Αν κοιτάξουμε έναν χάρτη με τη θέση της χώρας μας, παρατηρούμε ότι γειτνιάζει κυρίως με ισλαμικές χώρες προς την Ανατολή και προς τον Νότο.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
«δημοκρατία»
Στα βόρεια σύνορά μας υπάρχουν επίσης μουσουλμανικοί θύλακες στην Αλβανία και στα Σκόπια, και έχουμε γείτονες που μια χαρά τα βρίσκουν με την Τουρκία. Η Ελλάδα από την αρχαιότητα αντιμετώπισε τους βαρβάρους εξ Ανατολών, άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε όχι, αλλά το βέβαιο είναι ότι πολλές φορές αναχαίτισε επιδρομές τους. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έβλεπαν τους Πέρσες ως βαρβάρους και κατάφεραν να τους νικήσουν στη μάχη του Μαραθώνα και όχι μόνο. Αλλά η μάχη του Μαραθώνα θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στην Ιστορία, γιατί, αν τελικά οι Πέρσες είχαν νικήσει, δεν θα είχαμε δει κανένα από τα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού, τα οποία έθεσαν τις βάσεις του δυτικού πολιτισμού.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επίσης επιβίωσε για 10 αιώνες ούσα ετοιμοπόλεμη και αντιμετωπίζοντας τους εχθρούς της με σθένος. Το Βυζάντιο αναχαίτισε τις αραβικές επιδρομές και έγινε ανάχωμα για τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, αναγκάζοντας τους Άραβες να κινηθούν μέσω Βόρειας Αφρικής προς την υπόλοιπη Ευρώπη και να συντριβούν τελικά από τους Φράγκους στο Πουατιέ, στη δεύτερη πιο σημαντική μάχη στην παγκόσμια Ιστορία μετά τον Μαραθώνα. Χωρίς τη νίκη στο Πουατιέ η εξέλιξη της Ευρώπης θα ήταν αυτή που είχαν και οι υπόλοιπες αραβικές κατακτήσεις και όχι αυτός ο θαυμαστός ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Μέσα στην Ιστορία λοιπόν το Ισλάμ ήταν πάντα μία απειλή και για τους Ελληνες και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ειδικά αυτούς των οποίων τα εδάφη βρέχονταν από τη Μεσόγειο. Το Ισλάμ, όπως κάθε μεγάλη δύναμη, θέλει να κυριαρχήσει σε αυτή τη θάλασσα. Το πρόβλημα με εμάς είναι ότι εμείς είμαστε πιο κοντά του, άρα είμαστε και πιο επιρρεπείς σε επιθέσεις. Παρά την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και την πρόσφατη σχετικά διχοτόμηση της Κύπρου, κομματιού του Ελληνισμού, επιλέξαμε να στερήσουμε από τον λαό μας τις αξίες και τα ιδεώδη της φιλοπατρίας, επιλέξαμε να αδρανοποιήσουμε το στράτευμα, να παραχωρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία σε τρίτους, που κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα.
Αντί να είμαστε ετοιμοπόλεμοι, γίναμε μαλθακοί, παραχωρήσαμε την εξουσία σε ανθρώπους που προτιμούσαν να γκριζάρουν εδάφη, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο από το να πολεμήσουν γι’ αυτά. Και το χειρότερο, παραδώσαμε στο Ισλάμ εδάφη δίχως πόλεμο. Στο όνομα ενός ανθρωπισμού που καταστρέφει, παρά δημιουργεί. Τα πρόσφατα γεγονότα ένα πράγμα δείχνουν: Ότι αν ο ελληνισμός θέλει να επιβιώσει δεν έχει άλλη επιλογή από το να πολεμήσει τους βαρβάρους. Αλλά είμαι σίγουρη ότι πολλοί πλέον σκέφτονται: «Δεν βαριέσαι; Για πολέμους είμαστε τώρα;».
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle