Η Τουρκία είναι εντός των τειχών, αλλά ακόμη αναζητούνται επικοινωνιακά εργαλεία

Το αθηναϊκό κράτος υποβάθμιζε διαχρονικά τις τουρκικές επιδιώξεις και μεθοδεύσεις. Από τη μια διά της υποβάθμισης θεωρούν πως αποτρέπουν τους κινδύνους (ψευδαίσθηση), από την άλλη είναι η κοσμοπολίτικη προσέγγιση των διεθνών σχέσεων.

Επί της ουσίας, φόβος και επιδερμικότητα επικρατούν στα ελληνοτουρκικά αλλά και στο Κυπριακό, το οποίο κάποιοι στην Αθήνα το θεωρούν «βαρίδι».
Το τι πραγματικά έγινε στον Έβρο τις τελευταίες ημέρες, ακόμη συζητείται στη δημόσια σφαίρα καθώς λόγω της διαχείρισης που έγινε από τον Έλληνα ΥΠΕΞ, «ξέφυγε» και πλέον φαίνεται πως δεν… μαζεύεται. Για ένα συμβάν, όποια εκδοχή και να δοθεί, πρέπει να αντιμετωπίζεται στη βάση της μεγάλης εικόνας που διαμορφώνεται, στη βάση των τουρκικών επιδιώξεων.
Πρώτο δεδομένο, είναι πως ο τουρκικός αναθεωρητισμός επιδιώκει τη διαμόρφωση ενός τόξου διευρυμένης επιρροής που έχει περισσότερες γεωγραφικές περιοχές (Ανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια, Αφρική, Ασία, Καύκασο). Αυτό, όπως είναι γνωστό, συνδέεται και με τον στόχο Ερντογάν όπως το 2023, όταν δηλαδή θα συμπληρωθούν 100 χρόνια τουρκικού κράτους, μπορέσει να παρουσιάσει αποτελέσματα που θα ενισχύουν, θα μεγαλώνουν, τη χώρα του.
* Η «Γαλάζια Πατρίδα» όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα κινήσεις της Άγκυρας δεν είναι πυροτέχνημα, αλλά ένα σχέδιο προς εφαρμογή. Ήδη κάποια βήματα γίνονται.
Δεύτερο δεδομένο, διαχρονικά η Άγκυρα επιδιώκει στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου σε θάλασσα και ξηρά κι αυτός ο στόχος εντάσσεται στα πλαίσια των ευρύτερων σχεδιασμών. Στη θάλασσα έχει εισβάλει με γεωτρύπανα στοχεύοντας να ακυρώσει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή να εδραιωθεί η παρουσία της, αρπάζοντας θαλάσσια περιοχή.
Έχει φθάσει σήμερα στο σημείο, λόγω συγκυριών, να είναι η μοναδική δύναμη που διενεργεί -παράνομες- γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Κι αυτό γιατί οι εταιρείες που έχουν αδειοδοτηθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία έχουν αναστείλει -προσωρινά- το πρόγραμμά τους.
Τρίτο δεδομένο, είναι πως η Τουρκία αντιμετωπίζει Ελλάδα και Κύπρο ως ενιαίο χώρο και στη βάση αυτή διαμορφώνει τους σχεδιασμούς της. Καιρός να λειτουργήσουν και τα δυο κράτη ως ενιαία δύναμη αντιμετώπισης του τουρκικού ιμπεριαλισμού.
Για την Ελλάδα είναι σαφές πως πέραν από τις συστηματικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, οι σχεδιασμοί στην Κρήτη, η υλοποίηση του λεγόμενου Μνημονίου Τουρκίας και Λιβύης, η Άγκυρα διαμορφώνει βαθμηδόν συνθήκες φιλανδοποίησης (αυτό αφορά και την Κύπρο). Την εξάρτηση, δηλαδή, των χωρών αυτών από την κατοχική Τουρκία.
Τέταρτο δεδομένο, είναι πως η Άγκυρα συντηρεί το όπλο του μεταναστευτικού, το οποίο χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για τους Ευρωπαίους, αλλά και για την Ελλάδα. Αυτό το εργαλείο, δυστυχώς, λειτουργεί αποτρεπτικά για την υιοθέτηση από μέρους της Ε.Ε. κυρώσεων σε βάρος της κατοχικής δύναμης.
Η κατοχική Τουρκία βρίσκεται σε επιθετική διάταξη με στόχο την υλοποίηση των επεκτατικών της σχεδιασμό. Το σχέδιο είναι ορατό, το παρακολουθούμε να υλοποιείται και το ζητούμενο είναι να αποτραπεί. Να καταστούν τα τουρκικά σχέδια ανέφικτα. Εύκολο; Όχι.
Αλλά πρέπει, επιτέλους, να εγκαταλειφθεί η ανεδαφική και επικίνδυνη πολιτική του κατευνασμού και να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική αποτροπής.
ΣΗΜ: Στην Κύπρο, το 2000 ο κατοχικός στρατός προχώρησε σε μια σοβαρή παραβίαση στην περιοχή των Στροβιλιών. Προώθησαν τις θέσεις τους. Μερικοί, τότε, υποβάθμισαν την ενέργεια καθώς ήταν «μερικά μέτρα» η προέλαση. Παρά τις διαμαρτυρίες και τα διαβήματα της Λευκωσίας δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Το 2019, ο κατοχικός στρατός προχώρησε και τοποθέτησε φυλάκιο μπροστά από ένα μικρό οικισμό όπου διαμένουν Ελληνοκύπριοι. Την ίδια περίοδο, οι Τούρκοι προέλασαν και σε περιοχές της νεκρής ζώνης. Η κατοχή δεν έχει μέτρο για να μετρηθεί. Ένα βαρέλι, ένα μέτρο, δύο, η μισή Κύπρος, το ίδιο είναι και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρι την πλήρη ανατροπή της. Αυτό προφανώς και κάποιοι στην Αθήνα δεν το αντιλαμβάνονται.
Κώστας Βενιζέλος