Η ΑΓΙΑ ΧΑΡΙΤΙΝΗ
Η ΑΓΙΑ ΜΑΜΕΛΧΘΑ
ΟΠΤΑΣΙΑ ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ, ο Ιερομάρτυρας και θαυματουργός
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Ευχαΐτων, “ο Μαυρόπους”
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ ο νεοφανής, εύρεσις και ανακομιδή του ιερού λειψάνου του
Η ΟΣΙΑ ΜΕΘΟΔΙΑ της Κιμώλου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ, ΑΛΕΞΙΟΣ & ΙΩΝΑΣ, οι θαυματουργοί
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΧΑΡΙΤΙΝΗ
Ήταν δούλη σε κάποιο πλούσιο σπιτικό και ο αφέντης της ονομαζόταν Κλαύδιος. Όταν ο βασιλιάς Δομέτιος (290μ. Χ.) έμαθε ότι ήταν χριστιανή, διέταξε τον κύριό της να στείλει τη Χαριτίνη να την εξετάσει ο ίδιος. Ο Κλαύδιος λυπήθηκε τόσο πολύ, ώστε φόρεσε τρίχινο φόρεμα, όπως συνήθιζαν τότε, και θρηνούσε. Η Χαριτίνη τον παρηγορούσε και του έλεγε ότι δεν πρέπει να λυπάται, αλλά να χαίρεται. Διότι και αν ακόμα πεθάνει, θα αξιωθεί να προσφέρει τον εαυτό της “θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον τω Θεώ”1. Δηλαδή, θυσία που δέχεται και ευχαριστείται σ’ αυτή ο Θεός. Ο Κλαύδιος της είπε να τον θυμηθεί όταν πάει κοντά στον επουράνιο Βασιλέα. Όταν την έφεραν μπροστά στο βασιλιά Δομέτιο, ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Τότε αυτός έδωσε διαταγή και της ξύρισαν το κεφάλι. Αλλά δια θαύματος, αμέσως το κεφάλι της ξαναγέμισε μαλλιά. Έπειτα βάζουν το κεφάλι της σε κάρβουνα αναμμένα και χύνουν από πάνω ξύδι. Κατόπιν καίνε τα πλευρά της με αναμμένες λαμπάδες και με μια πέτρα στο λαιμό τη ρίχνουν στη θάλασσα. Αλλά και πάλι ο Θεός την έσωσε. Τότε διατάχθηκε να πάει σε πορνείο. Η Χαριτίνη, όμως, προσευχήθηκε, και η αγνή ψυχή της παραδόθηκε πλέον στο ζωοδότη Θεό.
1. Προς Φιλιππησίους, δ’ 18.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεία χάριτι, κραταιωθείσα, κράτος ήσχυνας, της δυσσεβείας, Χαριτίνη υπέρ φύσιν άθλήσασα’ όθεν χαρίτων πηγήν άδαπάνητον, ως γλυκασμόν αναβλύζεις τοις κράζουσι. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Η ΑΓΙΑ ΜΑΜΕΛΧΘΑ
Η Μαμέλχθα ήταν φανατική ειδωλολάτρισσα και μάλιστα Ιέρεια και αντιμαχόταν την αδελφή της, που νωρίτερα διαφωτίστηκε και είχε γίνει χριστιανή. Αλλά η καρδιά της εμπνεόταν από ευγενή αισθήματα, προτέρημα, που κατά τη χριστιανική διδασκαλία φέρνει προς τον άνθρωπο αργά ή γρήγορα το έλεος του Θεού. Έτσι έφτασε ο καιρός, που η Μαμέλχθα, Περσίδα στην καταγωγή, αναγνώρισε ότι έπρεπε και αυτή να γίνει χριστιανή, όπως πιο μπροστά είχε κάνει και η αδελφή της. Κατηχήθηκε λοιπόν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστης και κατόπιν βαπτίστηκε. Αλλά οι ειδωλολάτρες, μόλις πληροφορήθηκαν το γεγονός, εξεμάνησαν. Το να ελκύσουν οι χριστιανοί μια Ιέρεια δική τους, φάνηκε σ’ αυτούς σαν προσβολή αβάσταχτη, σαν όνειδος, που δεν μπορούσαν με τίποτα να ανεχθούν. Έτσι λοιπόν ο λυσσασμένος ειδωλολατρικός όχλος, όρμησε και άρπαξε τη Μαμέλχθα μέσα από το σπίτι της, την έριξε με τη βία σ’ ένα βαθύ λάκκο, όπου και τη σκότωσε με σφοδρό λιθοβολισμό. Κατόπιν ευσεβείς χριστιανοί, παρέλαβαν το λείψανό της και το έθαψαν με μεγάλη ευλάβεια και τιμή.
