοί και επιχειρηματίες από όλον τον κόσμο κάνουν ουρές και πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες δολάρια προκειμένου να συμμετάσχουν στις διαδικασίες του, που πλέον έχουν γίνει ένα παγκοσμίου φήμης event.
«Ιππότης» χρισμένος από την Βασίλισσα Ελισάβετ, έχει παρασημοφορηθεί επίσης από την Γερμανία (2012), την Ιαπωνία (2013), την Γαλλία (1995), τον ΟΓΕ (2001) και τελευταία από την Κίνα (2018).
Μόνο κακές στιγμές για τη χώρα
Το Νταβός και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ δεν είναι μέρος άγνωστο για την ελληνική πολιτική ελίτ. Και σίγουρα δεν είναι συνδεδεμένο με καλές στιγμές για τη χώρα μας. Μπήκε στη ζωή των Ελλήνων το 1988, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και ο Τούρκος ομόλογός του Τουργκούτ Οζάλ υπέγραφαν, στο πλαίσιο των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, τη συμφωνία μη πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, συμφωνώντας, παράλληλα, να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μην προκύψει άλλη κρίση μεταξύ των δύο χωρών, όπως εκείνη του 1987. Είδαμε πού κατέληξε αυτή η… προσπάθεια σήμερα.
Το 1992 ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε ο δεύτερος Ελληνας πρωθυπουργός που συμμετείχε στις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και μετέβη στο Νταβός.
Η πλέον δραματική στιγμή, όσον αφορά την Ελλάδα, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ήρθε το 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «έφαγε ξύλο» προκειμένου να πεισθεί να μπει σε μνημόνιο. Όπως σημείωναν τότε τα ΜΜΕ, το Νταβός ήταν το σημείο καμπής για τον κ. Παπανδρέου. Κυβερνητικές πηγές έκαναν λόγο για δύσκολες στιγμές, ενώ ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός είχε δηλώσει σε εξαιρετικά πιεστικό δημοσιογράφο των «Financial Times» ότι για το πρόβλημα στην Ελλάδα ευθυνόμαστε εμείς. Δεν παρέλειψε, φυσικά, να παραστεί και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος συναντήθηκε μάλιστα στη «σκηνή» με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε. Το 2020, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, συμμετείχε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.