Τριάντα ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την άνανδρη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από την 17 Νοέμβρη. Του ανθρώπου που έμεινε στην ιστορία για την φράση Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
31 χρόνια πριν κάποιοι πίστευαν ότι δεν είχες δικαίωμα να τους δεις να μεγαλώνουν! pic.twitter.com/khPQi2m1hb
— Ντόρα Μπακογιάννη (@Dora_Bakoyannis) September 26, 2020
Μπορεί να έχεις πετάξει μακριά εδώ και τριάντα ένα χρόνια, αλλά εγώ κάθε μέρα σε αγγίζω. Με αυτές τις λέξεις Κώστας Μπακογιάννης θέλει σε να τιμήσει την μνήμη του σε ανάρτηση του στα social media.
Ακολουθεί άρθρο του Πάνου Αβραμοπουλου για την πορεία του Παύλου Μπακογιάννη.
Ο Παύλος Μπακογιάννης γεννήθηκε στο χωριο Βελωτά του Δήμου Προυσσού της Ευρυτανίας το 1935. Γιός ενός ταπεινού ιερέα του πάππα Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη, μεγάλωσε και έκανε τα πρώτα του βήματα στη ζωή, με πολλές δυσκολίες.
Προικισμένος ωστόσο με ακαταδάμαστη ευφυία, φιλομάθεια και έξοχες πνευματικές αρετές, αμέσως ξεχώρισε και έδειξε ότι θα διαδραμάτιζε μεγάλους ρόλους στην ελληνική κοινωνία.
Αποπεράτωσε τις γυμνασικές τους σπουδές την Πάτρα, εισήχθη και τελείωσε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και έφυγε σε ηλικία 25 ετών για την Γερμανία, για να εργαστεί, αλλά και να πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές.
Έλαβε πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών απο τα Πανεπιστήμια Μονάχου, Τύμπιγκεν και Κωστάντσας (Konstanz) στο πανεπιστήμιο της οποίας ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών. Ενώ στο πανεπιστήμιο του Μονάχου δίδαξε πολτικές επιστήμες και δημοσιογραφία, για αρκετά χρόνια, γνωρίζοντας ως φοιητήτριά του και την μετέπειτα γυναίκα του Ντόρα Μητσοτάκη.
Στις αρχές της δεαετίας του ΄60 ξεκίνησε δημοσιογραφική καριέρα στη Ραδιοφωνία της Βαυαρίας και με την ελληνόφωνη εκπομπή του, έγινε η ψυχή και η ηθική απαντοχή των απανταχού ελλήνων της Γερμανίας. Αγαπήθηκε και θαυμάστηκε στην Γερμανία απο τους έλληνες μετανάστες αληθινά σαν είδωλο. Και όταν ενέσκηψε στην Ελλάδα το καθεστώς της ανομίας των Αθηνών, προέταξε σθεναρή αντίσταση, καλώντας όλους τους έλληνες της υφηλίου σε ένα μεγάλο κοινό αγώνα, για την αποτίναξη της πολιτικής μας τυραννίας και την επάνοδο στην δημοκρατική ομαλότητα. Υπήρξε το σύμβολο στην Γερμανία, αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη, μαζί με άλλους σπουδαίους ανιστασιακούς μας θύλακες, των ελεύθερα σκεπτόμενων ελλήνων, αλλά και κεντρικό ορμητήριο εκπόρευσης σοβαρών αντιδικτατορικών κινήσεων. Για τούτη εξάλλου την ατίμητη συμβολή του στην δημοκρατία τιμήθηκε και αγαπήθηκε απο τον λαό μας, με όλη την θέρμη της ζεστής και οικουμενικής ψυχής του. Μέσα απο την ιστορική εκομπή του στην Γερμανία, που μεταδίδετο στην Ελλάδα, μέσω της Ντόιτσε Βέλε, σάλπισε ένα θούριο αντίστασης και αγώνα, πρός όλους τους ελεύθερα σκεπτόμενους έλληνες, για να πυκνώσουν τις τάξεις του αντιδικτατορικού αγώνα. Και μαζί με άλλους ακόμα σπουδαίους αγωνιστές της δημοκρατίας, σηματοδότησε την πολιτική μας άνοιξη και την επάνοδο στη δημοκρατική ομαλότητα.
Με την πτώση της χούντας το 1974 ο Παύλος επέστρεψε στη Ελλάδα και ανέλαβε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε την Ντόρα Μητσοτάκη, τ. Υπουργό Εξωτερικών, τ. Δήμαρχο Αθηναίων και νυν βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και απέκτησαν δυο εξαιρετικά παιδιά τον Κώστα Δήμαρχο σήμερα Καρπενησίου και την Αλέξια. Το 1985 ανέλαβε πολιτικός σύμβουλος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Μητσοτάκη και τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Ερυτανίας. Στη μακρά δημοσιογραφική του πορεία-σταδιοδρομία ο Παύλος Μπακογιάννης εργάσθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και αργότερα έγινε εκδότης και διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ». Το αλγεινό πρωϊνό τις 26 Σεπτεμβρίου του 1989 έπεσε νεκρός ύπουλα δολοφοηνημένος, απο τις σφαίρες της τρομοκρατικής 17 Νοέμβρη.
Το φωτεινό, εμπνευσμένο και ηθικά ευγενές όμως πολιτικό και κοινωνικό σήμα του αλησμόνητου Παύλου, όπως και η αδέσμευτη φωνή και η ελεύθερη σκέψη του, που σηματόδότησαν την δημοκρατική αντίσταση και το αδούλωτο φρόνημα των ελεύθερων ελλήνων, απέναντι στην χουντική ανομία των Αθηνών, θα μείνουν για πάντα ανεξάλειπτα στις καρδιές και την ψυχή όλων των ελλήνων. Αντίο αλησμόνητε Παύλο, αντίο λεβέντη της έντιμης φτωχολογιάς και της βρυσομάνας ηθικά ελληνικής επαρχίας, που σάρκωσες το όνειρο και την ακατάλυτη δύναμη δημιουργίας των Ελλήνων, στην αχανή λεωφόρο του χρόνου. Αντίο ασυμβίβαστε και μαχητικέ δημοκράτη, που σήκωσες κάποτε λεβέντικα στους μεγάλους και περήφανους ώμους σου, την αντίσταση και το δημοκρατικό φρόνημα των αδούλωτων ελλήνων. Αντίο ευγενή και ωραίε άνθρωπε, που τίμησες με όλη τη θέρμη και την ζέση της αγνής ψυχής σου, την Πανανθρώπινη αξία, πέρα και πάνω, απο κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές διχοστασίες, κατά το απαράμιλλο «Ως χαρίεν εστ ο άνθρωπος όταν άνθρωπος η» (πόση χάρη έχει ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος).
Σε αποχαιρετά η ραδιοφωνική φωνή της Ντόιτσε Βέλε, σε αποχαιρετούν οι αδέσμευτοι και ελευθεροι έλληνες. Σε αποχαιρετούν όλοι άνθρωποι με δημοκρατικό φρόνημα, που ημπορούν να σηκώνουν την κεφαλή, πάνω απο τα κύματα κάθε δεσποτείας και σκοταδισμού. Σε αποχαιρετά ή έντιμη φτωχολογιά και η περήφανη ελληνική επαρχία.Σε αποχαιρετά όλη η Ελλάδα του φωτός, της ελευθερίας του πνεύματος και της δημιουργίας.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr