Καθώς η συζήτηση γύρω από την-κάποτε ακμάζουσα και νυν προβληματική- ελληνική πολεμική βιομηχανία αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, ας θυμηθούμε την τεράστια συμβολή της ΠΥΡΚΑΛ του δαιμόνιου Μποδοσάκη-Αθανασιάδη στο έπος του 1940.
του Δημήτρη Καπράνου
«ΕΣΤΙΑ»
Ο Μποδοσάκης δημιούργηε σχολή στον χώρο της ελληνικής βιομηχανίας, καθώς επεδίωκε-και επετύγχανε- να έχει καλές σχέσεις με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις…
΄Οπως έχει διηγηθεί ο ίδιος στον σπουδαίο δημοσιογράφο Γιάννη Μαρίνο, καθώς τα σύννεφα του επικείμενου Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πύκνωναν, ο Ιωάννης Μεταξάς του ζήτησε να αποθεματοποίησει από πυρομαχικά ώστε να είναι η χώρα προετοιμασμένη για επιτυχή άμυνα στην απειλούμενη επίθεση των δυνάμεων του Αξονος.
Γράφει ο Γιάννης Μαρίνος: «Καθώς η αποθεματοποίηση αυτή συνεπαγόνταν επιβάρυνση του Δημοσίου, ο Μεταξάς συνέστησε στον μεγαλοβιομήχανο να αναζητήσει και αγοραστές στη διεθνή αγορά.
Ενδιαφέρον επέδειξε μόνο η αριστερή κυβέρνηση της Ισπανίας (εμαίνετο τότε ο εμφύλιος πόλεμος με τις δυνάμεις του Φράνκο), οπότε ο Μεταξάς, μολονότι δε απείχε των φρανκικών αντιλήψεων, δεν δίστασε να επιτρέψει στον Μποδοσάκη να προμηθεύει με πυρομαχικά την μαρξιστική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Ετσι μπόρεσε να επεκτείνει αμέσως τις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ, δρομολόγησε αθρόες πωλήσεις πυρομαχικών στους αριστερούς Ισπανούς και, χάρη στα τεράστια κέρδη που αποκόμισε, ο Έλληνας βιομήχανος μπόρεσε να αποθεματοποιήσει με δικό του κόστος τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, τα οποία υπήρξαν αμέσως διαθέσιμα για την άμυνα του ελληνικού στρατού στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την εν συνεχεία μεγαλειώδη κατατρόπωση των επιτεθέντων Ιταλών.Κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο ο Μποδοσάκης δημιούργησε και οβιδουργείο εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο την πολεμική παραγωγή του και την προετοιμασία της χώρας για τον πόλεμο.
Όλα αυτά, παρά την πεισματική αντίδραση του αρχηγού του Επιτελείου, στρατηγού Παπάγου, ο οποίος μάλιστα επεδίωξε τον έλεγχο της ΠΥΡΚΑΛ από το κράτος, ευτυχώς χωρίς να πείσει τον Μεταξά. Φρόντισε πάντως να αφήσει ανεξόφλητες τις σχετικές οφειλές του Δημοσίου, συμπαριστάμενος από την ηλίθια γραφειοκρατία, η οποία ακόμα και εν καιρώ πολέμου απαιτούσε, αντί της απευθείας προμήθειας πυρομαχικών από τη μοναδική πολεμική μας βιομηχανία, τη διενέργεια διαγωνισμού με βάση τη νομοθεσία περί κρατικών προμηθειών! Τελικά το υπουργείο Αμυνας αποφάσισε να μην εξοφλούνται τα τιμολόγια και μετά τον πόλεμο βρέθηκε το Δημόσιο να οφείλει στην ΠΥΡΚΑΛ το τεράστιο ποσό του 1,7 δισ. δραχμών, το οποίο όμως ουδέποτε εισπράχθηκε από την επιχείρηση!»…
Για να θυμηθούμε, όμως και άλλες πτυχές από την δράση του Μποδοσάκη, αναφέρουμε το ακόλουθο στιγμιότυπο.
«Η 21η Απριλίου βρήκε τον Ωνάση στο εξωτερικό,άργησε μερικές εβδομάδες να έρθει στην Αθήνα,ήθελε πρώτα να δει «που το πάνε» οι συνταγματάρχες.
Όταν έφτασε στην Αθήνα, πήρε τον δικηγόρο του Τρύφωνα Κουταλιδη και πήγαν για φαγητό στον « Ψαρόπουλο» .
Με το που κάθισαν, μπήκε ο Μποδοσάκης παρέα με τέσσερις απαστράπτοντες στρατιωτικούς «Τί γίνεται, Αρίστο;» λέει στον Ωνάση
“Εγώ καλά είμαι.Με εσένα τι θα γίνει; Ήσουνα με τον Βενιζέλο,μετά πήγες στον Παπάγο,πήγες με τον Καραμανλή, μετά με τον Παπανδρέου και τώρα μ αυτούς. Όλο αλλάζεις”λέει ο Ωνάσης.
“Μπρε τζανουμ ,εγώ αλλάζω; Αυτοί αλλαζουνε! Εγώ είμαι με το γκουβέρνο!”. Σχολή…