Ποιο ειναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών;

Γράφει ο Economist
Αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο Ελληνικός λαός είναι ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές δεν θα έχουμε μια αναμέτρηση ανάμεσα στην Ν.Δ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα άλλα κόμματα, ούτε μια αναμέτρηση ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, αλλά μια αναμέτρηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν να συνεχίσει η Ελλάδα να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος και στις πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να την κάνουν μια επαρχία της Ευρώπης.
Δεν είναι μια αναμέτρηση ανάμεσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., τη Νέα Δημοκρατία, το ΛΑ.Ο.Σ. και τη Δημοκρατική Αριστερά, γιατί τα πρώτα τρία κόμματα έχουν είδη συνεργαστεί για τη σύναψη της νέας καταστροφικής δανειακής σύμβασης, ενώ είναι γνωστό ότι ο Φώτης Κουβέλης
έφυγε από το Συνασπισμό για να συνεργαστεί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενώ έβλεπε με καλό μάτι την κυβέρνηση Παπαδήμου. Βλέποντας και τα πρόσωπα που έτρεξαν να ενταχθούν στο κόμμα του και το ρόλο που έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια στο σχέδιο διάλυσης της Ελλάδος, γνωρίζουμε ότι αποτελεί μια από τα ίδια.
Δεν είναι επίσης, μια αναμέτρηση ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, γιατί ενώ γνωρίζουμε ότι τα μνημόνια είναι μέρος του σχεδίου διάλυσης της Ελλάδος το σχέδιο αυτό έχει και άλλα μέρη. Φαίνεται ότι ο Τσίπρας είναι εναντίον του μνημονίου αλλά ποιες είναι οι απόψεις του για τους λαθρομετανάστες, την παιδεία, την ασφάλεια, την άμυνα και την εξωτερική πολιτική της χώρας μας; Ή μήπως μπορεί να εκφράσει ένας άθεος τον ορθόδοξο ελληνικό λαό; Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα από την παγκοσμιοποίηση που πρεσβεύει ο Τσίπρας και οι λοιποί του Συνασπισμού, το παγκόσμιο κεφάλαιο κατάφερε να διαλύσει εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν στη διάρκεια ενός αιώνα. Είναι επίσης άραγε σωστό ο Ελληνικός λαός να στραφεί προς το κομμουνιστικό κόμμα όταν η ηγεσία του στεναχωρήθηκε με το σύνθημα των απανταχού φιλελλήνων “είμαστε όλοι έλληνες”; Είναι άραγε η λύση στην κακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, η επιλογή μιας ακόμα χειρότερης κατάστασης; Ο κομμουνισμός όπου εφαρμόστηκε σε τόσους διαφορετικούς λαούς σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου απέτυχε παταγωδώς. Πριν δυο χρόνια ταξίδεψα στη Αλβανία. Ρώτησα τον οδηγό μας που ήταν Αλβανός να μου πει πως ήταν η ζωή στην Αλβανία την εποχή του κομμουνισμού. Μου είπε: “Δεν είχαμε ούτε όνειρα. Το μόνο όνειρο μας ήταν να φάμε λίγο άσπρο ψωμί”! Τέτοιες καταστάσεις θέλουμε να βιώσουμε στην χώρα μας; Εκπροσωπεί άραγε το Κ.Κ.Ε. τα συμφέροντα του έλληνα εργάτη; Σίγουρα όχι. Το μεγαλύτερο χτύπημα που δέχθηκε ο έλληνας εργάτης ήταν από το λαθρομετανάστη εργάτη διότι οι εργοδότες σε μεγάλο ποσοστό προτίμησαν τη φτηνή και ανασφάλιστη μαύρη εργασία για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στον έλληνα εργάτη που είχε ασφάλεια, εργαζόταν οκτώ ώρες και είχε τις νόμιμες αποδοχές και τον λαθρομετανάστη εργάτη που εργαζόταν σε πολλές περιπτώσεις όλη την ημέρα, χωρίς ασφάλεια και με τις μισές αποδοχές. Ήταν φυσικό ένα μεγάλος μέρος των ελλήνων εργατών να οδηγηθούν στην ανεργία ή να χάσουν μεγάλο μέρος των νόμιμων δικαιωμάτων τους. Το Κ.Κ.Ε. έδωσε και δίνει μάχη για τους λαθρομετανάστες, για τους έλληνες εργάτες δεν βλέπουμε να δίνει κάποια μάχη.
Όταν ξεκίνησαν τον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος, ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι αγωνιστές του 1821 είπαν: “πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος”. Αυτό είναι και σήμερα το στοιχείο που ξεχωρίζει αυτούς που πραγματικά αγωνίζονται για τη σωτηρία της Ελλάδος, από αυτούς που προσποιούνται ότι αγωνίζονται γι’ αυτήν. Υπάρχει σήμερα μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που έχουν αληθινή αγάπη στο Θεό και στην πατρίδα αλλά δεν τους εκφράζει κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα. Αυτοί οι λίγοι καλοί πολιτικοί που έχουμε, που τους χαρακτηρίζει το φρόνιμα των αγωνιστών του 1821 έχουν χρέος να ενωθούν και να δημιουργήσουν έναν νέο πολιτικό φορέα που θα εκφράσει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, και θα γίνει η μαγιά που θα φουσκώσει το αλεύρι. Αυτό είναι το πολιτικό κόμμα που λείπει από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές και που θα αναλάβει τον αγώνα για τη σωτηρία και την πρόοδο της πατρίδας μας.