Του Μπάμπη Παπασπύρου*
Η αναβολή και η αναβλητικότητα λήψης αποφάσεων και πράξεων είναι μια επιλογή και μια πρακτική αν θέλετε, σε καταστάσεις που δεν είναι υψηλής προτεραιότητας και που θα μπορούσαν να επιλυθούν-διευθετηθούν σε μεταγενέστερο χρόνο.
Όμως αυτό σίγουρα δεν ισχύει με την τουρκική προκλητικότητα, ρητορική και πολιτική απειλών και εκβιασμών. Αυτό που ζήσαμε για δυο συνεχείς μήνες και η ένταση λόγω των τουρκικών προκλήσεων και παραβιάσεων των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, δεν είχε προηγούμενο.
Βιώσαμε την μεγαλύτερη πρόκληση μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Μιλάμε για την μεγαλύτερη κρίση μετά το 1974. Για μια κατάσταση που μας έφερε μια ανάσα από την σύρραξη. Και ενώ όντως έγινε μια προσπάθεια διεθνοποίησης και συνέγερσης των εταίρων και «συμμάχων», η κατάσταση δείχνει πως υποβαθμίζεται…
Μοιάζει να δίνεται «συγχωροχάρτι» με μια καταδίκη (κυρώσεις) με αναστολή, με μέτρα που ΘΑ επιβληθούν αν ο Τούρκος το ξανακάνει. Είναι σαν να λέμε «Ό γέγονε, γέγονε»( ό,τι έχει γίνει, έχει γίνει) πάμε για άλλα…
Όμως απέναντί σου έχεις τον Τούρκο, όχι έναν λογικό και συζητήσιμο γείτονα. Έχεις έναν γείτονα που η συμπεριφορά του είναι συνεχώς παραβατική αυξανόμενα και συστηματικά απειλητική για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Τώρα είναι η ευκαιρία να σταματήσουμε να βάζουμε κάτω από το χαλί τις τουρκικές απειλές και προκλήσεις. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι έχουμε μαζί μας τους Κύπριους αδερφούς, που προς το παρόν δείχνουν πιο αποφασιστικοί στο επίμαχο θέμα των κυρώσεων, που έχουν ξαναπετύχει κατά των Τούρκων το 2019.
Δεν είναι ώρα για μετακίνηση του προβλήματος για το μέλλον. Αν δεν επιβληθούν τώρα κυρώσεις δεν θα επιβληθούν ΠΟΤΕ.
«Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν» λοιπόν.
(Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν: λέγεται από ή για κάποιον που αρνείται να εκτελέσει εργασία ή να προσφέρει υπηρεσία αν δεν εισπράξει πρώτα το αντίτιμο η την αμοιβή…)
*Ταξίαρχος εν αποστρατεία Πολεμικής Αεροπορίας & πρώην Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας