Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Ιανουαρίου

ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ επίσκοπος Άγκυρας και ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο εν Ολύμπω
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΫΣΙΜΑΣ ο Σύρος
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΛΑΜΑΝΗΣ ο Ησυχαστής
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΟΛΙΟΣ ή Ασχολίας επίσκοπος Θεσσαλονίκης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν τω Παρίω
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ο εν Κοστρόμα ο Λιθουανός
Αναλυτικά
ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ επίσκοπος Άγκυρας και ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ
Ό πατέρας του Κλήμη ήταν ειδωλολάτρης. Πέθανε, όμως, νωρίς και ή ανατροφή του Κλήμη έγινε με όλη τη χριστιανική επιμέλεια, από την ευσεβέστατη μητέρα του. Όταν μεγάλωσε, ή παιδεία του, ή φιλανθρωπία του και οι άλλες φημισμένες αρετές του τον ανέδειξαν επίσκοπο της πατρίδας του Άγκυρας. Το μεγάλο αξίωμα δεν τον έκανε να πέσει στη μεγάλη παγίδα της αλαζονείας, Αντίθετα, ανέπτυξε περισσότερο την ενεργητικότητα του, για να ανταποκριθεί στίς πνευματικές και υλικές ανάγκες του ποιμνίου του. Εκείνο, όμως, πού πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα στον επίσκοπο Κλήμη, είναι ότι φρόντιζε πατρικά για τα ορφανά και τους φτωχούς. Παρηγορούσε τους πάσχοντες, με ιδιαίτερη προσοχή έπαιρνε στην Εκκλησία παιδιά εγκαταλελειμμένα και έκθετα, φροντίζοντας όχι μόνο για τη συντήρηση τους, αλλά και για την κατήχηση και βάπτιση τους. Όλα αυτά μας δίνουν το δικαιωμα να πούμε ότι ή πίστη του ήταν ζωντανή, με έργα. Διότι ή πίστις, εάν μη έργα έχπ, νεκρά εστί καθ’ έαυτήν”‘.Ή πίστη, δηλαδή, αν δεν έχει σαν καρπό έργα αρετής, είναι από τη ρίζα της νεκρή. ο θεός, όμως, θέλησε να δοκιμάσει τον Κλήμη και από το καμίνι του μαρτυρίου. Επί βασιλείας Διοκλητιανοϋ, λοιπόν, βασανίζεται φρικτά και τα υπομένει όλα καρτερικότατα, μέχρι πού τον αποκεφαλίζουν, επισφραγίζοντας, έτσι, με το μαρτύριο τη μεγάλη και ζωντανή του πίστη. ο δε ‘Αγαθάγγελος καταγόταν από τη Ρώμη και έγινε χριστιανός από τον άγιο Κλήμεντα, τον όποιο ακολούθησε. Συμμερίστηκε μάλιστα τίς περιπέτειες του και τα βασανιστήρια του, και πέθανε μαζί του με αποκεφαλισμό.
1. Επιστολή Ιακώβου, 6Ί7.
Απολυτίκιο. Του ‘Αγ. Κλήμεντος. Ηχος δ’.
Κλήμα όσιότητος, και στέλεχος αθλήσεως, άνθος ιερώτατον, και καρπός ως θεόσδοτος, τοις πιστοίς πανίερε, ήδύτατος έβλάστησας. Αλλ’ ως Μαρτύρων σύναθλος, και Ιεραρχών σύνθρονος, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Του Αγ. Αγαθαγγέλου. Ηχος δ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρω.
Ως αγαθών αγγελιών προμηθέα, της προς ημάς του Ιησού ευσπλαχνίας, χαρμονικώς ύμνούμεν σε Μαρτύρων στερρεσυ γαρ Άγαθάγγελε, έναθλήσας νομίμως, στάσεως ήξίωσαι της Αγγέλων άζίως· μεθ’ ων πρεσβεύοις πάντοτε Χριστώ, πάσης ρυσθήναι, ημάς περιστάσεως.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ
Ήταν κλεισμένος μέσα σ’ ένα κελί πολύ μικρό και σκοτεινό, επειδή δεν είχε κανένα παράθυρο, και εκεί σκληραγωγούσε με διάφορες ασκήσεις το σώμα του. Ύστερα από συνεχή παρακίνηση ενός πνευματικού του αδελφού, του Άμμιανοϋ, πήγε σε μοναστήρι για να δεχτεί την προστασία και την ήγουμενία των αδελφών. Εκεί ζούσε με πραότητα, ταπεινοφροσύνη και πολλή άσκηση. Έτρωγε κάθε τρεις ή τέσσερις ημέρες. Είχε σιδερένια ζώνη στη μέση του και βαρεία αλυσίδα στο λαιμό του. Όταν κάποιος τον κατηγόρησε γι’ αυτό, ο Ευσέβιος απάντησε: Το κάνω αυτό για να αποφύγω τις παγίδες του διαβόλου, πού προσπαθεί να με στερήσει από μεγάλα πράγματα. Δηλαδή τις αρετές, τη σωφροσύνη και τη δικαιοσύνη, Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ, έστησα πόλεμο εναντίον του μ’ αυτά τα μικρά κακοπαθήματα, διότι αν με νικήσει δεν θα υπερηφανευθεί πολύ, αν όμως νικηθεί από μένα, θα είναι για γέλια, επειδή ούτε στα μικρά μπόρεσε να με νικήσει”. Έτσι λοιπόν θεάρεστα αφού έζησε ο όσιος Ευσέβιος, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο εν Ολύμπω
