ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ Ο τσακισμένος άνθρωπος κρύβει τα δάκρυά του σε χαμόγελα.

Εχεις προσέξει πως κάποιοι άνθρωποι “ πατούν τα κουμπιά σου”, “ή σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν ένα παιδί ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Ανθρωποι που δεν σε σέβονται, παραβιάζουν το προσωπικό σου χώρο, σου επιτίθενται λεκτικά, σε υποτιμούν και ακινητοποιούν και δεν αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι ο εαυτός σου;
Θα ήταν υπέροχο να περιβαλλόμασταν από άτομα που μας υποστηρίζουν ,μας ενθαρρύνουν ,μας μιλούν με ευγένεια ,μας ακούν προσεχτικά και κυρίως ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ.

Εάν το παραπάνω είναι ανέφικτο, σκέψου με ποιο τρόπο πιθανόν να έχεις συμβάλλει στο να προσελκύσεις ένα τέτοιο άτομο. Συχνά υπονομεύουμε σχέσεις και υπέροχους ανθρώπους να έρθουν στη ζωή μας, νιώθοντας συναισθήματα κατωτερότητας και νιώθοντας μη άξιοι να είμαστε κοντά τους και επομένως απορρίπτουμε εμείς πρώτοι τους εαυτούς μας και μετά βιώνουμε την απόρριψη από αυτούς.
Σκέψου ποιά άτομα σου σπάνε τα νεύρα σου και δες μήπως η αρνητικότητα τους είναι ο καθρέφτης της δικής σου επίκρισης στον εαυτό σου και υψώνεις τείχους για να αμυνθείς. Πιθανόν να μην έχεις θέσει όρια και να διατηρείς στάση θύματος.. Κάθε φορά που είσαι θύμα λεκτικής επίθεσης ή δέκτης σκέψεων αρνητικά φορτισμένων το ενεργειακό σου πεδίο επηρεάζεται .Δες με ποιο τρόπο αντιδρά το σώμα σου όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα τέτοιο άτομο. Ενδεχομένως να σωματοποιείς αυτή την δυσαρέσκεια με πόνο στο κεφάλι , ενοχλήσεις στο στομάχι κλπ.Το σώμα σου σου λέει να δράσεις πριν το σύμπτωμα παγιωθεί..
Μπορείς να αντιδράσεις με ηρεμία, να μιλήσεις για το πως αισθάνεσαι ,τραγούδα ένα τραγούδι ή πες μια προσευχή από μέσα σου όσο εκείνοι μιλούν. Σπάσε τους τα νεύρα με ένα πλατύ χαμόγελο, πάρε μια βαθειά εισπνοή, στείλε τους αγάπη και συμπόνια ή απλά αγνόησε τους. Να αποφεύγεις αρνητικούς ανθρώπους και μονόδρομες σχέσεις.
Ο καλύτερος τρόπος ώστε να φέρεις υπέροχους ανθρώπους στη ζωή σου είναι να γίνεις πρώτα εσύ υπέροχος για τον εαυτό σου. Επαναλάμβανε τα θετικά σου στοιχεία. Μίλα ευγενικά στον εαυτό σου και να τον εμπιστεύεσαι και πίστεψε στην σπουδαιότητα και το μεγαλείο σου…Κάθε βράδυ λέγε μπράβο στον εαυτό σου για ο.τι κατάφερες κατά την διάρκεια της ημέρας .Μέτρα τις χαρές σου κα πέτα τα συναισθηματικά βάρη. .Επίσης κάνε μια λίστα με τα χαρακτηριστικά που θαυμάζεις σε άλλους ανθρώπους και ανάπτυξε τα στον εαυτό σου. Έτσι ανεβάζεις τις δονήσεις της ενέργειας σου. ,Οι σχέσεις που δεν σε εξυπηρετούν ακόμα και αν δεν απομακρύνονται από εσένα , δεν σε αγγίζουν και στην θέση τους έρχονται άνθρωποι οι δονήσεις των οποίων είναι αντίστοιχες των δικών σου.
Επιπλέον γίνε υπέροχος με τους άλλους. Άκου προσεχτικά όταν σου μιλάνε μα μην κρίνεις, ενθάρρυνε τους, να κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους, κοίτα τους στα μάτια, άγγιξε τους τρυφερά στον ώμο και κυρίως να είσαι ειλικρινής στη σχέση σου ξεκαθαρίζοντας ό,τι σε ενοχλεί.
Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τον πιο υπέροχο άνθρωπο της ζωής σου, ΕΣΕΝΑ. ΑΓΑΠΑ τον εαυτό σου και τη ζωή χωρίς λόγο και οι δονήσεις αυτής της αγάπης θα σου δημιουργήσουν τις συνθήκες για υπέροχους ανθρώπους και υπέροχη ζωή.

