Ανδρέας Κάλβος – Ωδή εννάτη [IX] Εις Ελευθερίαν

Ο Ανδρέας Κάλβος (Απρίλιος 1792 – 3 Νοεμβρίου 1869) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, του οποίου δεν υπάρχει γνωστή απεικόνιση.

Φωτογραφία: greek-language
– Περισσότερα στοιχεία για τον Ανδρέα Κάλβο ΕΔΩ.
[ΤΙΤΛΟΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ: Η ΛΥΡΑ, Ωδαί 1824]
α΄
Δυστυχισμένα πλάσματα
της πλέον δυστυχισμένης
φύσεως, τελειώνομεν
ένα θρήνον και εις άλλον
πέφτομεν πάλιν.
β΄
Ημείς κατεδικάσθημεν
άθλιοι, κοπιασμένοι,
πάντα να κατατρέχομεν,
αλλά ποτέ δεν φθάνομεν
την ευτυχίαν.
γ΄
Ίσως (αν δεν με τρέφει
ματαία ελπίς) ευρίσκεται
μετά τον θάνατόν μου
γλυκυτέρα ζωή
και με προσμένει.
δ΄
Όμως, διατί έαν έσπειρε
παντού εις την οικουμένην
την χαράν με την θλίψιν
του επουρανίου πατρός
το δίκαιον χέρι·
ε΄
Διατί κι εδώ όπου μ’ έρριψεν
εις την αέριον σφαίραν,
μίαν να μην εύρω τρέχουσαν
διά με, μόνην μίαν βρύσιν
παρηγορίας;
ς΄
Βρύσιν! – Και τα θαυμάσια
της Αρετής αέναα
νερά δεν βλέπω; Χύνονται
ποταμηδόν τριγύρω μου,
την γην σκεπάζουν.
ζ΄
Ω θνητοί, ποτισθείτε.
Έαν το θείον πίετε
ρεύμα, ο πόνος με δάκρυα
την τράπεζαν, το στρώμα σας
ας βρέξει τότε.
η΄
Ας έλθει τότε, ας έλθει
να σας περικυκλώσει
με σκοτεινά, βρονταία,
πεπυκνωμένα σύννεφα
η δυστυχία.
θ΄
Μία δύναμις ουράνιος
εις την ψυχήν σας δίδει
πτερά ελαφρά, και υψώνεται
λαμπρόν το μέτωπόν σας
υπέρ την νύκτα.
ι΄
Από τα ολύμπια δώματα
δροσερόν καταβαίνει
χαράς, ελαίου φύσημα,
και στεγνώνει τα δάκρυα,
τον ίδρωτά σας.
ια΄
Εκεί όπου επατήσατε
ιδού οι καρποί φυτρώνουν,
και τ’ άνθη ιδού σκορπίζουσι
τα κύματα ευτυχή
της μυρωδίας.
ιβ΄
Της Φιλίας οι Χάριτες,
και του Υμεναίου, συμπλέκουσι
χορών πλουσίους στεφάνους·
βωμόν έχουν τον θρόνον σας
και τον δοξάζουν.
ιγ΄
Αν εις δικαίους έλθητε
πολέμους, ή ένα μνήμα,
μνήμα τίμιον ευρίσκετε,
ή των θριάμβων τ’ άσματα,
και τα κλωνάρια.
ιδ΄
Τα πολύχρυσα πέπλα,
και τ’ αρώματα ο Πλούτος,
γλυκύ η Σοφία το φίλημα
σας χαρίζει έαν είναι
με σας η ειρήνη.
ιε΄
Ω Αρετή! πολύτιμος
θεά, συ ηγάπας πάλαι
τον Κιθαιρώνα, σήμερον
την γην μη παραιτήσεις,
την πατρικήν μου.
greek-language