Του Βενετσανου Γιώργου
Η θεωρία του «Ζωτικού Χώρου», ήταν μια έμπνευση του Γερμανού καθηγητή Φρίντριχ Ράτζελ. Σύμφωνα με τη θεωρία του, οι λαοί και τα κράτη μοιάζουν με οργανισμούς, οι οποίοι έχουν ανάγκη τον χώρο για να ζήσουν και να μεγαλώσουν. Αυτό μπορεί να γίνει με συνεχή αγώνα, μέσα από τον οποίο επιβάλλεται το ισχυρότερο έθνος. Το Lebensraum, που αποδίδεται στα ελληνικά ως ζωτικός χώρος περιλαμβάνει πολιτικές και πρακτικές της εποικιστικής αποικιοκρατίας που επικράτησαν στην Γερμανία από τη δεκαετία του 1890 ως τη δεκαετία του 1940
Ή θεωρία αυτή αξιοποιήθηκε στο μέγιστο βαθμό από το Χίτλερ και τους Ναζί, και μέχρι σήμερα αποτελεί την πολιτική θεωρία όλων των πολέμων. Η σημερινή Τουρκία του νέο-οθωμανισμού φαίνεται να έχει υιοθετήσει απόλυτα την παράφρονα λογική του Αδόλφου Χίτλερ, που όταν ανέβηκε στην εξουσία, το Lebensraum έγινε η ιδεολογική αρχή του Ναζισμού και πρόσφερε την κατάλληλη δικαιολογία για την εδαφική επέκταση της Γερμανίας στην Ευρώπη και είδαμε όλοι τα αποτελέσματα: σφαγές, λεηλασίες, εξανδραποδισμοί, γενοκτονίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και μύρια όσα ακόμη.
Δυστυχώς ζούμε σε μέρες που βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ο ηγέτης της γείτονας χώρας φέρεται να έχει την ίδια χιτλερική παρανοϊκή λογική του ζωτικού χώρου, μόνο που την ονομάζει «γαλάζια πατρίδα», και διαπνέεται από μια λογική αρπαγής και επέκτασης σε ξένα εδάφη και θάλασσες με το έτσι θέλω και γουστάρω, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων, τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους διεθνείς παράγοντες. Εγείροντας με αυτόν τον τρόπο αμφισβήτηση επί παντός επιστητού, προκειμένου να αναγνωριστεί από την πλευρά της ως νόμιμη η θεωρία του ζωτικού χώρου. Αν όμως η θεωρία αυτή αναγνωριστεί ως βάσιμη αυτό θα έχει ως συνέπεια να αναγνωριστεί σαν βάσιμο κάτι που ήδη αξιώνει: ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδος, προσάρτηση στην ουσία της Λιβύης, προσάρτηση της Β. Συρίας, κ.λπ, με ακόλουθες συνέπειες τις εδαφικές μεταβολές.
Ο νέο σουλτάνος Ερντογάν σε μια πρόσφατη εκδήλωση που για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, είπε τα εξής: «Εγώ εδώ δίνω μάθημα ιστορίας. Εγώ μίλησα για τη Λωζάνη και ενοχλήθηκαν. Γιατί; Τα νησιά που βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας, το φωνάζω, ήταν δικά μας, σε αυτά τα νησιά έχουμε την ιστορία μας, μνημεία μας, τζαμιά μας. Ακόμα ενοχλούνται όταν τα λέμε. Γιατί;». Ασθενέστατη έως μηδενική η μνήμη του Τούρκου Σουλτάνου ο οποίος ξεχνά να αναφέρει ότι αυτά τα νησιά που είναι «μέσα στην μύτη του» και τα οποία φέρεται να διεκδικεί σαν δικά του, φέρουν από πίσω τους χιλιετίες ελληνικού πολιτισμού (όταν αυτός και οι όμοιοι του εγκαταβιούσαν στις στέπες της ανατολίας) ίδιο με αυτόν στην Ίμβρο και την Τένεδο που φρόντισαν είτε να εξαφανίσουν, είτε να τον θάψουν, ότι όμως και να κάνουν η πραγματικότητα δεν κρύβεται και φωνάζει, είμαστε χώματα Ελληνικά.
Από την άλλη πάλι ο εταίρος Καππαδόκης και θεωρητικός του τουρκικού αναθεωρητισμού Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» αναφέρει ότι οι θάλασσες που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία όπως είναι: Ανατολική Μεσόγειος, Εύξεινος Πόντος, Περσικός Κόλπος αλλά ακόμη και η Κασπία θάλασσα, θεωρεί ότι είναι στρατηγικοί παράγοντες «ζωτικής σημασίας». Βέβαια δεν θα άφηνε το Αιγαίο από έξω για το οποίο μας λέει ότι έχει μια ιδιαίτερη σημασία για την χώρα του, αφού η Τουρκία δεν είναι απλώς μια χώρα του Αιγαίου, αλλά μια χώρα που κατά την άποψη του τοποθετείται «σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σε μια περιοχή
έχουμε που θεωρείται ως που ξεκινάει από την Αδριατική και εκτείνεται ως τον κόλπο της Αλεξανδρέττας και τη Διώρυγα του Σουέζ», βρε τι μεγαλεία είναι αυτά; Αλλά ας σοβαρευτούμε για βάλτε δίπλα – δίπλα το Lebensraum του χιτλερικού καθεστώς της ναζιστικής Γερμανίας και του νεο-οθωμανικού και καθεστώτος του Ερντογάν με την «γαλάζια πατρίδα», οι ομοιότητες που θα βρούμε είναι κάτι παραπάνω από προφανείς.
Τι έγινε τότε; Η Γαλλία και η μεγάλη Βρετανία πολιτευόντουσαν με την λογική Τσάμπερλεϊν του κατευνασμού της Ναζιστικής Γερμανίας, αυτή που τελικά αποδείχτηκε αδιέξοδη πολιτική και οδήγησε στην καταστροφή πρώτα την Ευρώπη και μετά απλώθηκε παγκόσμια. Τι γίνεται σήμερα; Η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν ακριβώς το ίδιο αποτυχημένο μοντέλο του κατευνασμού για να αντιμετωπίσουν έναν ηγέτη που θέλει να αναθεωρήσει τους πάντες και τα πάντα, ενώ απέναντι σε έναν σύμμαχο τους που δεν τους έχει δημιουργήσει προβλήματα κρατάνε ίσες αποστάσεις, με την πλάστιγγα να γέρνει πάντα ανατολικά, διακινδυνεύοντας να επαναληφθεί με δραματικό τρόπο η ιστορία και να τιναχθούν τα πάντα στον αέρα.
Οι ιστορικά τραγικές ομοιότητες φαίνονται στο γεγονός ότι, η γείτονα ισχυρίζεται με κάθε ευκαιρία ότι αυθαίρετες και νομικά έωλες ενέργειες της Ελλάδας της στερούν τον απαιτούμενο ζωτικό χώρο. Όπως ακριβώς έκανε και Ο Χίτλερ το 1939 όταν κατηγορούσε την Πολωνία προετοιμάζοντας το έδαφος για την εισβολή και αυτό παρά το ότι είχε υπογράψει μαζί της 10ετη συμφωνία μη επίθεσης. Μην ξεχνάμε ότι σήμερα είμαστε «σύμμαχοι» με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ.
Η γείτονα χώρα έχει απασφαλίσει τελείως, μας απειλεί ανοιχτά πλέον με πολεμική εμπλοκή και παράλληλα πιέζει ασφυκτικά για να βάλει σε διαπραγμάτευση θέματα για την ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, για τους Έλληνες μουσουλμανικού θρησκεύματος, για αποστρατικοποίηση Δωδεκανήσων και πόσα αλλά ακόμη. Με άλλα λογία, ζητά «την μάνα της και τον πατέρα της», άλλα από την πλευρά της καλά κάνει αφού μας βρίσκει μπόσικους. Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να λέει «δεν διεκδικώ τίποτε», αυτή η ηττοπαθής λογική μας οδήγησε μέχρι εδώ, έχουμε λίγο καιρό να την ανατρέψουμε ας το κάνουμε, έτσι και αλλιώς δεν έχει μόνο η Τουρκία κατά την άποψη της ανοιχτά θέματα με εμάς, έχουμε και εμείς θέματα τα οποία είναι και τεκμηριωμένα και αν τα ανοίξουμε θα τρέχει και δεν θα φτάνει.
Επιτέλους ας μάθουμε ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.