Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Ιανουαρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (Νηστεία εκ πάντων)
Η ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο εν Ακρίτα
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΣΤΗΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΪΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΕΙΔΟΣ
Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ (ή Δόμνα)
Η ΟΣΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ
Αναλυτικά
0Ι ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ – ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (Νηστεία εκ πάντων)
Ο Άγιος Θεόπεμπτος μας διδάσκει πώς πρέπει να είμαστε πρωτοπόροι, αν θέλουμε να κερδίσουμε την αιώνια δόξα και όχι αυτή την προσωρινή του κόσμου.
Ο Άγιος ήταν επίσκοπος στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, που στις 23 Ιανουαρίου 303 υπέγραψε διάταγμα ανελέητου διωγμού κατά των χριστιανών.
Τότε, ο πρώτος που ομολόγησε Χριστόν Εσταυρωμένον και ήλεγξε τον Διοκλητιανό για την πλάνη του, ήταν ο επίσκοπος Θεόπεμπτος.
Βέβαια, αμέσως μετά ήξερε τι τον περίμενε.
Και πράγματι, υποβάλλεται σε μια σειρά σκληρών βασανιστηρίων, που συγχρόνως συνοδεύονται από θαύματα.
Πρώτα τον βάζουν σε φούρνο αναμμένο για να καεί, αλλά θαυματουργικά βγαίνει ζωντανός και αβλαβής.
Έπειτα, του βγάζουν το ένα μάτι και, αμέσως μετά, του επιβάλλουν να πιει θανατηφόρα δηλητήρια.
Επειδή όμως φυλάχτηκε από τη Χάρη του Θεού αβλαβής, τον αποκεφαλίζουν.
Αλλά η ανδρεία, η ασάλευτη πίστη, η έξοχη καρτερία και η ηθική λάμψη που φώτιζαν τη φυσιογνωμία του μάρτυρα Θεοπέμπτου, μίλησαν πειστικά και νικηφόρα στην καρδιά του ειδωλολάτρη μάγου Θεωνά, που παρασκεύαζε τα φάρμακα.
Και ενώ ακόμα η λουσμένη στα αίματα κεφαλή του μάρτυρα ήταν κατά γης, ομολόγησε κι αυτός το Χριστό.
Μανιασμένοι τότε οι ειδωλολάτρες από την απρόσμενη αυτή ομολογία, τον θάβουν ζωντανό στο χώμα. Έτσι ο Θεωνάς βρήκε ένδοξο θάνατο και ή ψυχή του μαζί μ’ αυτήν του Αγίου Θεοπέμπτου, ανέβηκαν στον αθλοθέτη και στεφανοδότη Θεό.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ίερωσύνης τη στολή διαπρεπών, αθλητικώς τον δυσμενή ετροπώσω, ως Ιεράρχης ένθεος Θεόπεμπτε’ όθεν προς επίγνωσιν, αληθείας προσάγεις, Θεωνάν τον ένδοξον, προσελθόντα Κυρίω μεθ’ ου δυσώπει πάντοτε σοφέ, υπέρ των πίστη, τιμώντων τους άθλους σου.
Απολυτίκιο Προεόρτιον. Ήχος δ’. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τη μηλωτή Ελισσαιέ, αναληφθέντος Ήλιου, και διηρείτο τα ύδατα ένθεν και ένθεν και γέγονεν αύτω ξηρά οδός ή υγρά, εις τύπον αληθώς του Βαπτίσματος, δί’ ου ημείς την ρέουσαν του βίου διαπερώμεν διάβασιν. Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη αγιάσαι τα ύδατα.
Η ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
Ή όσια Συγκλητική έζησε στον καιρό του Μεγάλου Αθανασίου.
Οι γονείς της ήταν πλούσιοι, αλλά και πολύ ευσεβείς. Τα χέρια τους ήταν πάντοτε ανοιχτά προς τους φτωχούς και η μόνη ευχαρίστησή τους ήταν να μένουν στην αγάπη του Θεού και να υπηρετούν στην αγάπη των ανθρώπων.
Τα πατρικά πλούτη έφερναν διακεκριμένους γαμπρούς στο σπίτι τους για την ωραία κόρη τους.
Ή Συγκλητική όμως, παρακάλεσε τους γονείς της να μη επιμένουν να παντρευτεί.
Διότι ήθελε να αφιερωθεί στην αγάπη του πλησίον.
Πράγματι, οι ευσεβείς γονείς σεβάστηκαν την απόφαση της κόρης τους. Έτσι λοιπόν ή Συγκλητική αφιέρωσε τη ζωή της για την ανακούφιση των ασθενών, των λυπημένων, των ορφανών και των φτωχών.
Ευχαρίστησή της ήταν να βλέπει το γέλιο, εκεί όπου δέσποζε πριν ο σπαραγμός και να σφουγγίζει τα δάκρυα, για να επανέρχεται στα μάτια ή ακτινοβολία της γαλήνης και της αγαλλίασης.
Ο πολύς κόπος όμως, στην Ιερή αυτή διακονία, έκαναν το σώμα της Συγκλητικής ασθενικό. Αλλά η όσια, στη δοκιμασία αυτή υπήρξε καρτερική, χωρίς ποτέ να γογγύξει προς τον Θεό. Τελικά πέθανε 80 χρονών με τη συνείδηση αναπαυμένη και τις ευχές χιλιάδων, τους οποίους βοήθησε, αλλά και υπό την ευλογία του στεφανοδότη Χριστού.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία και χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ακλόνητος έμεινας, ως ο Ιώβ ο κλεινός, εχθρού επιθέαεσιν όθεν Συγκλητική σε, ή ουράνιος δόξα, δέδεκται μετά τέλος, ως παρθένον φρονίμην εν η των μεμνημένων σου αεί μνημόνευε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο εν Ακρίτα
Γεννήθηκε στην Κρήτη το 755.
