Σήμερα ισχυρίστηκε πως ήταν απλά μία ανανέωση ρουτίνας!
Εξανάγκασε μέχρι και τον Κώστα Μητσοτάκη να ζητήσει συγνώμη στη Βουλή για τα πεπραγμένα του στο θέμα της Μακεδονίας!
Ο Σαμαράς που σήμερα έχει το θράσος να επιτίθεται ακόμα και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παριστάνοντας τον Μακεδονομάχο και το απύθμενο θράσος να παριστάνει και τον καραμανλικό, Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι αυτοί που γνωρίζουν τι έπραξε κατά της πατρίδας δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή. Ας του θυμίσουμε λοιπόν εμείς.
Μιλάμε για την αναφορά – κόλαφο στο βιβλίο του Γεωργίου Ράλλη που αποτελεί ράπισμα για τον Σαμαρά. Όμως δεν ήταν μόνο ο Γεώργιος Ράλλης που είχε αντιληφθεί τι ακριβώς έκανε ο Σαμαράς εκείνη την εποχή. Ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ από το βήμα της Βουλής αλλά και ο ίδιος ο Κώστας Μητσοτάκης
ο οποίος ζήτησε συγγνώμη για τους χειρισμούς Σαμαρά, δίνει το μεγαλύτερο ράπισμα. Παραθέτουμε απόσπασμα από το άρθρο του Κώστα Μποτόπουλου (ολόκληρο εδώ)
• Η σχεδόν συνειδητή, και πάντως για κομματικούς λόγους (όπως επισήμαναν στη συνεδρίαση της 6ης Νοεμβρίου 1995 της Βουλής ο Κάρολος Παπούλιας –πρακτικά Βουλής, σελ. 1031- αλλά και ο Μιλτιάδης Έβερτ –πρακτικά Βουλής, σελ. 1033-, αργότερα δε σε βιβλίο του και ο Γεώργιος Ράλλης), απουσία Έλληνα συμμετέχοντος στην «Επιτροπή Μπαντεντέρ» (από το όνομα του σπουδαίου Γάλλου νομομαθούς και πρώτου Υπουργού Δικαιοσύνης του Μιτεράν), η οποία συστάθηκε για να καθορίσει τους όρους και τα προσόντα αναγνωρίσεως των περιοχών της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Στην Επιτροπή αυτή συμμετείχαν πρόεδροι Συνταγματικών Δικαστηρίων χωρών της ΕΚ (Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Βελγίου, Ιταλίας) και ζήτησε να συμμετάσχει, λόγω προφανούς εννόμου συμφέροντος, και η Ελλάδα. Επειδή η Ελλάδα δεν διαθέτει Συνταγματικό Δικαστήριο, ζητήθηκε από την Επιτροπή η συμμετοχή του τότε Προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας Βασίλη Μποτόπουλου.
Όμως η κυβέρνηση, θεωρώντας το συγκεκριμένο ανώτατο δικαστή persona non grata, αρνήθηκε τη συμμετοχή του και αντιπρότεινε έναν Αντιπρόεδρο του ίδιου Δικαστηρίου, που δεν έγινε δεκτός από την Επιτροπή. Η χώρα μας έμεινε χωρίς εκπροσώπηση και η Επιτροπή εξέδωσε ένα πολύ δυσμενές για τις ελληνικές θέσεις πόρισμα, στο οποίο αναφερόταν ότι «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας ικανοποιεί τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναγνώριση των νέων κρατών» -κι έτσι άνοιξε διάπλατα ο δρόμος των περί το όνομα διεκδικήσεων. Δεν το λέω επειδή ήταν ο πατέρας μου και ξέρω τι θα μπορούσε να προσφέρει, αλλά γιατί, με τα λόγια του Γεωργίου Ράλλη στο βιβλίο του «Εις ώτα μη ακουόντων» (εκδ. Ελληνοεκδοτική, 1995), «δεν υπάρχει προηγούμενο Υπουργοί Εξωτερικών ή Πρωθυπουργοί οποιασδήποτε ελληνικής κυβερνήσεως να απεμπόλησαν το δικαίωμα της χώρας να διορίσει εκπρόσωπό της σε διεθνή οργανισμό, όταν επρόκειτο να συζητηθεί σ’ αυτόν εθνικό μας θέμα» (σελ. 32). Κάτι που αναγνώρισε, προς τιμήν του, έστω και εκ των υστέρων, και ο Πρωθυπουργός της εποχής, Κων/νος Μητσοτάκης: «Η Επιτροπή Μπαντεντέρ ήταν πλήγμα για την Ελλάδα» (συνεδρίαση 6ης Νοεμβρίου 1995, πρακτικά Βουλής, σελ. 1035).
Ακόμα σιωπή από τον μακεδονομάχο Σαμαρά για την επιτροπή Μπαντεντέρ