Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας δεν διαθέτουμε. Αντ’ αυτού, υπάρχει το γνωστό ΕΛΙΑΜΕΠ, στο οποίο κάποιοι ειδικοί, συμβουλεύουν την Κυβέρνηση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Υποτίθεται πως οι μετέχοντες –τιτλούχοι, καθηγητές ΑΕΙ κ. α – διαθέτουν τα ανάλογα προσόντα, την κριτική σκέψη, τις ιστορικές γνώσεις και το ανάλογο πατριωτικό φρόνημα.
Σε εξαιρετικά δύσκολους καιρούς (όπως τώρα με τους τούρκους γείτονες «συμμάχους και φίλους»;) που ζούμε, η υπευθυνότητα, η ικανότητα και η επάρκεια των μελών ενός Συμβουλευτικού Σώματος (ΕΛΙΑΜΕΠ) είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Ο επικρεμάμενος τουρκικός κίνδυνος επιδεινώνεται /γιγαντώνεται όταν μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ υποδεικνύει ειδεχθή ταπεινωτικό συμβιβασμό /υποταγή των Ελλήνων στους Τούρκους.
Αυτή η … φιλανδοποίηση – ραγιαδοποίηση – γιουσουφοποίηση – χάριν μιας καλύτερης ζωής στο εσωτερικό μας (ως προς την οικονομία, λειτουργία θεσμών, κράτους δικαίου κ. ο. κ) είναι εξωπραγματική, εξωλογική!. Όταν οι βάρβαροι Ασιάτες απόγονοι Μογγόλων κ. α ευγενών ανθρωποαφανιστών, αποκαλούνται … «ιδιότροποι» γείτονες, τι σχολιασμό να κάνει κανείς;
Απορώ πως δεν τους χαρακτήρισε ( ο κύριος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ): ευγενικούς, φιλειρηνικούς, χαριτωμένους , αγλάισμα /πρότυπο ανθρώπινης συμπεριφοράς και σφοδρούς πολέμιους των όπου γης εθνοκαθάρσεων (!).
Βέβαια είναι ήσσονος σημασίας η ανιστόρητη σύγκριση με την φιλανδοποίηση –ως όρο /έννοια/γεγονός –που επιχείρησε . Καλό είναι να μελετήσει, να ρωτήσει , να πληροφορηθεί τις διαφορές, την αναντιστοιχία ανάμεσα στην φιλανδοποίηση και την (προτεινόμενη) ελληνική Γιουσουφοποίηση/Δορυφοροποίηση.
Αυτός ο ωφελιμισμός, η ηττοπαθής /δουλοπρεπής προτροπή, να τα βρούμε με τους γείτονες, αφού δεν αξίζει «να τσακωνόμαστε διαρκώς για βραχονησίδες και μερικά χιλιόμετρα βυθού» με ξεπερνάει.
Δεν διανοούμαι πως ένας «πνευματικός» άνθρωπος, (καθηγητής ΑΕΙ), συνιστά τον ραγιαδισμό, την δορυφοροποίησή μας, επειδή θα μας «διασφαλίσει» μια ήρεμη, καλύτερη ζωή αποικιοκρατικού τύπου ή προηγούμενης Τουρκοκρατίας. Εκείνο όμως που θεωρώ απαράδεκτο, είναι το …. «μάθημα» περί εθνικής υπερηφάνειας – μέσω εξάρτησης /υποδούλωσης/ δορυφοροποίησης – που ανεπίτρεπτα μας έδωσε: «Η υπερηφάνεια των εθνών βρίσκεται στην ποιότητα ζωής, στους θεσμούς, στο Κράτος Δικαίου, στις ελευθερίες των πολιτών. Όχι στους στόλους και τις στολές. Η φτώχεια φέρνει την εθνική ταπείνωση, όχι η οικονομική συνεργασία».
Αξιοθρήνητες, ψοφοδεείς, ιδιοτελείς, αντεθνικές, δουλοπρεπείς απόψεις. Άγνοια εννοιολογικής σημασίας όρων όπως: «Υπερηφάνεια» Ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων – στολών και στόλων – για την προάσπιση της Πατρίδας, καθώς και της «φτώχειας που φέρνει την εθνική ταπείνωση». (Σ.Σ Άραγε οι αγωνιστές του 1821 –και όχι μόνον εκείνοι βέβαια,- δεν λειτούργησαν με γενναιότητα έναντι των Τούρκων επειδή ήταν φτωχοί; Τι νοσηρό, νηπιακό επιχείρημα είναι αυτό;).
Από ποιους άραγε κινδυνεύουμε περισσότερο; Από τους (ιδιότροπους;) γείτονες ή από τους «ευρυμαθείς», «σκεπτόμενους», δικούς μας … «πατριώτες»;
Αναρωτιέμαι: θα συνεχίσει –κατόπιν αυτών – να είναι μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ ο κ. Καθηγητής;
ΥΓ Ερώτημα προς τον περινούστατο, ιστορικά καταρτισμένο κύριο Σύμβουλο: Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο αξιοπρέπειας, εθνικής υπερηφάνειας και αισθήματος ελευθερίας σε λαούς δορυφόρους; Υπόδουλους αποικιών; Ποιοι, πότε ;
Αλήθεια : όταν αλλοτριωθεί /υποδουλωθεί ένας λαός, τι γίνεται με την εθνική του υπερηφάνεια και την πατριωτική συνείδηση; Ενδυναμώνονται; Πώς τάχα; Μέσω της χαμένης, εξανδραποδισμένης Πατρίδας;
Παραφρονούμε, παρακμάζουμε, σαπίζουμε. (Ψυχόδραμα, για να χρησιμοποιήσω την λέξη που ο ίδιος είπε).