Αν ξέρεις πρόσωπα και πράγματα στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να κάνεις, από μια ηλικία και μετά, πολύ ρεπορτάζ. Σε οδηγεί η εμπειρία.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
«Εστία»
Παρατηρείς πού γράφεται κάτι, τι γράφεται, για ποιον γράφεται και εξάγεις τα συμπεράσματά σου. Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας.
Διαβάζεις σε ποιο έντυπο ή σε ποιο site διατυπώνονται αιχμές εναντίον του και αντιλαμβάνεσαι αμέσως ποιος του τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια. Ποιος τον ωθεί προς την έξοδο από την κυβέρνηση. Γιατί τον ωθεί προς την έξοδο. Παλαιότερα τα χτυπήματα τα δεχόταν από ιστότοπο γνωστής εσωκομματικής επιρροής. Τώρα τα δέχεται μέσα από το Μέγαρο Μαξίμου, από κυβερνητικό κέντρο πλησίον του πρωθυπουργού, χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως σε γνώση του πρωθυπουργού.
Έμπειρος συνάδελφός μου, με διαχρονική επιρροή στους πασοκογενείς πολιτικούς, όπου και αν αυτοί στεγάζονται σήμερα -ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., αλλαχού-, υποστήριξε προχθές στη στήλη του ότι ο υπουργός Εξωτερικών τελεί υπό δυσμένεια, γιατί δεν ζητά την έγκριση του πρωθυπουργού για συγκεκριμένες επιλογές του. Του καταλογίστηκε επίσης αστοχία με το ταξίδι στην Αρμενία – ήταν προγραμματισμένο δύο μήνες πριν και τυχόν αναβολή του θα έστελνε τα λάθος μηνύματα σε παραδοσιακούς συμμάχους μας.
Στην πραγματικότητα, εκτιμώ, ο υπουργός Εξωτερικών πράγματι βρίσκεται σε δυσμένεια. Αλλά όχι αυτή που περιγράφεται στο δημοσίευμα. Βρίσκεται στη δυσμένεια τουλάχιστον δύο, μπορεί και τριών πασοκογενών υπουργών, οι οποίοι με συνεντεύξεις, κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, βιβλία στέλνουν μηνύματα στον ξένο παράγοντα ότι «εμείς είμαστε πιο ευέλικτοι, θα το κάνουμε καλύτερα. Αρα προκρίνατε την υπουργοποίησή μας!»
Όπου «καλύτερα» σημαίνει παραχωρήσεις κυριαρχίας βεβαίως. Εις εκ των υπουργών είναι γνωστός στα ενδότερα της κυβερνήσεως με το προσωνύμιο «φίδι».
Μη νομιστεί βεβαίως ότι και ο Δένδιας είναι κάποιος επαναστάτης ποπολάρος. Ενας ρεαλιστής στρατηγικός παίκτης της Δύσεως είναι, με ισχυρές άκρες στο διεθνές οικονομικό σύστημα αλλά και με συγκεκριμένα όρια. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να αποδεχθεί και πράγματα που δεν μπορεί να αποδεχθεί, είναι κόκκινες γραμμές γι’ αυτόν. Και που σε μια διαπραγμάτευση, αν είναι αυτός ο υπουργός, θα τα μπλοκάρει. Τότε, ναι, σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις, όταν διακυβεύεται η εθνική αξιοπρέπεια, αυτός ο μειλίχιος Κερκυραίος μπορεί να γίνει και επαναστάτης ποπολάρος. Μπορεί και να τα «στυλώσει».
Ένας αστός πατριώτης πολιτικός αδυνατεί να διαπραγματευτεί κομμάτια εθνικής κυριαρχίας, όταν του το απαγορεύει ρητώς το Σύνταγμα της Ελλάδος. Οποιος, άλλωστε, παρατηρεί προσεκτικά τις δηλώσεις Δένδια την τελευταία διετία θα διακρίνει διά γυμνού οφθαλμού τις αποχρώσεις στις διατυπώσεις του για κρίσιμα θέματα από άλλα κέντρα. Για τα 6 μίλια, για παράδειγμα.
Ιδού, λοιπόν, ποιοι ενδεχομένως κρύβονται πίσω από τα τελευταία δημοσιεύματα περί δυσμένειας Δένδια. Ιδού γιατί! Στην πραγματικότητα έχει αρχίσει αριστοτεχνικώς το «λιμάρισμα» του υπουργού Εξωτερικών, προκειμένου να αδειάσει τη γωνιά πριν αρχίσουν το 2021 οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.
Οι επιτυχίες Δένδια -ειδικώς η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, που τίναξε στον αέρα την απόρρητη συμφωνία του Βερολίνου, καθώς και η ανέλπιστη προσέγγισή του μέσω άλλων διεθνών διαδρόμων με τον «φιλότουρκο» Αλβανό πρωθυπουργό- έχουν θορυβήσει συγκεκριμένα πολιτικά κέντρα, που το 2019 εισηγήθηκαν την υπουργοποίησή του, με απώτερο στόχο να του «φορτωθεί» ο συμβιβασμός με την Τουρκία. Τώρα τα κέντρα αυτά εντός κυβέρνησης δείχνουν ότι μετάνιωσαν για την υπουργοποίηση του κολεγιόπαιδου από τους Παξούς. Η ίδια η ζωή έδειξε ότι μέτρησαν λάθος το μπόι του υποψήφιου θύματός τους. Και τρέχουν δαιμονισμένα μέσα στη «μεταβατική περίοδο» να ετοιμάσουν το κλίμα για το ξήλωμά του.
Αγνοείται μια κρίσιμη ιστορική λεπτομέρεια: Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ούτε ο Νίκος Δένδιας είναι Αντώνης Σαμαράς. Τι εννοώ: Ούτε ο παρών πρωθυπουργός είναι ανασφαλής ούτε ο παρών υπουργός Εξωτερικών ηγείται ομάδας βουλευτών.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ούτε ως φάρσα. Ας το γνωρίζουν οι μεταλλαγμένοι εισοδιστές της παρατάξεως, που αναζητούν αφελείς ξενιστές για να μεταδώσουν στον χώρο της κεντροδεξιάς τον ιό της υποτέλειας. Μπορεί να είναι «σιγανοπαπαδιές», αλλά, δόξα τω Θεώ, τους εντοπίζουμε. Το μοναστήρι να ‘ν’ καλά!