06/02 ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ(ιστορικά)
Ιστορική αναδρομή από την Σοφία Τ.
06/02/1943. Κατοχικό δάνειο. Εξαιρετικά επίκαιρο, καθότι η Γερμανία με βάση το δίκαιο του ισχυρού(με ξένα υποστυλώματα-gasterbeiters-) δεν το έχει επιστρέψει και, από κοινού με τους συνεργάτες τους(= «ελληνικές» κυβερνήσεις) οδηγεί σε κατοχική πείνα και οικονομική «ανάπτυξη» την Ελλάδα. Απόδειξη του «δανεισμού» της χιτλερικής Γερμανίας από την κατεχόμενη Ελλάδα, το έγγραφο του οικονομικού πληρεξουσίου του Γ’ Ράιχ Destler, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται «Από τα κατά τον μήνα Φεβρουάριο 1943 εμβασθέντα 6.000.000.000 δραχμές, αναλογούν 3.000.000.000 δραχμές εις τον Γενικόν Λογαριασμόν (δηλαδή έξοδα κατοχής) και 3.000.000.000 εις τον Ειδικόν Λογαριασμόν (δηλαδή πιστώσεις)». Αυτή η επισήμανση καταδεικνύει ότι οι αρχές Κατοχής «δανείζονταν» χρήματα από την Ελλάδα. Τα πρακτικά που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα αποδεικνύουν ότι οι Γερμανοί ψεύδονται όταν λένε ότι δεν υπάρχει θέμα τέτοιο και ότι οι «ελληνικές» κυβερνήσεις(ειδικά από τον Σημίτη και μετά) ΔΕΝ θέλησαν ΠΟΤΕ να κινήσουν τις διαδικασίες διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας.
06/02/1885. Παραιτείται η κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη(ίδιο κλίμα επί αυτού και του Δηλιγιάννη με σήμερα· δηλ. δικομματισμός, διαφθορά, αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία και, πάνω από όλα, διεθνείς επεμβάσεις ωμές και απροκάλυπτες στο έργο των «κυβερνήσεων» των 2 πολιτικών), εξαιτίας του επεισοδίου Nicolson(04/01/1885) και της βαριάς φορολογίας(επί αυτού οι Έλληνες κόλλησαν στους πολιτικούς το προσωνύμιο «φορομπήχτης», όχι άδικα αν συγκρίνουμε το οικονομικό του πρόγραμμα και τα «θαυμαστά» αποτελέσματα). Ο Nicolson ήταν Βρετανός επιτετραμένος στην Αθήνα. Στις 04/01/1885, αποφάσισε να πάει έναν περίπατο με την σύζυγό του στον λόφο του Λυκαβηττού. Στην κορυφή, συνάντησαν 3 χωροφύλακες, που δεν τους επέτρεπαν, με τίποτα, να προχωρήσουν. Στην πραγματικότητα, οι χωροφύλακες τους έδειχναν ένα διαφορετικό μονοπάτι, για να μην καταστρέψουν τα φρεσκοφυτεμένα σ’ εκείνο το σημείο δέντρα. Το πρόβλημα ήταν η ασυνεννοησία, γιατί το ζεύγος Nicolson δεν γνώρισε σχεδόν καθόλου ελληνικά και οι χωροφύλακες αγγλικά. Μετά το επεισόδιο, ο Βρετανός διπλωμάτης έγραψε στην επίσημη έκθεσή του, ότι ο ένας χωροφύλακας τον απώθησε βίαια και, όταν αυτός επέστρεψε στην κεντρική οδό, του πέταξε πέτρες. Ο Nicolson δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας, αλλά απευθείας από τον αγγλόφιλο(έχει σημασία ποια Μ. Δύναμη υποστηρίζει ο εκάστοτε «Έλληνας» ηγέτης) πρωθυπουργό Τρικούπη. Ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία του χωροφύλακα και πήρε την διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι θα ικανοποιηθεί η απαίτησή του άμεσα. Μετά από την έρευνα για το θέμα, προέκυψε ότι ο χωροφύλακας ονομαζόταν Λουκάς Καλπούζος. Όταν αναγνωρίστηκε από τον Nicolson συνελήφθη. Απολύθηκε μετά από μια μέρα. Μέλη της κυβέρνησης υπό τον Τρικούπη, πήγαν καθυστερημένα στην οικία Nicolson, για να του εκφράσουν την συμπάθειά τους. Μετά ο πρωθυπουργός, παρέθεσε την υπόθεση Καλπούζου με τρόπο που αναιρούσε πλήρως τους ισχυρισμούς του Βρετανού επιτετραμένου. Ο τελευταίος προσβλήθηκε και απαίτησε να αναγνωστεί η διαταγή απόλυσης του Καλπούζου δημόσια σε γενικό προσκλητήριο της Χωροφυλακής υπό τον διοικητή της, ταγματάρχη Στεφάνου. Η διαταγή είχε συνταχθεί από τον Τρικούπη υπό την ιδιότητά του ως υπουργός Στρατιωτικών και σ’ αυτήν η ευθύνη του επεισοδίου βάρυνε και τον Nicolson. Ο διπλωμάτης, βλέποντας ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τον ικανοποιεί, απείλησε ότι θα ασχοληθεί με το θέμα η πατρίδα του, αν και τα αρχεία του Foreign Office δείχνουν ότι δεν συνέβη τελικά. Στην συνέχεια ο Nicolson, απαίτησε την παρουσία όλης της Χωροφυλακής, με την επίσημη στολή, στην πλατεία Συντάγματος, για να παρουσιάσει τα όπλα και να παιανίσει τον βρετανικό εθνικό ύμνο μπροστά του(ταπείνωση δηλ.). Ο Τρικούπης, αν και είχε απολύσει τον Καλπούζο, υπάκουσε στην εντολή Nicolson. Στις 07/01/1885, 2 ενωμοτίες πεζικού και ιππικού χωροφυλάκων, υπό τον διοικητή τους ταγματάρχη Στεφάνου έλαβαν μέρος στην τελετή αυτή, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εξευτελισμό της Ελληνικής Χωροφυλακής στην σύγχρονη Ιστορία της. Ο Τρικούπης προσπάθησε να δικαιολογήσει(τα αδικαιολόγητα) την τελετή ως «υπερβολική» και απαίτησε να μην συνεχιστεί η συζήτηση επί του θέματος, καθότι είναι βλαβερή για τα «εθνικά συμφέροντα»(πόσο πολύ τους ενδιαφέρουν το νιώθουν γενεές Ελλήνων στο πετσί τους). Ο Τύπος και η κοινή γνώμη ήταν από δυσαρεστημένοι ως εξοργισμένοι. Το επεισόδιο Nicolson δεν επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις, καθότι ο Τρικούπης ήταν αγγλόφιλος όπως προαναφέρθηκε. Όμως, απέδειξε μέχρι που μπορεί να φτάσει(το ξέρουμε και από πολύ πιο πρόσφατα παραδείγματα) η «ελληνική» Πολιτεία για να μην χάσει την εύνοια των Μ. Δυνάμεων. Και ας χάσει τους Έλληνες και ας τους χρεοκοπήσει όπως και επί Τρικούπη(πτώχευση και Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και εξευτελισμοί από τους Ευρωπαίους φίλους με αποκλεισμούς λιμανιών).