ΟΠΤΑΣΙΑ ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ
Βλέπε “ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” Ματθαίου Λαγγή τόμος 10ος σελ. 139 έκδ. 1992.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ, ο Ιερομάρτυρας και θαυματουργός
Αγνοείται από τους Συναξαριστές. Είναι γνωστός όμως στην Κύπρο σαν τοπικός Άγιος. (Λεοντίου Μαχαίρα, Χρονικόν έκδ. Σάθα, σελ. 69).
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Εύχαΐτων, “ο Μαυρόπους”
Κανένας από τους Συναξαριστές δεν τον αναφέρει. Η μνήμη του υπάρχει μόνο στον Παλατινό Κώδικα υπ’ αριθ. 138 φ. 2146, όπου και η Ακολουθία του που συντάχθηκε από τον ανεψιό του Θεόδωρο, τον Κοιτωνίτη και βασιλικού νοταρίου. Ο Ιωάννης αυτός έζησε τον 11ο αιώνα, έγινε έξοχος ποιητής και συγγραφέας γλαφυρότατος. Απεβίωσε ειρηνικά, αφού έζησε πάνω από 100 χρόνια.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ ο νεοφανής, εύρεσις και ανακομιδή του ιερού λειψάνου του
Ό όσιος αυτός έζησε και πολιτεύθηκε ευδοκίμως στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Το πραγματικό όνομα του Αγίου (μοναχικό ή βαπτιστικό) δεν είναι γνωστό, διότι το όνομα Ευδόκιμος του δόθηκε μετά την εύρεση του Ιερού λειψάνου του. Δεν είναι επίσης γνωστό ούτε ποια εποχή έζησε, ούτε ποια ήταν η πατρίδα του, ούτε άλλα στοιχεία για τους ασκητικούς του αγώνες. Η μόνη αίτια από την οποία γνωστοποιήθηκε η όσια ζωή του, είναι η εύρεση και η ανακομιδή του Ιερού λειψάνου, στο παλιό κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Όταν βρέθηκε το Ιερό λείψανό του, ευωδίαζε θεία ευωδιά και η ανακομιδή του έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1840. (Σχετικά με το γεγονός αυτό, βλέπε χειρόγραφο Μελετίου Ιεροδιακόνου Βατοπεδινού).
Η ΟΣΙΑ ΜΕΘΟΔΙΑ της Κιμώλου
Γεννήθηκε στο νησί Κίμωλος στις 10 Νοεμβρίου 1865 από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της ονομαζόταν Ιάκωβος Σάρδης και η μητέρα της Μαρία. Είχαν τρεις γιους και πέντε θυγατέρες, από τις όποιες η δεύτερη ήταν η Ειρήνη, η μετέπειτα Μεθοδία. Η Άγια από μικρή είχε κλίση προς τα θεία και πάντα σύχναζε στην Εκκλησία. Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, για να μη λυπήσει τους γονείς της, παντρεύτηκε έναν ναυτικό στο επάγγελμα. Αν και παντρεμένη, ο ζήλος της προς την εκκλησία παρέμεινε αμείωτος. Κάποτε όμως ο άντρας της, σε κάποιο του ταξίδι, ναυάγησε κοντά στη Μικρά Ασία και δεν ξαναγύρισε στην Κίμωλο. Τότε η Ειρήνη έγινε μοναχή στο ναό της Παναγίας της “Οδηγήτριας” στην Κίμωλο, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σύρου, Μεθόδιο, μετονομασθείσα αντί Ειρήνης Μεθοδία. Η χαρά της ήταν μεγάλη και ακολούθησε τα ευαγγελικά προστάγματα του Κυρίου με όλη της τη ψυχή. Οι ασκητικοί της αγώνες ήταν μεγάλοι και αποτελούσε ζωντανό παράδειγμα για όλους. Η φήμη της μεγάλης της αρετής διαδόθηκε παντού και πλήθος γυναικών πήγαιναν να τη συναντήσουν, προκειμένου να βρουν πνευματικό καταφύγιο και λιμάνι από τις τρικυμίες της ζωής. Ο λόγος της Αγίας ήταν δροσιά και ίαμα στις ταλαιπωρημένες ψυχές. Επίσης, η Μεθοδία, εκτός των άλλων χαρισμάτων, αξιώθηκε από τον Θεό με το χάρισμα να κάνει θαύματα. Έτσι άγια αφού έζησε σ’ όλη της τη ζωή, απεβίωσε ειρηνικά την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 1908 σε ηλικία 43 ετών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ, ΑΛΕΞΙΟΣ & ΙΩΝΑΣ οι θαυματουργοί
Μητροπολίτες Μόσχας και πάσης Ρωσίας (Ρώσοι)