Γράφει ο Γιώργος Βενετσανος
Ο λαός των Αρμενίων με περίσσιο ηρωισμό και χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια από κανένα, αντιμετώπισε με αυταπάρνηση και φιλοπατρία μέχρις εσχάτων τον εχθρό που επιβουλευόντανε την πατρώα του γη, γράφοντας ένα πραγματικό έπος στα χαρακώματα του Αρτσάχ, απέναντι σε υπέρτερους εχθρούς, την συμμαχία δηλαδή Αζέρων, Τούρκων, και Πακιστάν, ακόμη ηχούν οι ανατριχιαστικές λέξεις που είπε ο Πακιστανός Πρόεδρος Imran Khan: «Είμαστε με τον αδελφό του Αζερμπαϊτζάν με όλα τα όπλα, τον στρατιωτικό εξοπλισμό και το ανθρώπινο δυναμικό μας. Μπορούμε να βγάλουμε την Αρμενία από τον χάρτη, όχι μόνο από το Καραμπάχ», ενώ το Ισραήλ για δικούς του λόγους προμήθευσε τους Αζέρους με σύγχρονα οπλικά συστήματα.
Τα γεγονότα μάλλον ήταν προδιαγεγραμμένα, και αυτό οφείλεται στην Ρωσία η οποία πήρε ότι ήθελε κάνοντας την επέμβαση την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή λίγο πριν την κατάληψη της πρωτεύουσας του Ναγκόρνο Καραμπάχ – Αρτσάχ σώζοντας ναι μεν έτσι ένα μεγάλο κομμάτι του αρμενικού θύλακα αλλά κερδίζοντας και τα εξής:
1) Βάζει οριστικό τέλος στις φιλοδυτικές ονειρώξεις του πρωθυπουργού Πασινιάν (απορία, περίμενε βοήθεια από την δύση ενώ βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας;). Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι ο επόμενος πρωθυπουργός των Αρμενίων θα είναι φίλα προσκείμενος στην Ρωσία.
2) Φέρνει ασφυκτικά κοντά της την Αρμένια, (αυτός είναι και ο λόγος που άφησε τα γεγονότα να εξελιχθούν χωρίς να κάνει ουσιαστική επέμβαση, πάρα μόνο όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι).
3) Μπαίνει στον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ- Αρτσάχ ως εγγυητής, κάτι που η Αρμενία δεν το είχε αποδεχθεί στο παρελθόν.
4) Κράτα κοντά της το Αζερμπαϊτζάν μια και το άφησε στην ουσία να κερδίσει, έτσι έχει με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, και την Αρμενία που δεν έχει άλλη λύση και το Αζερμπαϊτζάν, που όχι μόνο το άφησε να πάρει εδάφη του πίσω, αλλά του δίνει και δίαυλο μέσα από το έδαφος της Αρμενίας για να ενωθεί με τον θύλακά του Ναχιτσεβάν.
5) Κρατά στον έλεγχο της το μαλακό της υπογάστριο του Καυκάσου.
6) Σε όλα τα ανωτέρω και ένα λάθος. Ακούγεται ότι θα μπει ως εγγυητής και η Τουρκία. Αν το επιτρέψει αυτό η Ρωσία θα είναι θανάσιμο λάθος για την ίδια. Αν ο φόβος των Ρώσων είναι η δυτική στοχοποίηση στην συγκεκριμένη περιοχή, τότε δεν βάζεις ποτέ το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Υπήρχε όμως και μια άλλη δύναμη που συμμετείχε ενεργά με αποστολή ατόμων από Λιβύη και Συρία, με Τούρκους αξιωματικούς και με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Δεν είναι άλλη από την Ισλαμοφασιστική Τουρκία, η οποία τελικά βγαίνει κερδισμένη για τους εξής λόγους:
1) Αναδεικνύεται ως ο αξιόπιστος Μεγάλος Αδελφός τουρκογενών και Μουσουλμάνων της πρώην ΕΣΣΔ. Είναι ένας ρόλος που επιζητούσε διακαώς από την επόμενη μέρα της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης και που η σημερινή Ρωσία του Πούτιν της επέτρεψε να παίξει αυτόν το ρόλο.
2) Διαφήμισε στο πεδίο της μάχης τα οπλικά της συστήματα.
3) Εκμεταλλεύεται τον χρόνιο πόθο που έχουν οι μουσουλμάνοι του βορείου Καυκάσου καθώς και των Αζέρων για μεγαλύτερη πολιτική αυτονομία από τη Ρωσία.
4) Στην πολιτική διείσδυσης που εφαρμόζει στην Υπερκαυκασία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχει την αμέριστη υποστήριξη της Δύσης. Στην προσπάθεια της αυτή εκμεταλλεύεται βέβαια και τις φιλοδυτικές χίμαιρες των Χριστιανικών λαών που υπάρχουν στην περιοχή του Καυκάσου, δηλαδή των Γεωργιανών και των Αρμενίων, που στην δεύτερη περίπτωση αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες.
Έγινε όμως και κάτι άλλο σε αυτή την σύρραξη που προκαλεί ερωτήματα. Στην περιοχή υπάρχει μια μεγάλη ισλαμική δύναμη το Ιράν, στο έδαφος του οποίου ξαφνικά άρχισαν να σκάνε πύραυλοι και οβίδες «κατά λάθος». Η ψυχραιμία των Ιρανών απέτρεψε την εμπλοκή της χώρας τους και τα χειρότερα για τον λαό τους, μιας και οι οβίδες δεν λοξοδρομούν ποτέ τόσο εύκολα.
Φαίνεται ότι ο ρόλος της Τουρκίας στο σκηνικό που διαμορφώθηκε είναι πιο πολύπλοκος από ότι νομίζουμε και πιστεύω ότι αυτή η τραγική λήξη του πολέμου στον Καύκασο έχει άμεσο ενδιαφέρον και για την δική μας χώρα, από την στιγμή που βλέπουμε ότι οι νεοθωμανικές επιδιώξεις της Τουρκίας, φαίνεται να λαμβάνουν αργά και σταθερά υπόσταση, γεγονός το οποίο θα έπρεπε να ανησυχεί τόσο τους ημεδαπούς εθνοπατέρες όσο και τα εγχώρια ΜΜΕ που το ενδιαφέρον τους μονοπωλείται πλέον από τα όσα συμβαίνουν με τον κορονοϊό, αλλά που, εδώ ακόμη μας ταΐζουν τουρκικά σήριαλ.
Ο μολυσματικός ιός του «ζωτικού χώρου» νέο σουλτάνου του Ερντογάν επεκτείνεται και το ερώτημα είναι τώρα, ποιο είναι το επόμενο θύμα που θα μολύνει και αν κάποιοι μπορούν να σταματήσουν την εξάπλωση του…