Περί πατριωτών

Του Γιάννη Δαραβίγκα
Ο αείμνηστος Χάρρυ Κλύν είχε εύστοχα σατιρίσει εκείνους που τρώνε στην καθισιά τους μισό γουρουνόπουλο και δύο κιλά παϊδάκια αλλά επειδή θέλουν να προσέχουν το βάρος τους πίνουν coca cola light….
Κάπως έτσι μοιάζει και η υπόθεση με την ονομασία των Σκοπίων. Χιλιάδες συμπολίτες μας επισκέπτονται καθημερινά την «Δημοκρατία του Βουκεφάλα» για να παίξουν στο καζίνο, να πάνε σε κάποιο γιατρό, να αγοράσουν τρόφιμα και βενζίνη. Την επομένη όμως ημέρα πολλοί από αυτούς κατεβαίνουν στους δρόμους με ελληνικές σημαίες στα χέρια και διαμαρτύρονται για την λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλλά και ο Κυριάκος, δεν πάει πίσω. Ολοφύρεται καθημερινά επειδή δεν συμφωνεί με τον ονομασία Βόρεια Μακεδονία αντί του «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που ισχύει σήμερα. Φαίνεται λοιπόν ότι ο τακτικός συγχρωτισμός του στα τηλεπαράθυρα αλλά και εκτός αυτών με τους έγκυρους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ τον έχει βλάψει. Και πως είναι δυνατόν να μην χάσει τα λογικά του όχι μόνον ο Κυριάκος αλλά και εμείς οι υπόλοιποι όταν σ΄ αυτό το κανάλι, στα δελτία ειδήσεων χύνονται ποτάμια πατριωτικών δακρύων για την «χαμένη Μακεδονία», για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο αλλά και για την «κατάφωρα παράνομη φυλάκιση των δύο ελλήνων στρατιωτικών από το καθεστώς Ερντογάν», ενώ το υπόλοιπο πρόγραμμά του είναι γεμάτο με τουρκικές παραγωγές   αλλά και έμμεση τουρκική προπαγάνδα;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κατά τα άλλα συμπαθής κυρία Ντόρα, πήγε και χειροκρότησε τον νεότουρκο σουλτάνο στην τελετή της «στέψης» του ισχυριζόμενη πως έτσι «κρατάμε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας» με την Τουρκία. Μα κυρία Ντόρα μας, με τούτα και μ΄ εκείνα μισό αιώνα κρατάμε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και τα είδαμε τα χαΐρια μας.
Σε κάθε περίπτωση, περίπου σ΄ ένα χρόνο θα γίνουν εκλογές. Ο Κυριάκος μας καλεί εδώ και τρία χρόνια να τον ψηφίσουμε λέγοντας ότι «ανέλαβε την πολιτική ευθύνη» για την χρεοκοπία της χώρας, για τα μνημόνια και για τα «βάστα Σόϊμπλε». Πολύ καλά λοιπόν, εκείνος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη στον βαθμό που του αναλογεί, όμως την οικονομική ευθύνη την αναλάβαμε εξ ολοκλήρου εμείς και αυτό δεν είναι δίκαιο, να πληρώνουμε δηλαδή για τα επόμενα πενήντα χρόνια τα λάθη, τις κλεψιές και τις παραλείψεις όλων εκείνων που αναλαμβάνοντας ανέξοδες πολιτικές ευθύνες νομίζουν ότι θα επανέλθουν στην πολιτική σκηνή εξαγνισμένοι, άμωμοι και αμόλυντοι. Και κάτι ακόμα: είμαι περίεργος να δω πόσοι Έλληνες θα ψηφίσουν τα κόμματα που τουλάχιστον από το 2010, έκαναν τα πάντα για να φέρουν τον Τσίπρα στην εξουσία….