Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
«Οσμή χρήματος και θάλασσας στα καζίνο της νότιας ‘Μακεδονίας’ »
Πρόκειται για τον τίτλο δημοσιεύματος του περιοδικού ‘Капитал’, που αναφέρεται σε μια μεγάλη πηγή εσόδων του σκοπιανού κράτους:
Τα καζίνα που βρίσκονται στις παραμεθόριες με την Ελλάδα περιοχές!
«Μία από τις πιο έξυπνες και επιτυχημένες επενδύσεις στην περιοχή» τονίζεται σε άρθρο του ‘Καπιτάλ’.
Και θα μας ενημερώσει παρακάτω: «Ένα εκατομμύριο ευρώ είναι τα έσοδα κάθε σαιζόν από τα καζίνο της Γευγελής ή της Δοϊράνης».
Πρόκειται για μια τεράστια πηγή εσόδων που προέρχεται από τις τσέπες Ελλήνων επισκεπτών και παικτών των καζίνο.
«Το καζίνο «flamingo” που βρίσκεται στη Γευγελή, πέντε λεπτά από το συνοριακό σταθμό ‘Εύζωνοι’, εμφάνισε κέρδη της τάξης των 30 εκατ. ευρώ”.
Σημειώνει χαρακτηριστικά η αρθογράφος Μαγδαλένα Μιχαήλοσκα ( Magdalena Mihajloska ) και θα συνεχίσει:
«τα καζίνα στις δύο αυτές περιοχές της Γευγελής και της Δοϊράνης αποτελούν μια τεράστια πηγή εσόδων για τους ιδιοκτήτες και τους εντόπιους κατοίκους. Πάνω από 1.000 άτομα της περιοχής έχουν εξασφαλίσει το βιοπορισμό τους»
Ένα ποσό της τάξης 60.000 ευρώ μηνιαία από το κάθε καζίνο πηγαίνει στα ταμεία του κράτους. Τα καζίνα επίσης καταβάλλουν τέλος και για κάθε συσκευή τυχερών παιχνιδιών που υπάρχει στο χώρο τους.
Όπως σημειώνεται όλα τα καζίνο λειτουργούν με κρατική άδεια που το κόστος της ξεπερνά τις 400.000 ευρώ.
Σε ένα άλλο άρθρο που φιλοξενεί το σκοπιανό οικονομικό περιοδικό και υπογράφεται από τον Πέτρο Δημητρόφ -Петре Димитров δημοσιεύει πως ο τούρκος πολυεκατομμυριούχος Ραχμί Κος θα ανοίξει κι άλλο καζίνο στην περιοχή της Γευγελής, καθώς επίσης και η σλοβένικη εταιρία “HIT Gorica” που έχει το καζίνο της Δοϊράνης έχει ζητήσει την άδεια για να ανοίξει κι αυτή, καζίνο στη Γευγελή.
Γενική είναι η πεποίθηση πως «οι έλληνες έχουν ψωμί», αφού στα καζίνο δεν επιτρέπονται οι εντόπιοι και κατά ποσοστό 93% (εκτός του …υπαλληλικού προσωπικού, δηλαδή!!) οι πελάτες είναι κάτοικοι Ελλάδας. Γράφει σχετικά ο συντάκτης:
«Οι πιο συχνοί πελάτες είναι άνθρωποι από τη μεσαία ελληνική τάξη και έρχονται με αυτοκίνητα ή λεωφορεία των καζίνων από Θεσσαλονίκη, Έδεσσα, Φλώρινα και άλλες πόλεις της βόρειας Ελλάδας»
»Στην είσοδο, τους περιμένουν οι υπάλληλοι των καζινό με το ‘καλημέρα’ αφού μιλούν άπταιστα ελληνικά.»
Οι χαρτοπαικτικές λέσχες, είναι ανοικτές για τα μέλη του καζίνο και, φυσικά, στους ξένους επισκέπτες.
Ο διευθυντής του καζίνο της Δοϊράνης Μαριάν Ανγκέλοφ, θα τονίσει τα εξής:
“Είμαστε μια ιδιωτική εταιρεία και έχουμε το νόμιμο δικαίωμα να εργαζόμαστε για το κέρδος.
»Για μας είναι σημαντικό να υπάρχει κέρδος, διότι κάθε μήνα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των επισκεπτών που έρχονται σε μας, πρέπει να πληρώσουμε το ανάλογο ποσό (φόρο) στο κράτος».
Οι σκοπιανοί επιχειρηματίες είναι πανέξυπνοι.
Διοργανώνουν ελληνικές βραδιές με λαϊκά και …ποντιακά τραγούδια. Έχουν περάσει από εκεί η τραγουδίστρια Άντζελα Δημητρίου, Λευτέρης Πανταζής κ.α.
Εκατομμύρια, λοιπόν, αν όχι δισεκατομμύρια ευρώ, περνούν από ελληνικά χέρια σε σκοπιανά.
Τώρα υπάρχει ο φόβος, στους σκοπιανούς επιχειρηματίες, με την λεγόμενη ‘οικονομική κρίση’ στην Ελλάδα, να μειωθούν τα έσοδά τους.
Θα στριμωχτούν, άρα γε, οι τζογαδόροι;
Θα μειωθούν τα (αδήλωτα) έσοδα της μεσαίας ελληνικής τάξης;
Δεν είμαστε οι αρμόδιοι να απαντήσουμε.
Μας είναι και αδιάφορο.
Όπως αδιάφοροι είναι και όλοι αυτοί που βλέπουν πως μπαίνουν στη χώρα που λέγεται ‘Μακεδονία’ για να πάνε να βρουν την τύχη τους…
Δεν τους χρειαζόμαστε, ούτε μας χρειάζονται…