ΒΡΕ, ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ….!

Για να εξαχθούν ολοκληρωμένα αυτονόητα συμπεράσματα, το κείμενο πρέπει να διαβασθεί μέχρι τέλους…..

ΤΟ ΑΚΕΛ ΤΟΤΕ…….ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ…….
Όπως έλεγε το εμβατήριο των εθελοντών Ελλήνων Κυπρίων Β΄Π.Π. του ΑΚΕΛ σε στίχους του *Τεύκρου Ανθία: «Εμείς όλοι της Κύπρου μας παιδιά, του ΑΚΕΛ πάντα πιστοί σημαιοφόροι, για της Ελλάδας μας τη Λευτεριά, ριχτήκαμε στη μάχη πρωτοπόροι. (…) Εμπρός η γαλανόλευκη θαρθεί στ’ ωραίο μας νησί να κυματίσει, και μπρος σε μια περίχαρην αυγή η Λευτεριά το κάστρο της θα χτίσει.»
*Τεύκρος Ανθίας – Ποιητής της Αριστεράς και της πονεμένης Κύπρου (1903 -1968.)
Ο ελληνολάτρης Τεύκρος Ανθίας (Ανδρέας Παύλος) ήταν ελληνοκύπριος ποιητής. Το 1941 εκλέγεται στην ΚΕ του ΑΚΕΛ. Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την επανάσταση της Ελλάδας και της Κύπρου
Τα κύρια θέματα ήταν η ζωή, η αγάπη, η αντίσταση – ήρωές του, οι φτωχοί και καταπιεσμένοι. Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την αντίσταση της Ελλάδας και Κύπρου, την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή, την πάλη εναντίον της ξένης κυριαρχίας, για δικαίωση και ελευθερία.
– Σπάνιο βίντεο: Κύπριοι στρατιώτες τραγουδούν καθώς πάνε στον Β’ΠΠ
Πρόκειται για άνδρες του «Mule Transport Regiment», όπως αναφέρει το «Pathe» που κατατάχθηκαν στον Βρετανικό Στρατό για να υπηρετήσουν ως ημιονηγοί στο πλευρό των Συμμάχων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με την ανάρτηση, «ήταν τα πρώτα αποικιακά στρατεύματα που στάλθηκαν στο Δυτικό Μέτωπο».
Ενδεικτικά αποσπάσματα……
Οι Πρώτοι Μάρτυρες του ΑΚΕΛ για την Ένωση…
25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1945, στον εορτασμό της εθνικής επετείου στο χωριό Λευκόνοικο θυσιάστηκαν για την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα, οι πρώτοι μας μάρτυρες του ΑΚΕΛ, στην παρέλαση των Λαϊκών Οργανώσεων με επικεφαλής τη γαλανόλευκη ελληνική σημαία μας και τους φουστανελοφόρους Ακελιστές. Εκείνη την εποχή η μόνη σημαία που είχε το ιδρυθέν το 1941 ΑΚΕΛ ήταν η Γαλανόλευκη με τον μεγάλο σταυρό στη μέση και στο κέντρο της σε κύκλο το όνομα του κόμματος…
Δ Υ Ο ΝΕΚΡΟΙ: Ανδρέας Εξηντάρης 28 ετών και Μιχαήλ Ευθυμίου Κουρτέλλας 12 χρονών μαθητής.
Δ Ω Δ Ε Κ Α οι τραυματίες: Λοΐζος Γιαννή 23χρ., Ανδρόνικος Κυπριανού 35, Θεόδωρος Ανδρονίκου 29, Αντώνης Γιωργαλλίδης 33, Χριστόδουλος Μυλωνά 25, Σώζος Χριστοφή 18, Καλλίνικος Σιμιλλή 18, Γεώργιος Σιμιλλή 23, Χριστόδουλος Λαγού 27, Κυριάκος Χριστοφή 36, Ιάκωβος Αρτεμίου 21, Παναγής Καρακίνη 20 ετών.
