Την ώρα που το νικέλιο (το οποίο παράγει η ΛΑΡΚΟ) χτυπάει limit up στις παγκόσμιες αγορές (η παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων το απορροφά), η κυβέρνηση μεθοδεύει την εκποίηση και ιδιωτικοποίηση μίας βιομηχανίας υψίστης εθνικής σημασίας.
Μάλιστα η δήλωση του Κωστή Χατζηδάκη ότι η ΛΑΡΚΟ είναι «η πιο προβληματική επιχείρηση εν λειτουργία», είναι ενδεικτική της πρόθεσης της Κυβέρνησης να κάνει ό,τι μπορεί και όπως μπορεί για να δικαιολογήσει το ξεπούλημά της.
Το νικέλιο που παράγει μια επιχείρηση, στην προκειμένη περίπτωση η ΛΑΡΚΟ, είναι, εμπορικά, «δίκοπο μαχαίρι». Η τιμή του αυξομειώνεται και σε περίπτωση που δεν χειριστεί κάποιος σωστά την άνοδο για το κλείσιμο μιας καλής συμφωνίας, τότε υπάρχουν σημαντικές ζημιές.
Αντιστοίχως, αν πέφτει η τιμή του νικελίου κι δεν έχει κλειστεί κάποια συμφωνία σε σταθερή τιμή, απορροφάται όλη τη ζημιά στην εταιρεία από την πτώση της. Σε αυτό το κομμάτι έγιναν τρομερά λάθη στη διαχείριση της εμπορικής διάστασης του νικελίου στην ελληνική εταιρεία.
Το δεδομένο με τη σημερινή κατάσταση είναι πως η ΛΑΡΚΟ για να γίνει αποδοτική χρειάζεται μεγάλες επενδύσεις, όπως π.χ. για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών, και την πρόσληψη προσωπικού. Δεδομένο είναι επίσης, ότι υπάρχει κι ένα πρόστιμο 136 εκατομμυρίων ευρώ από την Κομισιόν για παράνομες επιδοτήσεις της ΛΑΡΚΟ, το οποίο κατά την Κομισιόν, θα σβηστεί μόνο αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση.