Είναι βαριά η υποψία και η σκιά της. Φοβούμαι όμως ότι την υπαγορεύει η λογική.
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Κάποιοι, λοιπόν, μαγειρεύουν τα κρούσματα ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες, προετοιμάζοντας επικοινωνιακά το έδαφος για τη λήψη αποφάσεων, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Προς Θεού, δεν εννοώ ότι οι αριθμοί είναι ψευδείς ή πειραγμένοι. Εννοώ ότι είναι ελλιπείς και πιθανότατα παραπλανητικοί. Με κάποιον τρόπο εκβιάζονται να πάνε προς τα κάτω ή προς τα πάνω χάρη στην αυξομείωση της πυκνότητας των ελέγχων, που, ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα παραμένει απελπιστικά μικρή. Υπάρχουν μέρες που γίνονται λιγότερα τεστ απ’ ό,τι στην Κύπρο! Οπως την περασμένη Κυριακή, οπότε έπεσαν τα κρούσματα εντυπωσιακά. Παρ’ όλα αυτά σε 12.000-13.000 ημερήσιους ελέγχους η Κύπρος δεν καταγράφει περισσότερα από 250-300 κρούσματα και η Ελλάδα δεκαπλάσια, με τρομακτικά ποσοστά θετικής καταγραφής ακόμη και στις τυχαίες δειγματοληψίες. Στα μόλις 1.194 rapid tests που έγιναν προχθές από κινητά συνεργεία του ΕΟΔΥ σε διερχόμενα αυτοκίνητα, βρέθηκαν 81 κρούσματα, ποσοστό θετικότητας δηλαδή 6,78%. Σε συγκεκριμένες περιοχές της βόρειας Ελλάδας (Ξάνθη) ο σχετικός δείκτης άγγιξε το εφιαλτικό 30%!
Όμως ανάλογη είναι η εικόνα και από τον συνολικό αριθμό ελέγχων που γίνονται στην τελευταία περίοδο έκρηξης της πανδημίας. Αν θεωρήσουμε ως υπόθεση εργασίας (με βάση τα ελλιπέστατα στοιχεία που μας παρέχονται) ότι ο αριθμός των τεστ είναι περί τα 20.000 σε ημερήσια βάση και τα καταγεγραμμένα κρούσματα 2.000, προκύπτει ένα εξαιρετικά ανησυχητικό ποσοστό θετικότητας 10%. Με τόσο λίγους ελέγχους, επομένως, δεν διαπιστώνεται η πραγματική επιδημιολογική εικόνα της χώρας. Γιατί με βάση τον πληθυσμό της Ελλάδας, σε μια τόσο κρίσιμη επιδημιολογική καμπή, τα τεστ έπρεπε να είναι τετραπλάσια. Και αυτό τι θα σήμαινε; Μήπως 8.000-10.000 καταγεγραμμένα κρούσματα την ημέρα;
Πολιτικά αντέχεται η αλήθεια; Θα ήταν ομολογουμένως άσχημη η εντύπωση ότι γίναμε Βέλγιο και ξαφνικά από το θαύμα του Απριλίου καταλήξαμε στον απόλυτο εφιάλτη. Θεωρώ, όμως, ότι αυτή η εικόνα είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Από την άλλη, αντιλαμβάνομαι τη θέση της κυβέρνησης που είναι λίγο… μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αν μεν διαφανεί ότι τα κρούσματα είναι υπερπολλαπλάσια, θα προκληθεί σοκ στην κοινή γνώμη, αλλά σε δεύτερη ανάγνωση ο αριθμός των διασωληνωμένων θα φαίνεται μικρότερος. Θα υπάρξουν πολλοί που θα αμφισβητήσουν το μέγεθος της απειλής στην ψεκασμένη λογική «κολλάει, αλλά δεν σκοτώνει! Γιατί μας έχετε μαντρωμένους;».
Επιπλέον, αν η κυβέρνηση, περιορίζοντας τα τεστ, κρατήσει τα καταγεγραμμένα κρούσματα χαμηλά, θα έχει την ηθική και ουσιαστική δικαιολογία να ανοίξει τα ρολά στις γιορτές ανακουφίζοντας λίγο την αγορά. Δύσκολες ομολογουμένως οι αποφάσεις, πλην όμως δεν θα έχουμε ποτέ την πραγματική εικόνα της καμπύλης, αν συνεχίσουμε με αυτό τον ρυθμό δειγματοληπτικών ελέγχων. Δεν πρόκειται για θέμα κόστους, πιστέψτε με. Πρόκειται, δυστυχώς, για βλακώδη κυβερνητική στρατηγική. Να μη φανούν χιλιάδες κρούσματα στη χώρα του… Μωυσή. Μόνο που έτσι δεν γίνεται δουλειά. Απλά κοροϊδευόμαστε μέχρι να ανάψουν τα λαμπιόνια στο δέντρο του Μπακογιάννη…
ΥΓ.: Διερωτώμαι, στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στα Εμιράτα, ο κ. Μητσοτάκης, μεταξύ των άλλων σημαντικών, συζήτησε καθόλου το θέμα της πανδημίας; Ρώτησε πώς το διαχειρίζονται εκεί; Μάλλον όχι. Γιατί στα Εμιράτα, με πληθυσμό περίπου όσο ο ελληνικός, έχουν γίνει (κρατηθείτε) 16.000.000 τεστ! Οκταπλάσια απ’ ό,τι στη χώρα μας. Είπατε τίποτα;