Μόλις το σεισμογραφικό «Oruc Reis» επέστρεψε στη βάση του στην Αττάλεια για έργα συντήρησης και η διεθνής κοινή γνώμη έσπευσε να μιλήσει για αποκλιμάκωση, το έτερο ωκεανογραφικό σκάφος «Yavuz» παρέτεινε ως τις 12 Οκτωβρίου τις έρευνές του κοντά στην Κύπρο, συνοδευόμενο από τρία πολεμικά σκάφη.
Από τον Μιχάλη Ψύλο
«δημοκρατία»
Την ίδια ώρα, μια νέα ομοβροντία από τον φιλοερντογανικό Τύπο ήρθε να βάλει τα πράγματα στη… θέση τους: «Η κύρια πηγή των προβλημάτων με την Ελλάδα βρίσκεται στη Συνθήκη της Λωζάννης, που υπεγράφη το 1923» γράφει η τουρκική «Yeni Safak». Σχεδόν εκατό χρόνια μετά τη Λωζάννη η τουρκική εφημερίδα «ανακαλύπτει» μάλιστα «ότι η Ελλάδα επωφελείται από τα… νομικά κενά λόγω της έλλειψης ορισμών και ζητημάτων όπως η υφαλοκρηπίδα, ο εναέριος χώρος και η οικονομική ζώνη των νησιών».
«Αν δεν αλλάξει η Συνθήκη της Λωζάννης, η διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας δεν θα είναι ισχυρή και κάθε λύση θα είναι απαράδεκτη» λέει ο Τούρκος απόστρατος ναύαρχος Αλί Ντενίζ Κουτλούκ.
Ο πρώην γενικός γραμματέας του τουρκικού υπουργείου Εθνικής Αμυνας Ομίτ Γιαλίμ φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι «η Συνθήκη της Λωζάννης δεν έδωσε στην Ελλάδα την κυριαρχία των νησιών του βόρειου Αιγαίου, αλλά μόνο το δικαίωμα χρήσης, δηλαδή το δικαίωμα κατοχής». Ο Γιαλίμ προχωρά μάλιστα πιο μακριά, λέγοντας ότι «η Θάσος, η Σαμοθράκη, η Λήμνος, η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Ικαρία, τα Ψαρά και ο Άγιος Ευστράτιος βρίσκονται σε περιοχές κυριαρχίας, θαλάσσιας και εναέριας δικαιοδοσίας της Τουρκίας». Ναι, καλά διαβάσατε! Τα νησιά μας διεκδικούν! Και δεν πρόκειται δυστυχώς για μεμονωμένες φωνές. Για… λαγούς πρόκειται, που βάζουν τη γραμμή για να έρθει στη συνέχεια ο Ερντογάν για να παζαρέψει κάτι άλλο. Και να λένε κάποιοι ότι ευτυχώς…υποχώρησε ο «σουλτάνος»!
Στο ίδιο μήκος κύματος η «Hurriyet», που κάνει όμως ένα βήμα παραπέρα λέγοντας προκλητικά ότι «η Λωζάννη μπήκε ήδη στο τραπέζι», καθώς η Τουρκία εξέδωσε νέα NAVTEX, επειδή «παραβιάστηκε από την Ελλάδα το μη στρατιωτικό καθεστώς της Χίου, όπως καθορίζεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923».
Η «Yeni Safak» γράφει μάλιστα ότι «η αεροναυτική άσκηση που κάνει η Ελλάδα στη Χίο γίνεται σε ύδατα που ανήκουν στην Τουρκία. Η Ελλάδα παραβιάζει σαφώς τις συμφωνίες, πραγματοποιώντας στρατιωτικές ασκήσεις στα τουρκικά ύδατα. Η Ελλάδα παίζει με τη φωτιά! Έχοντας τοποθετήσει στρατεύματα στα νησιά, η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα της δικαιοδοσίας στα νησιά στο βόρειο Αιγαίο».
