Προκαλεί θλίψη η κατάντια της ιστορικής παράταξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Προκαλεί απέχθεια η ευκολία με την οποία κάποιοι βάζουν το κομματικό χρέος πάνω από το ηθικό.
Μέχρι στιγμής είχαμε τους πρόθυμους να ζητωκραυγάζουν τον αρχηγό και να συγκαλύψουν ακόμα και εθνικά εγκλήματα, όπως η παραβίαση των κυριαρχικων μας δικαιωμάτων από την Τουρκία, για να μην ραγίσει το προφίλ του ηγέτη.
Από τους ΖήτωΜητσοτακηδες στους ΣυγνωΜητσοτάκηδες
Είχαμε θλιβερές παρουσίες υπουργών και βουλευτών στα κανάλια που προσπαθούσαν να κάνουν το άσπρο, μαύρο, ενώ στο εξωτερικό – και ορθώς – ο Νίκος Δένδιας έδινε μάχες για να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Τώρα προέκυψε κι άλλο φρούτο, ακόμα πιο θλιβερό. Βουλευτές οι οποίοι κινούμενοι από την προσωπική τους ηθική, τέλεσαν τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα όπως οι ίδιοι έκριναν, να σπεύδουν να απολογηθούν, όχι στον έλληνα πολίτη που τους εξέλεξε, αλλά σε εκπροσώπους συμφερόντων!
Και να εκλιπαρούν συγχώρεση από τον ηγέτη που δεν εκτέλεσαν τις εντολές του, ακόμα και αν αυτές εναντιώνονταν στην συνείδησή τους!
Μιλάμε για τον απόλυτο ευτελισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, για την καταπάτηση κάθε έννοιας της συνταγματικής υπόστασης του βουλευτή. Δυστυχώς για αυτούς, η Ελλάδα έχει πολλές χιλιάδες χρόνια ιστορία μπροστά της.
Και από την εφήμερη αποδοχή κάποιων που κατατρώγουν τα σπλάχνα του έθνους, θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει περισσότερο η υστεροφημία τους και το ιστορικό τους αποτύπωμα σε μία Ιστορία που μπορεί να έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα, δεν φείδεται όμως μελάνων σελίδων για όσους έβαλαν τα προσωπικά τους εφήμερα συμφέροντα, πάνω από τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους και του ελληνικού λαού.