«Το ΚΙΝΑΛ χάνει χρόνο. Κρίσιμο και πολύτιμο χρόνο. Η κυβέρνηση αρχίζει να δείχνει την ηλικία της.Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση. Αλλά ό,τι κι αν συμβαίνει, το ΚΙΝΑΛ μαζεύει 5%–6% στις δημοσκοπήσεις. Με τον ήλιο τα βάζει, με τον ήλιο τα βγάζει, κάτι έχουν τα έρμα και ψοφούν.», Ι. Πρετεντέρης, «Τα ΝΕΑ» 7/10/2020.
Ο έμπειρος δημοσιογράφος δεν εκφράζει μόνο την δική του αγωνία. Είναι η αγωνία ενός ολόκληρου συστήματος εξουσίας το οποίο διαφεντεύει –από το προσκήνιο ή το παρασκήνιο- την χώρα σχεδόν αδιαλείπτως τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Ενός συστήματος του οποίου η αλαζονεία παρουσιάζεται ανάγλυφη στον χαρακτηρισμό της τριετίας Μητσοτάκη ως «Δεξιάς παρένθεσης». Ενός συστήματος το οποίο ευθύνεται για τον διχασμό του λαού στους «προοδευτικούς» και τους «άλλους», για τον εθισμό της κοινωνίας στον ανερμάτιστο καταναλωτικό ευδαιμονισμό και στην διαφθορά, για την χρεωκοπία. Να υπενθυμίσουμε ότι το Δημόσιο Χρέος ήταν μόλις 28,4% το 80 και ότι το 1988 είχε «εγκατασταθεί στο τιμόνι της οικονομίας ο αυτόματος πιλότος του Δ.Χ. και των άλλων ανελαστικών δαπανών»επειδή «ο κρατικός προϋπολογισμός πενταπλασιάστηκε […] ενώ η επέκταση αυτή έγινε σε συνθήκες οικονομικήςστασιμότητας, αφού κατά την επταετία η αύξηση του πραγματικού εθνικού εισοδήματος δεν ξεπερνά το 7%», (Α. Λάζαρης 10/6/1988). Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Σημίτης παρέδωσε το Δ.Χ. το 2003 στο 109,9% και φυσικά τότε δεν υπήρξε κάποιος εντεταλμένος για να συνυπολογίσει το κρυφό χρέος –ΔΕΚΟ, swaps, κ.λπ.- το οποίο ο Γεωργίου φόρτωσε στην διακυβέρνηση Καραμανλή.
Το σύστημα εξουσίας που διαμόρφωσε το «Κίνημα» καλοπέρασε και κακόμαθε. Δεν μπορεί να μείνει εκτός εξουσίας. Διαμορφώθηκαν τα «Νέα Τζάκια» και «αγκυροβόλησαν» στον κρατικό προϋπολογισμό. Στα Δημόσια Έργα και τις κρατικές προμήθειες. Δεν μπορούν να επιβιώσουν μακριά από το κράτος. Το επίπεδο της πολιτικής ηθικής τους παρουσιάζεται ανάγλυφο στο «μαζί τα φάγαμε» του κυρίου Πάγκαλου. Η εξίσωση των ευθυνών πολιτών και πολιτικών είναι ενδεικτική του θράσους που καλλιεργήθηκε στο «μποστάνι» του «ΠΑΣΟΚ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων». Όταν οι πολίτες τους έστειλαν τον λογαριασμό σαλπάρισαν γι’ άλλες πολιτείες. Όχι γιατί κατάλαβαν τα λάθη τους. Αποτελεί εξαίρεση ο κύριος Χρυσοχοΐδης που ευθαρσώς δήλωσε: «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση»(MEGA, 4/12/2011). Οι άλλοι επιχειρούν να φορτώσουν αλλού τις δικές τους ευθύνες. Στην Ν.Δ. και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επιδιώκοντας την ανασύσταση του συστήματος που ήλεγχε όλους τους αρμούς της εξουσίας ακόμα και όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν ήταν κυβέρνηση.
Εν τω μεταξύ «προωθούνται» οι άνθρωποι του συστήματος στους αρμούς της εξουσίας. Παραμένουν στην επικαιρότητα και υπηρετούν τα εξουσιαστικά «δίκτυα» συστηματικά και συγκροτημένα. Προωθούνται με επιμονή από το σύστημα διαμόρφωσης/χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Στις 29 Μαΐου ο συγκάτοικος του κυρίου Πρετεντέρη στο οπισθόφυλλο των ΝΕΩΝ(Μ. Μητσός) πρότεινε τους κυρίους Παπακωνσταντίνου(Υ.Ο. της χρεωκοπίας), Γιαννίτση, Διαμαντοπούλου, Τσακλόγλου ως αξιόπιστες λύσεις για το Ταμείο ανασυγκρότησης. Ήδη ο κύριος Τσακλόγλου έγινε Υπουργός ενώ η κυρία Διαμαντοπούλου προωθείται στον Ο.Ο.Σ.Α.. Ο ίδιος αρθρογράφος απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό γράφει(16/10): «Ας το παραδεχθεί: οι ικανότεροι υπουργοί του(ο Πιερρακάκης, ο Τσακλόγλου, ο Χρυσοχοΐδης) από εκεί προέρχονται(σ.σ. την Κεντροαριστερά). Όσο για τους κλασσικούς δεξιούς(ονόματα δεν λέμε) τους αφαιρεί συνεχώς αρμοδιότητες μπας και η κυβέρνησή του δει άσπρη μέρα»! Αφού δεν προσβάλλεται ο Πρωθυπουργός και οι δεξιοί υπουργοί εμάς μας περισσεύει. Ο αρθρογράφος υποδεικνύει, αν δεν αναγνωρίσουν την αξία της Διαμαντοπούλου οι ξένοι, να αξιοποιηθεί ως ΥΠΕΠΘ ενώ προτείνει και τον κύριο Π. Καψή. Μάλλον θεωρεί ότι τα μυαλά που «υπάρχουν» φυτρώνουν αποκλειστικά στο «πράσινο μποστάνι».
Προσπαθώντας να τονώσει το ηθικό του ΚΙΝΑΛ ο Ι.Π. σημειώνει ότι: «Προς το παρόν, το θετικό είναι ότι άντεξε την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ κι αποτελεί μια μικρή αλλά σοβαρή οντότητα στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου ή της Κεντροαριστεράς. Είναι το τρίτο κόμμα της χώρας Καθόλου αμελητέο μέγεθος. Να θυμίσω πως το Φιλελεύθερο Δημοκρατικά Κόμμα του Γκένσερ κυβερνούσε από το 1969 ως το 1992 όχι μόνο τη Γερμανία αλλά σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη. Ως τρίτο κόμμα και χωρίς να πάρει ποτέ πάνω από 7,8%!». Επομένως δεν πρέπει να απογοητεύονται από την δημοσκοπική καθήλωση. Μπορούν όχι μόνο να μετέχουν σε κυβερνητικούς συνασπισμούς αφού, όπως διαπίστωνε ο ίδιος σε άλλο σημείωμά του(31/7/2020), «κάνουν λάθος άσοι βλέπουν στην εξουσία μια κλασική μονοκομματική κυβέρνηση της ΝΔ», αλλά και να κυβερνήσουν την χώρα, ως κατέχοντες την τεχνογνωσία, στηριζόμενοι σε άλλους. Για παράδειγμα θα μπορούσε στο μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει μια «προοδευτική» κυβέρνηση του ΚΙΝ.ΑΛ.. Ας είναι τα όνειρα δεν βλάπτουν κανέναν εκτός από εκείνον που τους παραδίνονται. Όμως, συμπληρώνει, ότι είναι μεν θετικό το γεγονός ότι είναι τρίτο κόμμα αλλά: «δεν φτάνει. Χρειάζεται καταφανώς και κάτι άλλο για να πάρει μπόι το ΚΙΝΑΛ». Τόσος καημός πια για να αναστηθεί το παλιό σύστημα ΠΑΣΟΚ; Δεν τους αρκεί η ευρεία συμμετοχή στις κυβερνήσεις της τελευταίας οκταετίας όχι μόνο στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά και στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;
