Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε τον διορισμό ενός υπουργού υγείας κοινής αποδοχής. Και παραδόξως τα φιλοκυβερνητικά μέσα δεν έκαναν τίποτα για να υπερασπίσουν τον Βασίλη Κικίλια. Γιατί;
Τηρουμένων των αναλογιών, ο Βασίλης Κικίλιας έχει να επιτελέσει το δυσκολότερο έργο που έχει επιτελέσει υπουργός τις τελευταίες δεκαετίες. Και όσο ο Βασίλης Κικίλιας είχε την εξουσία να επιβάλει αποφάσεις, επιτέλεσε το υπουργικό του έργο με μεγάλη επιτυχία. Όταν ξαφνικά άρχισαν να του αφαιρούν αποφάσεις, να ανοίγουν τα σύνορα ανεξέλεγκτα, να μην υιοθετούν τις προτάσεις του για υποχρεωτική καραντίνα και αυστηρούς όρους εισόδου, έχοντας ως δεδομένο ότι το ελληνικό τουριστικό προϊόν διέθετε την δυνατότητα να φιλοξενήσει τουρισμό υψηλού επιπέδου και ότι εκεί έπρεπε να στραφεί, τότε ξεκίνησε η καταστροφή.
Εκεί μάλιστα ξεκίνησε και ο εσωκομματικός πόλεμος κατά του Βασίλη Κικίλια. Η θέση του μάλιστα για να στροφή σε τουρισμό υψηλού επιπέδου, καθώς τα έσοδα που δίνει ένα ιδιωτικό αεροπλάνο υπερβαίνουν ακόμα και ένα γεμάτο τσάρτερ της TUI, ήταν απολύτως τεχνοκρατική και δομημένη.
Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς το μοντέλο που ακολούθησαν τουριστικές χώρες όπως η Ταϊλάνδη και έτσι κατάφεραν να χαλιναγωγήσουν την πανδημία. Άρα ο Κικίλιας είχε δίκιο, οι υπόλοιποι πρέπει να απολογηθούν.
Υπάρχει όμως άλλο ένα λεπτό σημείο. Ο Βασίλης Κικίλιας έχει αποδειχτεί έντιμος και έχει αποφυγή οποιασδήποτε μορφής διαπλοκή, όπως αυτές που οδήγησαν αρκετούς προκατόχους του σε πρωταγωνιστικές σχέσεις σκανδάλων στο χώρο της υγείας. Προφανώς, αυτό δεν αρέσει σε όλο το συφερτό που έχει μάθει να θησαυρίζει διαπλεκόμενο πολλαπλώς με πολυεθνικές του φαρμάκου.
Η έλλειψη προστασίας λοιπόν στον Βασίλη Κικίλια από την κυβέρνηση, δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση.