Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Αυγούστου

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ, ο Διάκονος, ο Μεγαλομάρτυρας
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΓΑΪΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ και ΓΑΪΑΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΣΣΑΡΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ο Πανεράς, και ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ο Μπεγιάζης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ και ΘΕΟΔΩΡΟΣ οι Οσιομάρτυρες εν τω Σπηλαίω (Ρώσοι).
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ ο Διάκονος, ο Μεγαλομάρτυρας
Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ. Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός. Γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας, όπου ήταν και διάκονος της εκεί Εκκλησίας. Θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου ο Εϋπλος, προσπαθούσε να στερεώσει την πίστη των διωκόμενων χριστιανών και τους προέτρεπε να προτιμούν τα πιο φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν τον Χριστό. Διότι “ει ύπομένομεν, και συσμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα. κακείνος άρνήσεται ημάς”1. Εάν, δηλαδή, δείχνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλεύσουμε μαζί μ’ αυτόν (τον Χριστό). Εάν, όμως, Τον αρνούμαστε, και Εκείνος θα μας αρνηθεί. Οι ειδωλολάτρες, βλέποντας αυτή τη δραστηριότητα του Εύπλου, τον κατήγγειλαν στον Έπαρχο Καλβισιανό. Αυτός προσπάθησε με συζήτηση να πείσει τον Εύπλο ότι ήταν μωρία να πιστεύει στον Τριαδικό Θεό και έπρεπε το συντομότερο να Τον αρνηθεί. Ο Εύπλος ακαταμάχητος συζητητής, διέλυσε ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα του έπαρχου. Ο Καλβισιανός, αφού είδε ότι δεν τα έβγαζε πέρα με τον Εύπλο, διέταξε και του έσχισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια. Κατόπιν του έσπασαν τις κνήμες με σφυριά και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Ενώ ο Εύπλος εξακολουθούσε να μην αρνείται τον Χριστό, μέχρι και την τελευταία του πνοή.
1. Β’ προς Τιμόθεον, 6′ 12.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.
Ως θείος διάκονος, της Εκκλησίας Χριστού, όσίως διήγαγες, τα προς Θεόν και πιστώς, και ήθλησας άριστα’ συ γαρ εν τω πελάγει, των ποικίλων αγώνων, εύπλοος ανεδείχθης, παμμακάριστε Εύπλε. Και νυν προς λιμένας ημάς, θείους κυβέρνησαν.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πρόκειται για παρόμοια διήγηση με αυτή της 9ης Αυγούστου. Πάντα βέβαια σύμφωνα με την παράδοση. Αναφέρονται λεπτομερώς και οι δύο διηγήσεις στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΓΑΪΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ και ΓΑΪΑΝΟΣ
Μαρτύρησαν δια πυρός. “Τελείται δε η αυτών Σύναξις εν τω έξαέρω οίκω των Αγίων και ενδόξων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εν της Δαρείου”.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΣΣΑΡΙΩΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Πρόκειται για τον Πατριάρχη Νήφωνα τον Β’, που πατριάρχευσε τρεις φορές: α) 1486-1489 β) 1497-1498 και γ) 1502. Καταγόταν από την Πελοπόννησο και γεννήθηκε από τους Μανουήλ και Μαρία. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος. Προσκολλήθηκε σε κάποιον μοναχό Αντώνιο και έγινε μοναχός στην Επίδαυρο με το όνομα Νήφων. Μετά το θάνατο του γέροντά του, πήγε στο κάστρο της Νάρδας, όπου γνώρισε τον ενάρετο Αγιορείτη Ζαχαρία, με τον όποιο εγκαταστάθηκε στη Μονή της Θεοτόκου στην Αχρίδα. Όταν ο Ζαχαρίας εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Αχριδών, ο Νήφων αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και Ιερέας στη Μονή Διονυσίου. Από τη Μονή αυτή κλήθηκε να γίνει Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και από εκεί, μετά το θάνατο του Συμεών, ανέλαβε τον οικουμενικό θρόνο. Απομακρύνθηκε δύο φορές από το θρόνο και κατέφυγε στη Βλαχία και από κει στο Άγιον Όρος στη Μονή Διονυσίου. Την τρίτη φορά που κλήθηκε στον Οικουμενικό θρόνο δεν πήγε στην Κων/πολη και πέθανε στη Μονή, αφού έζησε ζωή ασκητική.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Έργοις έλαμψας, της ευσέβειας, πάσαν ηϋγασας, την Έκκλησίαν, της ταπεινώσεως τρόποις υψούμενος· άσκητικώς δοξασθείς γαρ εν Άθωνι, Πατριαρχών καλλονή έχρημάτισας. Νήφων ένδοξε, θείων χαρίτων έμπλησον, τους πίστει και πόθω σε μεγαλώνοντας.
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
Πρόκειται για την εκδίωξη των Αγαρηνών με θαυματουργικό τρόπο από τον Άγιο Σπυρίδωνα, όταν αυτοί απειλούσαν με ολοκληρωτική καταστροφή την Κέρκυρα το 1716.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Έπέστης και έσωσας. επιδρομής χαλεπής, * την νήσον σου Κέρκυραν, την προσπεσούσαν θερμώς, τη θεία πρεσβεία σου. Όθεν θαυματοφόρε, Ίεράρχα Σπυρίδων, αΐνον ευχαριστίας, σοι προσάδοντες πίστει, δεόμεθα του ρύεαθαι αεί, ημάς εκ πάσης θλίψεως.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ο Πανεράς, και ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ο Μπεγιάζης
Οι καλλίνικοι αυτοί Άγιοι Νεομάρτυρες του Χριστού, ο μεν Αναστάσιος ηλικίας 20 χρονών, καταγόταν από τους Ασωμάτους, ο δε Δημήτριος 18 χρονών, από την Αγιάσο του νησιού Λέσβου. Μαρτύρησαν και οι δύο για την Αγία Πίστη του Χριστού στον Κασαμπά της Μικράς Ασίας, το έτος 1816 ή 1819. Οι νεομάρτυρες αυτοί έκαναν στον Κασαμπά το επάγγελμα του καλαθοποιού, πιθανώς μάλιστα να ήταν και συγγενείς. Άλλα συγχρόνως με την εξάσκηση του επαγγέλματός τους, κήρυτταν το Ευαγγέλιο στους Χριστιανούς, που ήταν κάτω από τον Τούρκικο ζυγό. Γι’ αυτό το λόγο οι Τούρκοι τους συνέλαβαν, τους φυλάκισαν και τους βασάνισαν φρικτά. Επειδή όμως συνέχιζαν να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστη τους, τους απαγχόνισαν κάτω από έναν πλάτανο. Στο όνομα και των δύο Αγίων, ανεγέρθηκε στην Άγιάσο μεγαλοπρεπής ναός, όπου και γιορτάζεται η μνήμη τους στις 11 Αυγούστου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ και ΘΕΟΔΩΡΟΣ, οι Οσιομάρτυρες εν τω Σπηλαίω (Ρώσοι).
http://www.pigizois.net/index2.php