Μου έκανε ισχυρότατη εντύπωση το γεγονός ότι μεγάλη και έγκυρη εφημερίδα, που κινείται στον χώρο της Κεντροδεξιάς, διαφήμιζε προχθές ότι θα διανείμει μαζί με την κυριακάτικη έκδοσή της το «Επίμετρο» που έγραψε στο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε, σύντροφοι», 32 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, ο συγγραφεύς Τάκης Λαζαρίδης.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
«δημοκρατία»
Αναφερόμαστε βεβαίως σε ένα εκπληκτικό βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πελασγός του κυρίου Γιαννάκαινα και όσοι είστε αναγνώστες της εφημερίδας μας είχατε αρκετές φορές την ευκαιρία στο παρελθόν να το λάβετε με τις προσφορές μας.
Όταν το προσφέραμε εμείς ήμασταν «αντικομμουνιστές» και «ακραίοι». Τώρα, το ανακαλύπτουν και οι «ανωτάτου». Καλώς τους! Το βασικό επιχείρημα του συγγραφέως, ο οποίος ήταν αριστερός και γνώρισε την ηγεσία του Εμφυλίου προσωπικώς, ήταν ότι ο Στάλιν χρησιμοποίησε, αλλά εν τέλει «πούλησε», το ΚΚΕ κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, διότι ο βαθύτερος στόχος του ήταν η δημιουργία ζωτικού χώρου για την ΕΣΣΔ στην Ανατολική Ευρώπη. Ο Νότος τού ήταν αδιάφορος και τον εκχώρησε στη Δύση. Σημειωτέον ότι αυτή η θεωρία Λαζαρίδη επιβεβαιώνεται πλήρως και από τα πρακτικά της Γιάλτας, όπως αποκαλύπτονται στο νεοκδοθέν «Το τίμημα της ειρήνης» του καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ S.M. Plokny (εκδόσεις Πατάκη). Εν προκειμένω, όμως, το επίμετρο που γράφτηκε τον περασμένο Ιούνιο δεν επικεντρώνεται στο βιβλίο που ήθελε να διανείμει και η μεγάλη έγκυρη εφημερίδα (αλλά ανέβαλε λόγω κορονοϊού).
Αφιερώνεται δι’ ολίγον στη μάχη των ΗΠΑ με την Κίνα, η οποία θα είναι αδυσώπητη, και επικεντρώνεται στο τέλος στο τι πρέπει να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αποφύγει την πολιτική περιπέτεια. Η πρόταση του κυρίου Λαζαρίδη θεωρήθηκε πολιτικώς ενδιαφέρουσα, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι τυπώθηκε σε ένα τιράζ τουλάχιστον 200.000 φύλλων, διαφημίστηκε και διανεμήθηκε προς ανάγνωση. Προτείνει στον πρωθυπουργό να «ξηλώσει» όλη την κυβέρνηση, να την αντικαταστήσει με μια «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», η οποία θα αποτελείται από «επιχειρηματίες και εφοπλιστές», και με όχημα το νέο σχήμα να προχωρήσει στον μεγάλο συμβιβασμό με την Τουρκία. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει ο συμβιβασμός.
Το καλογραμμένο και ρωμαλέο αυτό κείμενο, που διαβάζεται απνευστί, εισηγείται λοιπόν προετοιμασίες για μια νέα ήττα. Για ένα νέο «ηττηθείτε». «Ευτυχώς», «δυστυχώς», μικράν αξίαν έχει στην προκειμένη περίπτωση. «Ηττηθείτε διά του συμβιβασμού» είναι το νέο αίτημα. Αντιγράφω διά του λόγου το ασφαλές: «Είναι, νομίζω, αστείο να περιμένουμε από τη Ν.Δ., ένα φθαρμένο και χρεοκοπημένο κόμμα που μαζί με το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για την καταστροφή, να ανακόψει την πορεία της χώρας προς την παρακμή και τον αφανισμό (…) Είναι σα να ζητάμε από τον κ. Μητσοτάκη και τους λίγους ικανούς συνεργάτες του να συγκρατήσουν, απλώνοντας τα χέρια, ένα βαρύ φορτηγό που κατηφορίζει με ταχύτητα και χωρίς φρένα προς τον γκρεμό, έναν γκρεμό γεμάτο απότομα και κοφτερά βράχια. (…) Μόνη λύση είναι ένας πατριωτικός εθνικός συναγερμός, ένας συναγερμός που θα συνεγείρει και θα συνενώσει όλες τις δημιουργικές και πατριωτικές δυνάμεις του έθνους». Ο κύριος Λαζαρίδης υποστηρίζει ότι ο μόνος πολιτικός που μπορεί να ηγηθεί του «πανεθνικού – πατριωτικού μετώπου» είναι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Του ζητεί «να προχωρήσει στη συγκρότηση νέας κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» και προτείνει: «Ας κρατήσει στη νέα αυτή κυβέρνηση τέσσερις πέντε από τους στενούς και ικανούς συνεργάτες του, και ας ορίσει υπουργούς σε όλα τα υπουργεία τούς πιο ικανούς και πετυχημένους Ελληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ως παράδειγμα αναφέρω τον Αθανάσιο Λασκαρίδη. (…) Αντιπροσωπεύει το είδος των πραγματικών πατριωτών που έχει ζωτική ανάγκη η χώρα».