Α Π Α Ν Τ Ε Σ άοπλοι, ειρηνικοί παρελαύνοντες. Πυροβοληθέντες εν ψυχρώ από την αστυνομία των Εγγλέζων Αποικιοκρατών. Προτού καν λήξει ο συμμαχικός αγώνας των ελεύθερων λαών κατά του Ναζισμού και του Φασισμού. Στον οποίο, παγκόσμιο αγώνα, την 1η νίκη οι Έλληνες την κατορθώσαμε στην Πίνδο και στη Βόρειο Ήπειρο 1940 – 1941. Και στον οποίο οι Εγγλέζοι σύμμαχοι μάς καλούσαν να καταταγούμε εθελοντές πολεμιστές στο Cyprus Regiment, για της Ελλάδας μας τη λευτεριά και για της Κύπρου την εθνική αποκατάσταση…
Λ Η Γ Ο Ν Τ Ο Σ του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου, φρόντισαν όμως οι Βρετανοί Αποικιοκράτες, εις μεν την καθημαγμένη μάνα Ελλάδα να εξωθήσουν τον φρικτό εμφύλιο πόλεμο, εις δε την Κύπρο να επιβάλουν ξανά την αιματηρή ανθενωτική τους τρομοκρατία. Συνέχεια της φοβερής Παλμεροκρατίας που είχαν επιβάλει μετά την εθνικο-λαϊκή εξέγερσή μας των Οκτωβριανών του 1931 για την Ένωση και η οποία είχε διακοπεί «εκ των πραγμάτων» την 28η Οκτωβρίου 1940, με την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στην Ελλάδα και το πανεθνικό – παλλαϊκό ΟΧΙ του Μεταξά..
Κ Α Τ Ε Θ Ε Σ Ε τη μαρτυρία του τότε κι ο Λοΐζος Σιακαλλή Χριστοφή: «Όταν η παρέλαση είχε φτάσει πια εις την μοιραίαν γέφυραν του χωριού μας, οι διαδηλωτές των Λαϊκών Οργανώσεων ετραγουδούσαν ειρηνικά εθνικά εμβατήρια. Θυμούμαι ότι έναν εμβατήριο ήταν ‘η ελληνική σημαία’ και ότι μια στροφή του ανέφερε: ‘Μάνα μου σ’ αγαπώ, στον εχθρό δεν την αφήνω, προτιμώ να σκοτωθώ’ – προσθέσας: Και πράγματι εκείνη τη στιγμή μας πυροβόλησαν και εσκοτωθήκαμε»…
Κ Α Ι ΟΛ’ ΑΥΤΑ, με άλλα πολλά, γραμμένα από τον αείμνηστο δημοσιογράφο, που διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, 1945 – 1949, Φιφή Ιωάννου το 1976 σε σειρά ιστορικών άρθρων του στην τότε εφημερίδα «Απογευματινή» της Λευκωσίας, που έγιναν το 2005 το βιβλίο «Έτσι άρχισε το Κυπριακό» εκδ. Φιλίστωρ (σελ. 115-136).

13.9.1947: Το Πέμπτο συνέδριο του ΑΚΕΛ. Αvαθεωρείται τo Καταστατικό στo oπoίo τovίζεται ότι τo Κόμμα αγωvίζεται για τηv Εvωση με τηv Ελλάδα.
S-815
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1947, λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών της Συμβουλευτικής Συνέλευσης ή Διασκεπτικής (1.11.1947) συνερχόταν στη Λευκωσία το Πέμπτο συνέδριο του ΑΚΕΛ.
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα με ζητωκραυγές και συνθήματα υπέρ της Ενωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η αίθουσα του συνεδρίου ήταν σημαιοστολισμένη με ελληνικές σημαίες και το βήμα του Συνεδρίου ήταν επίσης καλυμμένο με μια ελληνική σημαία.
Η παρουσία της σημαίας στο βήμα του συνεδρίου δεν ήταν τυχαία. Είχε τη σημασία της. Και όπως έγραψε η εφημερίδα “Δημοκράτης” εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ:
“Η παρουσία της Ελληνικής σημαίας που σκεπάζει το βήμα του συνεδρίου συμβολίζει τον βασικό προσανατολισμό του Κόμματος μας και θυμίζει σε όλους το μεγάλο χρέος για τη ένταση του αγώνα μέχρι την πραγματοποίηση του εθνικού πόθου του λαού μας, για την εθνική του αποκατάσταση. Αυτή καθοδηγεί τη σκέψη των συνέδρων και τονώνει το κουράγιο για τη συνέχιση του εθνικού μας δρόμου με πιο ανοικτά και γοργά βήματα”.
Σε ένα πανώ αναγραφόταν το σύνθημα “Ζήτω η Ενωση, για ψωμί του λαού και την ανάπτυξη του τόπου μας”.
Στο συνέδριο παρέστησαν 110 αντιπρόσωποι από όλη τη Κύπρο και άλλα μέλη του Κόμματος και σ’ αυτό συζητήθηκαν μεταξύ άλλων και οργανωτικά θέματα.
