Η κυβέρνηση Μητσοτακη γράφει αυτές τις μέρες τις μελανότερες στιγμές της σύντομης ιστορίας της. Όλοι πλέον θα την θυμούνται σαν άλλη μια αυταρχική διακυβέρνηση που επιχειρούσε μέσω απαγορεύσεων και αναστολών άρθρων του Συντάγματος να παραμείνει στην εξουσία.
Πολλοί βέβαια μέσα στην αναμπουμπούλα της πανδημίας μπορεί να πουν και τι να εκανε; Να αφήσει να καεί για άλλη μια φορά η Αθήνα; Να αφήσει να γίνει μια πορεία που που θα διέσπειρε παντού στο διάβα της τον Κορωνοϊο;
Η Αθήνα έχει κάθε δεκάδες φορές γιατί πολύ απλά το ελληνικό κράτος, χρησιμοποιεί τις πορείες σαν βαλβίδα εκτόνωσης του πολιτικού συστήματος. Μιας εκτόνωσης που όμως αδυνατεί ή δεν θέλει να ελέγξει. Ούτε κατά την διάρκεια των επεισοδίων, ούτε μετά. Γιατί ακόμη και αν δεν μπορούν οι αρχές να αποτρέψουν τα επεισόδια μπορούν αν θέλουν μετά από αυτά να ψάξουν και να βρουν εκείνους που τα προκάλεσαν και να τους τιμωρήσουν αλλά δεν το κάνουν για λόγους που μόνο εκείνες ξέρουν.
Όσο αφορά όμως το σήμερα. Η κυβέρνηση που θέλει να δείχνει ένα μετριοπαθές κεντρώο προφίλ δημόσια, κρύβεται από πίσω από την πανδημία για να υλοποιήσει τις ορέξεις όλων εκείνων που την ήθελαν προεκλογικά να κατεβάζει ακόμη και Τανκς ώστε να γκρεμίσει την ΕΡΤ, να καθαρίσει τα Εξαρχεια και κυρίως να ισοπεδωθεί ότι έχει κερδηθεί μέσα από τους αγώνες και της αριστεράς σε αυτή τη χώρα ή αποτελεί ιστορικό σύμβολο της.
Επειδή δεν μπορεί όλα αυτά να τα κάνει στα φανερά, βρήκε στην πανδημία την ιδανική ευκαιρία που έψαχνε. Έτσι κρυμμένη πίσω από την ανάγκη της διασφάλισης της δημόσιας υγείας και με κρυφό σύνθημα “νοσήσατε σωστά και το έχουμε”, ικανοποιεί τους πιο κρυφούς πόθους ενός ακραίου πολιτικού ακροατηρίου που είτε την είχε ψηφίσει με επιφυλάξεις είτε ήταν διάσπαρτο σε άλλα πολιτικά σχήματα που έμειναν εκτός βουλης.
Έχοντας μαλιστα επικεφαλή της δημόσιας τάξης έναν πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, για κάλυψη και άλλοθι, με πολιτικά τεχνάσματα επιπέδου απολυταρχικών καθεστώτων παίζει με απαγορεύσεις και αναστολές αρθων του Συντάγματος ώστε να παρουσιαστεί ο Μητσοτάκης σαν τον ηγέτη που ΤΣΑΚΙΣΕ την αριστερά, το Πολυτεχνείο και ότι άλλο αριστερό κατάλοιπο υπήρχε σε αυτή τη χώρα. Από τις εργασιακές σχέσεις έως το δικαίωμα διαμαρτυρίας.
Το 1974 όμως μετά τα γεγονότα του πολυτεχνειου ακολούθησε χρονικά η προδοσία της Κύπρου και ο Αττίλας. Ενώ τωρα ήδη ο Ερντογαν παρελάσει σαν κατακτητής στα Βαρώσια. Με την ελληνική κυβέρνηση να κοιτά το δέντρο και να χανει το δάσος.