Κάπως έτσι γίνεται και με την οικογένειά μας κι ειδικά στη σχέση μας με τους γονείς μας. Πολλές φορές τους έχουμε στο μυαλό μας σαν αυθεντίες, αλλά ξεχνάμε πως κι εκείνοι είναι κοινοί θνητοί, που σίγουρα κουβαλούν κατάλοιπα απ’ τους δικούς τους γονείς, κάτι που μας περνάνε άθελά τους.
Μας μεταφέρουν δικά τους συμπλέγματα και φοβίες, μας επικρίνουν διαρκώς ή μας τοποθετούν σε ένα περιβάλλον υπερπροστατευτικότητας, με θετική διάθεση κι αγνές προθέσεις, μα με καταστροφικές πρακτικές συνέπειες για την ψυχική μας υγεία.
Το θέμα είναι κατά πόσο μας επηρεάζουν όλα αυτά τα βιώματα των γονιών μας και πώς τα περνάμε στις μετέπειτα σχέσεις μας κι εμείς οι ίδιοι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει manual στο πώς να γίνεις ο τέλειος γονιός ή πώς να συμπεριφερθείς στο παιδί σου. Επομένως είναι απόλυτα λογικό οι γονείς κι εμείς αργότερα ίσως, αν κάνουμε παιδιά, να περάσουμε, συχνά ασυνείδητα, πράγματα και τραύματα στα παιδιά μας. Είναι τα πρώτα άτομα που ερχόμαστε σε επαφή απ’ την αρχή της ζωής μας και τα πρώτα άτομα που μιμούμαστε.
Με πολύ απλές φράσεις, αλλά και πολύ ασήμαντες γι’ αυτούς πράξεις, μας κάνουν ίσως συχνά να νιώθουμε άσχημα με τον εαυτό μας ή μας περνούν λάθος πρότυπα, σeξιστικά ή ρατσιστικά. Όλα αυτά, φυσικά, δε γίνονται συνειδητά ούτε σκόπιμα, αλλά μέσω μικρών κι επαναλαμβανόμενων στάσεών τους, που συναντάμε απ’ την πολύ παιδική μας ηλικία.
Για παράδειγμα, κάποιος σχολιασμός που μπορεί να ακούσουμε για ένα πρόσωπο του κοινωνικού μας περιβάλλοντος ή ακόμη και κάποιο τηλεοπτικό πρόσωπο. Μέσω τέτοιων πολύ μικρών γεγονότων ίσως να μας περάσουν κι εμάς αντίστοιχες πεποιθήσεις που αργότερα θα μας επηρεάσουν στην κοινωνική μας ζωή.
Η αγάπη που θα νιώσει ένα παιδί απ’ τους γονείς του συνήθως θα είναι ανάλογη με αυτή που το παιδί αργότερα θα εκφράσει στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Αν ένα παιδί έχει λάβει μια αγάπη που βασίζεται στην εξάρτηση και στην εμμονή, τότε πιθανότερο να εκφράσει αργότερα στη ζωή του ένα ανάλογο ή παρόμοιο τρόπο αγάπης. Το ίδιο και με την αδιαφορία, τη ζήλια, την ανιδιοτέλεια κι όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.
Κουβαλάμε μέσα μας για πάντα τους γονείς μας κι όσα εκείνοι μας πέρασαν μέσα απ’ την διαπαιδαγώγηση που λάβαμε. Είναι λογικό, λοιπόν, αν δεν το έχουμε σκεφτεί εμείς οι ίδιοι, να περνάμε στους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας όσα ψυχολογικά χαρακτηριστικά πήραμε από εκείνους. Κι αν πρόκειται για θετικά χαρακτηριστικά έχει καλώς, τι γίνεται όμως όταν πρόκειται για αρνητικά κατάλοιπα του παρελθόντος;
Εκεί έρχεται η ανάγκη για προσωπική αυτοβελτίωση κι αναζήτηση. Εκεί είναι που εμείς πρέπει να κάτσουμε με τον εαυτό μας και να αναρωτηθούμε τι πρέπει να κρατήσουμε και τι να αφήσουμε στο παρελθόν. Είναι, λοιπόν, ώρα να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με τους γονείς μας κι όσα εκείνοι μας εμφύτεψαν. Όχι γιατί δεν τους αγαπάμε ή δεν τους εκτιμάμε, αλλά γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι από εκείνους κι οφείλουμε να διαφοροποιηθούμε και να βελτιωθούμε, να στηριχτούμε στις καθαρά δικές μας απόψεις και να διαμορφώσουμε την αποκλειστικά προσωπική μας στάση ζωής.
Μπορεί τα χαρακτηριστικά που μας πέρασαν οι γονείς μας για την εποχή, την κοινωνία και το περιβάλλον που εκείνοι μεγάλωναν να ήταν τα κατάλληλα, όμως οι εποχές αλλάζουν, ευτυχώς, εξελίσσονται κι απαιτούν όσο το δυνατόν γρηγορότερη βελτίωση.
Ίσα-ίσα αν οι γονείς μας μάς δουν να διαφοροποιούμαστε, να αφήνουμε πίσω τα ψυχολογικά στίγματα που μας έχουν περάσει και να προσπαθούμε να αποκτήσουμε τη δική μας ταυτότητα, χωρίς να περνάμε τα κατάλοιπά μας στο γύρω κοινωνικό μας περιβάλλον, τότε είναι που θα νιώσουν τη μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς και για ό,τι εκείνοι δημιούργησαν.
Συντάκτης: Κατερίνα Σαμαρά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
[pillowfights]