Θρασύβουλος Ζαΐμης -Δις Πρωθυπουργός και τετράκις Πρόεδρος της Βουλής

Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης (1825 – 27 Οκτωβρίου 1880) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Γεννήθηκε στην Κερπινή Αχαΐας το 1825 και ήταν γιος του Ανδρέα Ζαΐμη, κοτζαμπάση και πρωθυπουργού της Ελλάδας, και της Ελένης Ιωάννου Δεληγιάννη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την παλιά ισχυρή οικογένεια Ζαΐμη των Καλαβρύτων ενώ από την πλευρά της μητέρας του από την Οικογένεια Δεληγιάννη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία.
Απεβίωσε εν ενεργεία βουλευτής στις 27 Οκτωβρίου 1880 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων. Ήταν παντρεμένος με την Ελίζα Αλεξάνδρου Μουρούζη και είχαν αποκτήσει αρκετά παιδιά μεταξύ των οποίων: τον Ασημάκη Ζαΐμη, βουλευτή, τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, πρωθυπουργό και πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τον Παναγιώτη Ζαΐμη, βουλευτή και υπουργό.
Πολιτική σταδιοδρομία
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Καλαβρύτων στις εκλογές του 1850 και επανεξελέγη σε αυτές του 1853, του 1856, του 1859, του 1862, του 1868, του 1869, του 1872, του 1873, του 1874, του 1875 και του 1879.
Το 1854 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1855. Το 1860 εξελέγη, απέναντι στον προτεινόμενο από την κυβέρνηση, Δημήτριο Καλλιφρονά, για δεύτερη φορά πρόεδρος της Βουλής, θέση στην οποία εξελέγη πάλι το 1874 και 1875 παραμένοντας μέχρι και το 1877.
Στην κυβέρνηση Μιαούλη διετέλεσε υπουργός εκκλησιαστικών ενώ λίγο αργότερα συμμετείχε στα γεγονότα για την ανατροπή του Όθωνα στην Αθήνα αναλαμβάνοντας μάλιστα υπουργός εσωτερικών στην επαναστατική κυβέρνηση του 1862. Ταξίδεψε στη Δανία ως μέλος της τριμελούς επιτροπής που θα προσέφερε το στέμμα στον Γεώργιο Α΄ ενώ έναν χρόνο αργότερα παρέλαβε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης τα Επτάνησα από τους Άγγλους.
Τον Ιανουάριο του 1869 σχημάτισε κυβέρνηση, η οποία κέρδισε και τις ενδιάμεσες εκλογές του 1869. Αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί τον Ιούνιο του 1870 ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε για τα γεγονότα της σφαγής του Δήλεσι. Τον Οκτώβριο του 1871 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση δύο μηνών.
Το 1877 ανέλαβε το υπουργείο δικαιοσύνης στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη, χαρτοφυλάκιο το οποίο διατήρησε μέχρι και το 1878. Το ίδιο έτος σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση με τον Χαρίλαο Τρικούπη, στην οποία ανέλαβε το υπουργείο δικαιοσύνης και εσωτερικών.
Πέθανε από καρδιακή ανακοπή το 1880.
wikipedia