Είναι προφανές ότι δεν τους αρκεί. Συστηματικά και με πάθος υπηρετούν το σχέδιο ανασυγκρότησης της «Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης»! Πιστοί σε αυτό το πλάνο δεν προσχωρούν στην ΝΔ. Δεν υιοθετούν την ιδεολογία της και δεν σέβονται την ιστορία της. Αυτό επισημαίνει ο Ι.Π. όταν στις 31/7 γράφει ότι: «Στην πραγματικότητα έχουμε μια -κυβέρνηση συνασπισμού της Δεξιάς, του Κέντρου κι ενός αξιόλογου τμήματος της Κεντροαριστεράς»! Για να συμπληρώσει λίγο πιο κάτω ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προς το παρόν ένα βασικό συγκολλητικό στοιχείο του κυβερνητικού συνασπισμού». Δηλαδή αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάψει να αποτελεί τον μπαμπούλα για τους πολίτες οι «προοδευτικοί» θα αρμενίσουν γι’ άλλες πολιτείες. Όπως έκανε ο «πρίγκιπας» του ΔΟΛ ο οποίος αφού «διακόσμησε» την Κ.Ο. της ΝΔ (2012-2014) την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια όταν άλλαξε κατεύθυνση ο πολιτικός άνεμος.
Εν τω μεταξύ, περιμένοντας «να πάρει μπόι το ΚΙΝΑΛ», είναι πολύτιμος ο φιλόξενος «ξενιστής» που «αξιοποιεί τα μυαλά» συντηρώντας, άθελά του, τα δίκτυα του «εκσυγχρονισμού» στους τους αρμούς της εξουσίας. Προωθώντας αύτη την πολιτική ο Μ. Μητσός υποδεικνύει (16/10) ότι ο Πρωθυπουργός: «Αγνοώντας τις κραυγές αγωνίας που βγάζουν οι οπαδοί της μετριοκρατίας, της ακινησίας και του βαθέως κράτους της Δεξιάς, θα μπορούσε να ενεργοποιήσει και άλλα ονόματα του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου». Οπαδοί της μετριοκρατίας οι πολίτες που στήριξαν τις πολιτικές που κράτησαν την Ελλάδα στην Δημοκρατική Δύση. Οπαδοί της ακινησίας οι πολίτες που στήριξαν την επιλογή του Καραμανλή για την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. όταν άλλοι εναντιώνονταν λυσσαλέα. Είναι σαν ο Άκης να ήταν παρά λίγους ψήφους αρχηγός της Δεξιάς, σαν ο Τάσος να ήταν υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή, σαν ο Θόδωρος να ήταν «στρατηγός» της ΝΔ, σαν ο ξεχασιάρης Γιάννος, ο προστάτης των συγγενών του Γιώργος, ο εκ Καστελόριζου εξάγγελος να ήταν στελέχη της. Πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας και της ιστορίας. Έχει δίκιο λοιπόν που κλείνοντας κάνει λόγο για συνωμοσία γράφοντας ότι: «Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει να εξυφαίνει μια τέτοια «συνωμοσία του καλού». Μυαλά υπάρχουν. Πολιτική βούληση χρειάζεται»! Με την διαφορά ότι δεν πρόκειται για «συνωμοσία του καλού».
Μυαλά υπάρχουν λοιπόν. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει μυαλό. Γιατί μπορεί το ΚΙΝΑΛ να χρειάζεται χρόνο αλλά ας αναρωτηθούμε σοβαρά. Εμείς γιατί χρειαζόμαστε το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ;
Αντωνάκος Αντώνης
30-10-2020
[email protected]http://www.antonakos.edu.gr