Ο Οργανωτικός Γραμματέας του Κόμματος Εζεκίας Παπαϊωάννου χρησιμοποίησε μάλιστα ωραίες φράσεις για να εξυμνήσει τον ενωτικό αγώνα των Κυπρίων λέγοντας ότι σαν βασική αιτία των δεινών του Κυπριακού λαού έβλεπε την αποικιακή κυβέρνηση.
Ο Εζεκίας Παπαϊωάννου ήταν φανατικός οπαδός της Ενωσης και ο ίδιος μάλιστα φημιζόταν αργότερα ότι είχε βγάλει την πρώτη ενωτική του ομιλία στο Λονδίνο την περίοδο της εξέγερσης των Οκτωβριανών στην Κύπρο το 1931.
Πρόσθεσε ο Παπαϊωάννου:
“Πώς θα μπορέσει να προοδεύσει αυτός ο τόπος; Η απάντηση βγαίνει από τα πιο πάνω. Να φύγουν οι Αγγλοι από την Κύπρο, να μας αφήσουν να ενωθούμε με την υπόλοιπη Ελλάδα και να μας αφήσουν να δουλέψουμε χέρι με χέρι με τους άλλους αδελφούς μας Ελληνες για την ανάπτυξη του νησιού μας. Η Ενωση με την Ελλάδα δεν είναι για μας τέρμα στο οποίο θα σταθούμε για να πούμε νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα. Είναι σταθμός για περαιτέρω δουλειά και αγώνες του τόπου μας για ανάπτυξη μέσα στα πλαίσια ενός ελεύθερου ελληνικού κράτους”.
Αλλά δεν ήταν αυτές μόνο οι μοναδικές εκδηλώσεις για την Ενωση που ακούονταν στο συνέδριο.
Στο αναθεωρημένο καταστατικό του Κόμματος που εγκρίθηκε περιλαμβανόταν επίσης πρόνοια για την Ενωση, αναφερόταν δηλαδή ότι το Κόμμα αγωνιζόταν για την Ενωση και είχε ως στόχο του αυτή την επιδίωξη.
Το άρθρο 3 του αναθεωρημένου καταστατικού προέβλεπε:
” Στο σημερινό στάδιο κάτω από συνθήκες εθνικής υποδούλωσης του Κυπριακού λαού, το ΑΚΕΛ βάζει στην πρώτη γραμμή τον αγώνα για την εθνική αποκατάσταση του λαού, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα”.
Το αναθεωρημένο καταστατικό του ΑΚΕΛ που κάλυπτε όλη τη δράση του Κόμματος έχει ως εξής:

ΑΡΘΡΟ 1: ΟΝΟΜΑ: Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ).
ΑΡΘΡΟ 2: ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ) είναι η εργαζόμενη εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης και του εργαζομένου λαού της Κύπρου, καθοδηγείται από τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού και συγκεντρώνει στις γραμμές του τα πιο εκλεκτά δραστήρι ακαι συνειδητά στοιχεία του εργαζομένου λαού.
ΑΡΘΡΟ 3: ΣΚΟΠΟΙ: Το ΑΚΕΛ έχει σαν τελικό του σκοπό την ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπου τα μέσα της παραγωγής ανήκουν στο σύνολο του εργαζομένου λαού και όπου καταργείται ολότελα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Στο σημερινό στάδιο, κάτω από συνθήκες εθνικής υπδούλωσης του Κυπριακού Λαού, το ΑΚΕΛ βάζει στην πρώτη γραμμή τον αγώνα για την εθνική αποκατάσταση του λαού, την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα…….
Το ΑΚΕΛ πιστεύοντας πως η ανάπτυξη των εργαζομένων στρωμάτων αποτελεί ισχυρό όπλο στους καθημερινούς τους αγώνες, εργάζεται ακούραστα για να αναπτύξει την πολιτική συνείδηση των εργαζομένων και του εργαζομένου λαού με βάση την επιστημονική και μαρξιστική θεωρία.
Και όλα τα πιο πάνω, τα αποσιωπά, χρόνια τώρα, η έχουσα… «μεγάλο πρόβλημα» και με τη Γαλανόλευκή μας και με τους αγώνες μας για την Ένωση, νυν ηγεσία του ΑΚΕΛ…
ΕΔΩ η συνέχεια του άρθρου
Π.Β. Συγγραφέας – Ποιήτρια.