Μπορεί η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία – πλην του Νίκου Δένδια – να ξέχασε την σημερινή μαύρη επέτειο την της σφαγής των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, ο Προκόπης Παυλόπουλος όμως φρόντισε να την υπενθυμίσει σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο.
Ο τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκοπης Παυλοπούλος, έθεσε τους ευρωπαίους προ των ευθυνών τους κατά την συζήτηση του «European Public Law Organization» (EPLO) («Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου»), με θέμα: «Η προκλητική παραβατικότητα της Τουρκίας κατά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης, σχετικά με το ζήτημα των Μειονοτήτων».
Ο Π. Παυλόπουλος δεν παρέλειψε να κάνει την ιστορική αναδρομή που αποδεικνύει ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει μετανιώσει για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει, αλλά διατηρεί ακόμα το ίδιο φρικτό πρόσωπο! Η παρέμβαση του και μάλιστα ενώπιον του ευρωπαϊκού οργανισμού δημοσίου δικαίου, δείχνει τι σημαίνει έμπρακτα να αγωνίζεσαι για τα Δίκαια των Ελλήνων και όχι να κάνεις δημόσιες σχέσεις για τον εαυτό σου.
Δείτε το επίμαχο απόσπασμα:
Η Ελλάδα, όπως ήδη τονίσθηκε, σέβεται, στο ακέραιο, τους κάθε είδους κανόνες της Συνθήκης της Λωζάνης, πρωτίστως δε τους κανόνες της που αφορούν την Ελληνική Θράκη, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι κανόνες για την Θρησκευτική Μουσουλμανική Μειονότητα. Ιδίως δε τους κανόνες της Συνθήκης της Λωζάνης, και άλλους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που αφορούν τα εκπαιδευτικά ζητήματα της Θρησκευτικής Μουσουλμανικής Μειονότητας, το καθεστώς ορισμού του Μουφτή -με παρεμφερή, μάλιστα, τρόπο με εκείνον, κατά τον οποίον ορίζεται ο Μουφτής στην Τουρκία- καθώς και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, ακόμη και όταν κάποια μέλη της Μειονότητας αυτής προβαίνουν στην άσκησή του μάλλον για να προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες» τους στην Τουρκία.
2. Όλως αντιθέτως, και ειδικότερα ως προς το ζήτημα των Μειονοτήτων, η Τουρκία είναι εκείνη, η οποία καταστρατηγεί, προκλητικώς και συστηματικώς, το ρυθμιστικό πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης, όπως αμαχήτως αποδεικνύει η τακτική της, που έχει οδηγήσει σχεδόν στον αφανισμό της πάλαι ποτέ κραταιάς Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, στα Πριγκηπόνησα και στα Περίχωρά τους. Η βαρβαρότητα των φρικτών ωμοτήτων του πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 και της περιόδου 1963-1964, σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη παραβίαση ιδίως των κάθε είδους περιουσιακών δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δείχνουν, εν προκειμένω, το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, η οποία δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το απεχθές παρελθόν της. Τέλος, τη «βύθιση» της Τουρκίας στον σουνιτικό ισλαμικό «φονταμενταλισμό» αναδεικνύει σήμερα και η προκλητικώςπαράνομη και αυθαίρετη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας -Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, κατά την Σύμβαση των Παρισίων του 1972- σε «τεμένη-τζαμιά».
Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής Κοινότητα δεν επιτρέπεται να παραμένουν απαθείς μπροστά σε αυτή την επίδειξη προκλητικότητας από την πλευρά της Τουρκίας. Άλλωστε, η προκλητικότητα αυτή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, δοθέντος ότι προσβάλλει ευθέως τόσο το Ευρωπαϊκό όσο και το Διεθνές Δίκαιο. Κατ’ εξοχήν δε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χρέος ν’ αντιληφθεί ότι η κατά τ’ ανωτέρω ωμή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης -και του Διεθνούς Δικαίου εν γένει- αφορά Έλληνες αλλά και, ταυτοχρόνως, Ευρωπαίους Πολίτες».