Γράφει ο Γιώργος Βενετσανος
Ο Ανδρέας είχε πει ότι «αν χαθεί η Κύπρος θα χαθεί και η Ελλάδα», πράγμα που σημαίνει ότι οι τύχες Ελλάδος και Κύπρου είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η Διεθνής Κοινότητα επιθυμεί επίλυση του Κυπριακού άρον-άρον αλλά και ορισμένοι άφρονες από την Αθήνα και την Λευκωσία επιθυμούν το ίδιο.
Η Τουρκία όμως βλέπουμε ότι αντίθετα με εμάς δείχνει να ενδιαφέρεται για τους Τουρκοκύπριους και τους εποίκους των κατεχομένων. Διατηρεί χιλιάδες στρατιώτες που κρατάνε υπό κατοχή την Κύπρο και χρησιμοποιεί τα κατεχόμενα για να προωθήσει και να επιβάλει τα στρατηγικά της συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, παρατηρούμε ότι τα έχει σφιχταγκαλιάσει και τα λειτουργεί ενιαία με την υπόλοιπη Τουρκία.
Από την άλλη πλευρά η πολιτικοί της πατρίδας μας που λένε ότι η Κύπρος είναι μία ανεξάρτητη χώρα και πρέπει να κινείται ανεξάρτητα από την Αθήνα. Μία λανθασμένη θέση κατά την άποψη μας, γιατί η Κύπρος είναι το μαλακό υπογάστριο της χώρας μας και ότι γίνεται εκεί επηρεάζει και την υπόλοιπη Ελλάδα. Το να λένε λοιπών οι ελληνικές κυβερνήσεις και αυτό να βγαίνει προς τα έξω, ότι είστε ανεξάρτητη χώρα και κάντε ότι καταλαβαίνετε, αντί να υπάρχει ένα ενιαίο πολιτικό και στρατιωτικό μέτωπο απέναντι στον εισβολέα είναι μέγιστη υποχώρηση απέναντι του, εθνική αυτοκτονία και πολιτική απρονοησία, μιας και μειώνει το ηθικό του κυπριακού ελληνισμού (αναφέρομαι στους πολίτες) και αποδυναμώνει τις άμυνες του και εδώ σαφέστατα έχουν μεγάλες ευθύνες και όσοι κυβέρνησαν στη Λευκωσία. Ας μην αναφέρουμε καλύτερα τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων της Κυπριακής δημοκρατίας γιατί θα δακρύσουμε, άλλοι χρησιμοποιούν την Ελλάδα όποτε τους συμφέρει, άλλοι δεν θέλουν ούτε καν να μας ακούνε (έβαλε και το χεράκι της η χούντα της Αθήνας) και άλλοι είναι στον κόσμο τους και όλοι αυτοί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας αισθάνονται σαν παντοδύναμοι, δεν νομίζω όμως ότι πρέπει να μας απασχολούν.
Η λογική αυτή λοιπόν που αναφέραμε (κάντε ότι καταλαβαίνετε) έχει πλέον ξεπεραστεί από τα γεγονότα και δεν στέκει, πάνω όμως στο νησί υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες, που στην συντριπτική πλειοψηφία τους αγαπούν και θέλουν δίπλα τους την Ελλάδα η οποία εδώ πρέπει να ρίξει το βάρος και να αποδείξει το ενδιαφέρον της.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να κρύβεται η μια κυβέρνηση πίσω από την άλλη και οι δύο πίσω από το δάχτυλο τους, την ώρα που η κατοχική δύναμη, Ισραήλ και μεγάλες δυνάμεις (Μεσογειακές και υπερπόντιες) παίζουν σκάκι πάνω στην Κύπρο, θέλοντας να την χρησιμοποιήσουν για να υπηρετήσουν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα και η Ελλάδα; Παρατηρητής των εξελίξεων αδυνατεί ακόμη και να οριοθετήσει την ΑΟΖ της όπως δικαιούται με την αντίστοιχη της Κύπρου, αφήνοντας τα τουρκικά ερευνητικά να κάνουν παιχνίδι στις θαλάσσιες ζώνες των δυο Ελληνικών κρατών, δεν θα λέγαμε ότι είναι και το καλύτερο. Πατριώτες έτσι δουλείες όχι μόνο δεν γίνονται, αλλά χάνονται κιόλας.
Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν απέναντι τους μία Τουρκία που είναι εκτός ελέγχου και η οποία υλοποιεί συγκεκριμένο σχέδιο εναντίον των δύο χωρών μας. Δυστυχώς δεν γειτονεύουμε την Ελβετία. Πρέπει το μέτωπο να είναι ενιαίο, όπως ακριβώς είναι το τουρκικό. Δεν λέμε να μιμηθεί η Ελλάδα την Τουρκία, αυτό ούτως η αλλιώς δεν γίνεται, μιας και η δεύτερη είναι κατοχική δύναμη, αλλά μπορούμε να κάνουμε το ελάχιστο, να δημιουργήσουμε δύναμη ισχυρής αποτροπής μέσω της στρατιωτικής συνεργασίας, όπως ήταν το ενιαίο αμυντικό δόγμα, που πρέπει να επανέλθει με ταχύτατους ρυθμούς και το οποίο καταργήθηκε από άτομα που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να οπισθοχώρησαν απέναντι στην τουρκική ηγεσία.
Από την άλλη έχουμε τους «εγγυητές» της ειρήνης, το ΝΑΤΟ για την Ελλάδα, και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ελλάδα – Κύπρο, δυστυχώς αποδεικνύονται «σύμμαχοι» και «εταίροι» αναξιόπιστοι, μιας και τα μέλη τους περί άλλων τυρβάζουν ταΐζοντας μας «αλληλεγγύη», ωραία λέξη και χωρίς κόστος. Η δημοκρατία της Ελλάδος και αυτή της Κύπρου, πρέπει να ενεργοποιήσουν οπωσδήποτε το ενιαίο αμυντικό δόγμα και παράλληλα να μεγιστοποιήσουν τις περιφερειακές τους συμμαχίες, αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μας προλάβουν οι εξελίξεις. Αυτά βέβαια σημαίνουν ότι σταματάμε να είμαστε τα καλά παιδιά (θύματα), αρνούμαστε τις πιέσεις για την άτυπη πενταμερή, που θέλει να οδηγήσει σε άλωση του συνόλου της νήσου, υποβαθμίζοντας την κυπριακή ανεξαρτησία και να επιμείνουμε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού χωρίς στρατεύματα κατοχής στο νησί και εγγυήτριες δυνάμεις, μια λύση που να είναι βιώσιμη, προς όφελος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ας αφήσουν λοιπόν οι ηγεσίες των δυο Ελληνικών κρατών τις όποιες υπεκφυγές και να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί θυμίζουν αυτό που λέει ο λαός μας: «Ψάλε δεσπότη, με πονεί το δάχτυλο μου».
Ακόμα όμως και να γίνουν όλα αυτά πρέπει οι δυο χώρες του ελληνισμού πρέπει να είναι έτοιμες για όλα, γιατί στην αντίπερα όχθη υπάρχει ένας αλλοπρόσαλλος ηγέτης της που δεν το έχει σε τίποτα να ανοίξει τις πύλες του φρενοκομείου.