Γιατί τον κατηγορούν ότι «θέλει να διαγράψει» τον ιδρυτή του κόμματος, σε μια προσπάθεια να μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε …«μητσοτακική»!
Γράφει ο Βασίλης Σκουρής από το ieidiseis.gr
Το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για το θάνατο του Βαλερί Ζισκάρ Ντ΄Εστέν προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων –πάντα στο παρασκήνιο- από τους καραμανλικούς της Νέας Δημοκρατίας!
«Με το αεροπλάνο του επέστρεψε η Δημοκρατία στη χώρα μας. Και με τη στήριξή του εντάχθηκε στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση η Ελλάδα αποχαιρετά τον μεγάλο της φίλο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν», ανέφερε χαρακτηριστικά στη δήλωσή του ο Έλληνας πρωθυπουργός.
«Καλά, στο αεροπλάνο του Ζισκάρ Ντ΄Εστέν, μόνο η …δημοκρατία ήταν μέσα; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν σε αυτό; Γιατί τέτοια αλλεργία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Τόσο πολύ ενοχλείται από τον ιδρυτή του κόμματος; Θέλει να τον διαγράψει από τη μνήμη μας;», ήταν μερικά από όσα ακούστηκαν αμέσως μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού, από το μεσημέρι κιόλας της Πέμπτης, από «καραμανλικά στελέχη».
Η οργή ξεχείλιζε, καθώς τα παραπάνω στελέχη χρεώνουν στο νυν πρωθυπουργό προσπάθεια «αποκαραμανλοποίησης» της Νέας Δημοκρατίας και αποκαθήλωση του ιδρυτή του κόμματος.
Το γεγονός για παράδειγμα ότι ουκ ολίγες φορές, σε σημαντικές στιγμές, όπως πχ οι ομιλίες του στη ΔΕΘ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφύγει να αναφέρει το όνομα του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, προκαλεί τους «καραμανλικούς». Πολύ περισσότερο που σε κάθε ευκαιρία φροντίζει να κάνει αναφορά στον Ελευθέριο Βενιζέλο, επικαλούμενος μάλιστα και τη συγγενική σχέση που είχε μαζί του η οικογένειά του.
«Θέλει στη θέση του Καραμανλή να βάλει τον Βενιζέλο», είναι οι κατηγορίες που δέχεται-στο παρασκήνιο, βεβαίως, γιατί δημοσίως ουδείς τοποθετείται, καθώς ουδείς θέλει να είναι ο πρώτος που θα ανοίξει μέτωπο με τον πανίσχυρο ακόμα αρχηγό του κόμματος. Αιχμές δε αφήνονται και για το Ίδρυμα Καραμανλή που πολλές φορές, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν, δεν υπερασπίζεται το όνομα και του κύρος του ιδρυτή του κόμματος!
Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις μη αναφορές του στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τις αντίστοιχες αναφορές του στον Ελευθέριο Βενιζέλο, θέλει να σηματοδοτήσει τη στροφή του κόμματος, αλλά κυρίως να μεταβάλλει στρατηγικά το συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του. Η απόφαση του πρώην πρωθυπουργού να αποσυρθεί από το προσκήνιο, αποθαρρύνει μεν τους «καραμανλικούς» για το μέλλον, ωστόσο μεγεθύνει τη γκρίνια στο εσωτερικό του κόμματος.
Ιδίως τώρα, που η δυσαρέσκεια που αρχίζει να εκδηλώνεται στην κοινωνία για την κυβέρνηση, βρίσκουν και προσφορότερο έδαφος στην κριτική τους.