Με το επιχείρημα ότι οδεύουμε προς μια πολεμική σύρραξη με την Τουρκία και με την πεποίθηση ότι την κρίσιμη στιγμή θα είμαστε μόνοι, ο κύριος Λαζαρίδης εισηγείται ποια πρέπει να είναι η αποστολή της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας: ο «έντιμος συμβιβασμός» με την Τουρκία. Γράφει: «Αν και πιθανόν να είναι πλέον αργά, επιβάλλεται να υπάρξει τάχιστα ριζική στροφή στην έναντι της Τουρκίας πολιτική μας. Να στραφούμε, όπως συμβουλεύει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στον μόνο δρόμο που απέμεινε, στον δρόμο της οριστικής συμφιλίωσης Ελλάδος – Τουρκίας. (…) Πρέπει να βιαστούμε, τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά. (…) Τι θα κάνουμε, αν οι Τούρκοι, επωφελούμενοι μιας πολεμικής αναταραχής, εξαπολύσουν έναν νέο “Αττίλα’’ και καταλάβουν ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι κυπριακού εδάφους; (…) Να δηλώσουμε ανοιχτά και καθαρά ότι, προκειμένου να αποτραπεί μια καταστροφική και για τις δύο χώρες πολεμική σύρραξη, είμαστε έτοιμοι για έναν έντιμο συμβιβασμό και να καλέσουμε και τους Τούρκους να κάνουν το ίδιο. (…) Είναι προφανές ότι αυτή τη ριζική στροφή πολιτικής δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει καμία μονοκομματική κυβέρνηση, καμιά κυβέρνηση προερχόμενη από το φαύλο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Μόνο μια κυβερνηση όπως αυτή που προτείνω μπορεί να την αναλάβει και να την ολοκληρώσει. Και την κυβέρνηση αυτή ο μόνος πολιτικός που μπορεί να τη συγκροτήσει και να την κατευθύνει είναι ο κ. Μητσοτάκης.
Ας αναλάβει, λοιπόν, τις ιστορικές ευθύνες του. (…) Πραγματικοί ηγέτες δεν είναι αυτοί που αποφασίζουν με οδηγό τις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι αυτοί που σύρονται από το ρεύμα, αλλά αυτοί που πηγαίνουν εν ανάγκη και κόντρα στο ρεύμα».Υπό άλλες προϋποθέσεις, το εξαιρετικώς ενδιαφέρον και καλογραμμένο «Επίμετρο» του κυρίου Λαζαρίδη θα ήταν ένα άρθρο. Απλώς. Το οποίο θα εξέφραζε αυστηρώς την άποψη του συγγραφέως. Από τη στιγμή όμως που μια μεγάλη συντηρητική εφημερίδα αποφάσισε να το τυπώσει σε ιλουστρασιόν έκδοση, ιδιαιτέρως επιμελημένη, το σημείωμα αυτό υιοθετείται.
Συνιστά πολιτικό γεγονός. Ρώτησα κάποιον που, ως εκ της θέσεώς του, θα έπρεπε να γνωρίζει γιατί συνέβη αυτό, «αν ετοιμάζεται το έδαφος», αλλά απάντηση δεν πήρα. Κατά συνέπεια, το ερώτημα που απομένει είναι ποιος ετοιμάζει το έδαφος, όχι το αν ετοιμάζεται. Και για την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και για τον συμβιβασμό με την Τουρκία. Θα φανεί ποιος. Συντόμως.