Αλλά και ο κύριος αρθρογράφος της «Sabah» Μεχμέτ Μπαρλάς κατηγορεί την Ελλάδα ότι «αναμασά την τσίχλα της Λωζάννης, την οποία όμως παραβιάζει εξοπλίζοντας τα νησιά». Ο αρθρογράφος της «Sabah» δεν διστάζει να μας απειλεί κιόλας, λέγοντας προκλητικά: «Μήπως οι Ελληνες είναι μεθυσμένοι με το γαλλικό κρασί Μακρόν και θέλουν πραγματικά μια άμεση σύγκρουση; Φανταστείτε ότι ο πληθυσμός ολόκληρης της Ελλάδας είναι μικρότερος από τον πληθυσμό μας στην Κωνσταντινούπολη. Η οικονομία της Ελλάδας επίσης, η στρατιωτική της δύναμη είναι μικρή σε σχέση με της Τουρκίας. Μήπως αυτή η σύγκρουση που πραγματικά δεν θέλει κανείς γίνει πραγματικότητα;» απειλεί ο Μεχμέτ Μπαρλάς.
Πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει όλα αυτά; Εθνικιστικές γραφικότητες; Ή πραγματικές απειλές; Η γαλλική «Le Monde» γράφει ότι, αν και η δημοτικότητα του Ερντογάν πέφτει, «ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να παρουσιαστεί ως ο προστάτης των εθνικών συμφερόντων της Τουρκίας και το πετυχαίνει, καθώς το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης χαιρετίζει τη στάση του ζητώντας του να μην κάνει υποχωρήσεις»! Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση στη γείτονα στην ίδια γραμμή πλεύσης, δηλαδή, σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά! Να γιατί «η Άγκυρα θέτει λίστα ζητημάτων, όπως η αναθεώρηση του καθεστώτος των ελληνικών νησιών, η αποστρατιωτικοποίησή τους και η “τουρκική” μειονότητα στην Ελλάδα» τονίζει η γαλλική εφημερίδα, σημειώνοντας ότι «ο Ερντογάν εδώ και καιρό αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης που οριοθέτησε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας». Το εξωφρενικό είναι ότι η Αγκυρα διεκδικεί δικαιώματα σε νησιά με σχεδόν 100% ελληνικό πληθυσμό εδώ και αιώνες, τα οποία είχαν κατακτηθεί διά της βίας από τους Οθωμανούς, αλλά και στα οποία ακόμη και η Πύλη είχε αναγκαστεί να παραχωρήσει πολλά προνόμια ως μη οθωμανικές κτήσεις.
Ουδείς συνετός άνθρωπος και στις δύο χώρες θέλει, φυσικά, προσφυγή σε στρατιωτικά μέσα. Είναι γραφικότητα όμως η διαβόητη τουρκική στρατιά του Αιγαίου που έχει στόχο τα ελληνικά νησιά; Άλλωστε η Άγκυρα έδειξε τις προθέσεις της και με την εισβολή-κατοχή της Κύπρου το 1974, αλλά και στα Ίμια το 1996!
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παλαιά αποικιοκρατική δύναμη που διεκδικεί τώρα την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Άρα, η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου από την Αγκυρα μόνο ως… φερετζές μπορεί να εκληφθεί! Άλλωστε, όταν η Άγκυρα ζητάει, για παράδειγμα, την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, επικαλούμενη τη Συνθήκη του Παρισιού το 1947, μόνο γέλια προκαλεί, καθώς η Τουρκία δεν μετείχε στη συμφωνία και συνεπώς -με βάση το Διεθνές Δίκαιο- δεν δικαιούται να ομιλεί…
Αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν οι εταίροι μας, ιδίως η Γερμανία, που μας σέρνει σε έναν αγνώστου περιεχομένου διάλογο με την Τουρκία. Για να αποτραπεί η επιβολή σκληρών κυρώσεων στην Τουρκία, μήπως και συνετιστεί ο Ερντογάν. Όπως πολύ εύστοχα γράφει η γαλλική «Le Figaro», «η Γερμανία αναζητά μια θέση διαιτητή, που δεν έχει καμία χρησιμότητα σε αυτές τις περιόδους ακραίας έντασης, όπου διακυβεύονται η επιβίωση και η αξιοπιστία της Ευρώπης. Αντίθετα, το να είναι αντιμέτωπες Γαλλία και Τουρκία είναι μια κακή κίνηση εκ μέρους των Γερμανών εταίρων. Τουλάχιστον αυτή η κρίση μάς επιτρέπει να αναγνωρίσουμε ποιοι είναι οι αληθινοί φίλοι μας και σε ποιους μπορούμε να βασιστούμε σε περίπτωση σκληρού πλήγματος». Διαφωνεί κανείς;