Τό τέλος καί τῶν οἰκονομολόγων
Ἀπό την Χαρίκλεια
Στούς τελευταίους δύο αἰῶνες ἡ ἀνθρωπότητα ζεῖ κάτω ἀπό τήν ἀπόλυτη δεσποτεία οἰκονομικῶν συστημάτων
πού ἐμφανίσθηκαν σάν ἀπόρροια τῆς βιομηχανικῆς ἐπαναστάσεως.
Πρῶτα ὁ καπιταλισμός τοῦ Adam Smith (18ος αἰ.) καί ἀργότερα ὁ κομμουνισμός τοῦ Karl Marx (19ος αἰ.).
Τά δύο αὐτά συστήματα εἶχαν σά ἀποτέλεσμα τήν καταδυνάστευση ὁλοκλήρων λαῶν καί τήν πρόκληση
παγκοσμίων πολέμων ἀλλά καί συνεχῶν περιφερειακῶν συρράξεων.
Κατά τό δεύτερο ἤμισυ τοῦ 20οῦ αἰῶνα ἡ οἰκονομικές ἐπιστῆμες ἔφθασαν στό ἀπόγειό τους. Σχεδόν δέν μιλούσαμε γιά τίποτε ἄλλο.
Οἱ οἰκονομολόγοι, ἀπό βοηθητικοί παράγοντες τῆς ἀναπτυξιακῆς ἐπιστήμης ἔγιναν οἱ ἀπόλυτοι ἐξουσιαστές.
Γιά ὅσους γνώριζαν τί σημαίνει ἀνάπτυξη σέ μιά Χώρα μέ βάση τήν κοινωνική της διάσταση, ἤξεραν ὅτι ὅλη αὐτή ἡ φούσκα,
μέ τούς ἐλλιπεῖς μορφωτικά καί κοινωνικά οἰκονομολόγους, κάποια στιγμή θά ἔσκαγε.
Ἔτσι λοιπόν ὡραῖα καί καλά φθάσαμε στίς μέρες μας να ζοῦμε τόν ἀπόλυτο παραλογισμό τῶν λεγομένων οἰκονομολόγων.
Ἡ περίπτωσή μας ὡς Χώρα εἶναι ἀξιοσημείωτη.
Ἀπό τό 1981 εἴχαμε πρωθυπουργό (Ἀ. Παπανδρέου) ἕναν οἰκονομολόγο γνωστοῦ πανεπιστημίου τῆς Ἀμερικῆς.Καί τά ἔκανε θάλασσα.
Ἀργότερα εἴχαμε πρωθυπουργό (Κ. Σημίτη), οἰκονομολόγο ἀπό τήν Ἀγγλία καί τά ἔκανε ἐπίσης θάλασσα. Καί πολλοί ἄλλοι.
Ἀλλά ἐκτός ἀπό τούς ἐγχωρίους φωστῆρες ζοῦμε καί τήν ἀπόλυτη σύγχυση τῶν κύκλων τῆς Εὐρώπης ἡ ὁποία δημιουργήθηκε, ὡς γνωστόν, ὡς οἰκονομική Ἕνωση. Καί τήν στιγμή αὐτή ὅλες οἱ χῶρες τῆς Εὐρωζώνης ἔχουνε οἰκονομικά προβλήματα καί χρέη. Τουτέστιν ἡ ἀπόλυτη ἀποτυχία στόν οἰκονομικό τομέα.
Καί ἐρωτᾶται : ΓΙΑΤΙ; Τόσο ἄσχετοι εἶναι ὅλοι αὐτοί οἱ ἐγκέφαλοι τῶν Βρυξελλῶν;
Ὅπως φαίνεται ΕΙΝΑΙ ἄσχετοι ἐκτός ἀπό δοῦλοι διαφόρων καταστάσεων.
Ζοῦμε λοιπόν καί τό τέλος τῶν οἰκονομολόγων καί τῆς περίφημης αὐτῆς οἰκονομολογικῆς ἐπιστήμης ,
τῆς φούσκας αὐτῆς πού καταρρέει μέ πάταγο. Καί πού κατέστρεψε λαούς καί λαούς.
Δόξα σοι ὁ Θεός. Ἐπί τέλους.Ἴσως μιά καινούργια μέρα ξημερώνει.
Διότι «Οὔκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος».
Καί ἐλπίζω κάποια στιγμή νά πάψουμε νά βλέπουμε αὐτό τό ἀκαλαίσθητο θέαμα, κυρίες καί κυρίους παρωχημένης ἠλικίας νά ἀλληλοασπάζονται ἀενάως, στίς Βρυξέλλες. Προφανῶς δέν ἔχουν τίποτε ἄλλο νά κάνουν. Μιά καί τά οἰκονομικά προβλήματα τά ρίξανε στόν κόκκορα.