ΟΙ ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοφάνης και Ιουλιανή.
Σε ηλικία 26 ετών ο νεαρός Γρηγόριος, με την άδεια των γονέων του, πήγε στην Παλαιστίνη, φλεγόμενος από τον πόθο να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ζήσει μερικά χρόνια εκεί, Όπου γεννιέται συγκινητική ή ενθύμηση του Σωτήρα Χριστού.
Από την αγία πόλη, αποφάσισε μετά από καιρό να πάει στη Ρώμη, επί πατριαρχίας Νικηφόρου Α’ και αυτοκράτορα Κων/πολης Μιχαήλ Ραγκαβέ (811).
Εκεί εκάρη μοναχός.
Ύστερα από λίγο, ο Μητροπολίτης Συνάδων Μιχαήλ ο Ομολογητής, έπεισε τον Γρηγόριο να έλθει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί τον ενέγραψε στη Μονή του Ακρίτα. (Ή Μονή του Ακρίτα βρισκόταν στον Αστακηνό κόλπο της Βιθυνίας στο ομώνυμο ακρωτήριο}.
Εδώ, χρησιμοποιούμενος και σε εσωτερική αποστολή της Μητρόπολης τελείωσε τη ζωή του, τύπος και υπογραμμός θερμής πίστης, καθαρής και ειρηνικής ζωής και αγάπης.
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΣΤΗΡΙΟΣ
Ο όσιος αυτός στην αρχή έζησε αυστηρά ασκητική ζωή, αφοσιωμένος στη μελέτη, την προσευχή και την καταπολέμηση των παθών.
Αφού αρκετά καταρτίστηκε, ίδρυσε μοναστήρι, όπου ήλθαν πολλοί μοναχοί. Αφού τους εξέτασε όλους, κράτησε εκείνους, που βρήκε ανθρώπους του πνεύματος και της ζωντανής πίστης.
Δηλαδή με γνήσια διάθεση να ζήσουν τους μοναστικούς κανόνες και να επιβιώνουν με τον κόπο των χεριών τους.
Αυστηρός τηρητής, ιδιαίτερα του τελευταίου αυτού, ήταν ο ίδιος ο Φωστήριος. Αν και ηγούμενος, δεν επιβάρυνε κανένα αδελφό του.
Εργαζόταν με τα ίδια του τα χέρια, αρνούμενος να δεχτεί οποιοδήποτε δώρο είτε από τους επισκέπτες της Μονής, που εκτιμούσαν απεριόριστα την αρετή του, είτε από αδελφούς του μοναχούς, που δεν ήθελαν ο πνευματικός τους καθοδηγός να κοπιάζει τόσο πολύ.
Επίσης ο Όσιος Φωστήριος στον καιρό των αιρέσεων, αγωνίστηκε πολύ για τα ορθά δόγματα.
Πέθανε το απόγευμα της 5ης Ιανουαρίου, τότε που και ή Εκκλησία όρισε τη μνήμη του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΪΣ
Μαρτύρησε αφού τον έπνιξαν στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΕΙΔΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον καταπάτησαν οι δήμιοι.
Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ (ή Δόμνα)
Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΟΣΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
Ήταν μοναχή ασκήτρια και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
Καταγόταν από το Σοβολάκ του Καρπενησίου και ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς χριστιανούς.
Παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος, και κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Αργότερα πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων, ενώ αντίθετα κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά.
Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν σε βάρος του, ήταν φρικτά και ανελέητα.
ΟΙ δήμιοι με λύσσα έγδερναν το σώμα του. Επειδή όμως παρέμεινε αμετακίνητος στην πίστη του, ο κριτής εξέδωσε θανατική καταδίκη.
Αλλά ο εκεί παρευρισκόμενος αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε αντί να τον θανατώσουν, να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων.
Κάποιοι χριστιανοί όμως, κατόρθωσαν και τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιον Όρος στα Καυσοκαλύβια. Εκεί έμεινε κοντά στον όσιο Ακάκιο, όπου με προσευχή και νηστεία προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Με την ευλογία λοιπόν του πνευματικού του, μοναχός πλέον τώρα, ξεκίνησε για τους Αγίους Τόπους να μαρτυρήσει.
Αλλά για να μη συμβεί κάτι κακό στον Πανάγιο Τάφο, τελικά πήγε στην Κων/πολη.
Εκεί προκάλεσε τους Τούρκους, οι οποίοι τον πήγαν στον βεζίρη και κατόπιν, μετά από βασανιστήρια, τον έριξαν μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο, όπου έμεινε νηστικός για 40 μέρες. Τελικά, αφού τον έβγαλαν από το πηγάδι και του έκοψαν τη γλώσσα, τον αποκεφάλισαν το 1694.
Το Ιερό λείψανο του αγοράστηκε αντί 500 γροσιών από έναν Άγγλο πλοίαρχο και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Ενώ μαντήλι με το αίμα του Αγίου, βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου.
Ακολουθία του Αγίου βρίσκεται στον Κωδ. 61 σελ. 265 της Καλύβης Ίωασαφαίων στα Καυσοκαλύβια. Εκδόθηκε στο Βόλο το 1937.
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ
Αναφέρεται ότι υπήρξε ιδρυτής και κτίτωρ της Ιεράς Μονής Χιλιοκόμου Αμασείας.