Ό όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Πλατίνα της Θεσσαλικής επαρχίας Φαναρίου, και ανατράφηκε από παιδί με ευσέβεια από τους γονείς του, Νικόλαο και Θεοδώρα. Τη νεανική του ηλικία πέρασε με σωφροσύνη και καθαρότητα, αγωνιζόμενος να επαναφέρει στο δρόμο του Θεού, όσους νέους έβλεπε να παρασύρονται από τα ρεύματα των παθών. Μετά τον θάνατο των γονέων του πήγε στα μοναστήρια των Μετεώρων και από ‘κει στο Άγιον Όρος, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος. Έπειτα επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα και ο εκεί Πατριάρχης, εκτιμώντας τη μεγάλη του αρετή, θέλησε να τον κάνει διάδοχο του. ο όσιος όμως επέστρεψε στο ησυχαστήριο του, στον Αθω. Ύστερα από καιρό οί κάτοικοι της Βέροιας θέλησαν να τον κάνουν Μητροπολίτη τους. Εκείνος, αποφασισμένος να μη δεχτεί ποτέ αρχιερατικό αξίωμα, έφυγε και έμενε στον Όλυμπο, όπου έκτισε ναό στο όνομα του προφήτη Ηλία. Από εκεί χάριζε πλούσια τη ν αγάπη και την ελεημοσύνη του στους κατοίκους των γύρω περιοχών, και έτσι άγια τελείωσε τη ζωή του.
Απολυτίκιο. Ήχος α*. Της ερήμου πολίτης.
Του Όλύμπου οικήτωρ Πιερίας αγλάισμα, και της επωνύμου Μονής σου ιερόν περιτείχισμα, έδείχθης Διονύσιε σοφέ, βιώσας ώσπερ Αγγελος εν γη, και παρέχεις την ταχείαν σου άρωγήν, τοις εύλαβώς κραυγάζουσιν δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΫΣΙΜΑΣ ο Σύρος
Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν μέτριες. Διακρίθηκε όμως, για την πολύ ενάρετη ζωή του. Ή εξωτερική του εμφάνιση ήταν μάλλον άσχημη. Και όμως, ενώ ο ίδιος ντυνόταν με παλιά φορέματα, τα φιλάνθρωπο έργα του ήταν πλούσια και αμέτρητα. Το κελί του έμενε πάντοτε ανοικτό για τους φτωχούς και τους ξένους, έφοδιαζόμενος δε με σιτάρι και λάδι, μοίραζε σ’ όσους άπ’ αυτούς είχαν ανάγκη. Όταν κάποτε πληροφορήθηκε ότι ο άρχοντας της κωμοπόλεώς τους καταπίεζε τους γεωργούς, δεν δίστασε να παρουσιασθεί μπροστά στον υπερήφανο και λαμπροφορεμένο εκείνο εγωιστή με τα φτωχικά του ρούχα, και να του δώσει μαθήματα δικαιοσύνης και ευγενείας. Έτσι με τέτοιες άγιες ασχολίες τελείωσε τη θεοφιλή ζωή του. (Ή μνήμη του επαναλαμβάνεται και στις 13 Φεβρουαρίου σαν Μαϊουμάς).
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΛΑΜΑΝΗΣ ο Ήσυχαστής
Φίλος της ερημικής ζωής, έστησε το κελί του πέραν του ποταμού Ευφράτη στο χωριό Καπερσανά. ο εκεί επίσκοπος, πληροφορήθηκε για την αρετή του και πήγε ο ίδιος και τον συνάντησε, για να τον πείσει να δεχτεί την ιεροσύνη. Άλλ’ ο Όσιος αρνήθηκε και αρκέστηκε στην ήσυχη προσευχή και μελέτη του και στα καλά, πού έκανε παρηγορώντας και οδηγώντας διάφορες ψυχές, πού προσέρχονταν σ’ αυτόν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΟΛΙΟΣ ή Ασχολίας επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ό Άγιος αυτός έδρασε τα έτη 360-383 και ήταν γνωστός για τις αρετές του. Εβάπτισε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, ο όποιος εξαιτίας του εξέδωσε το 380 το περίφημο διάταγμα (Edictum) της Θεσσαλονίκης. Έλαβε μέρος στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο. ο Μ. Βασίλειος τον αποκαλεί φωστήρα της Εκκλησίας και επί της αρχιερατείας του ή Θεσσαλονίκη ήταν κέντρο της χριστιανοσύνης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν τω Παρίω
Μαρτύρησαν αφού τους έριξαν μέσα σ’ ένα λάκκο, στην πόλη Πάριον. Αυτή ήταν πόλη παραθαλάσσια με λιμάνι, μεταξύ Κυζίκου και Λαμψάκου, πού κατά τον Μελέτιο, κτίστηκε από τους κατοίκους του νησιού Πάρος, οπότε άπ’ αυτούς ονομάστηκε Πάριον.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ο εν Κοστρόμα ο Λιθουανός
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο” Ή εν Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη” του Γ.Ε. Πιπεράκη, ‘Εκδ. Επτάλοφος”, Αθήναι 1997.