Εορτάζοντες την 25ην του μηνός Ιουνίου

Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΝΤΙΟΣ, ΦΑΡΝΑΚΙΟΣ, ΕΡΩΤΑΣ, ΦΙΡΜΟΣ, ΦΙΡΜΙΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΛΙΒΥΗ και ΕΥΤΡΟΠΙΑ οι Οσιομάρτυρες
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ ο επίσκοπος
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ πού μαρτύρησε στη Σμύρνη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από την Αττάλεια
Μνήμη των αγίων και θαυματουργών δουκών Μουρόμης ΠΕΤΡΟΥ και ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ των δια του Αγγελικού σχήματος μετονομασθέντων ΔΑΒΙΔ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ των Ρώσων
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ μάρτυρας (+ 1419)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Νίθρητος Καινούργιου, του εν Γορτύνη.
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
Εκθαμβωτική ήταν η σωματική της ομορφιά. Αλλά ακόμα περισσότερο έλαμπε η ψυχή της, ανάμεσα στις μοναχές του μοναστηριού της Μεσοποταμίας (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους). Από 17 χρονών η Φεβρωνία πήγε στο μοναστήρι, όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη. Γρήγορα προσαρμόστηκε στους κανόνες της νέας ζωής και μάλιστα πάντα έβρισκε χρόνο να μελετά και να καλλιεργεί το πνεύμα της. Η ζωή της ήταν ήσυχη. Όμως, κάποια μέρα ταράχθηκαν τα γαλήνια “νερά” της ησυχίας της. Ένα σώμα στρατιωτών που εξεδίωκε χριστιανούς, πέρασε από τη μονή της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές πρόλαβαν και έφυγαν μακριά. Η Φεβρωνία, επειδή ήταν άρρωστη, δε μπόρεσε να μετακινηθεί. Μαζί της έμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς. Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρισαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους, Σελήνο (288 μ. Χ.). Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να αλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει “της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός”1. Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.
1. Α’ Έπιστολή Πέτρου, ε’ 1.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Ως της ασκήσεως, ρόδονη δύπνευστον, οσμήν αθλήσεως, τω κόσμω έπνευσας, εις οσμήν μύρων του Χριστού, δραμούσα ασχέτω πόθω’ όθεν ως παρθένον σε, και Οσίαν και Μάρτυρα, θαυμαστώς εδόξασε, Φεβρωνία ο Κύριος· ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίρε σεμνή Οσιομάρτυς.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΝΤΙΟΣ, ΦΑΡΝΑΚΙΟΣ, ΕΡΩΤΑΣ, ΦΙΡΜΟΣ, ΦΙΡΜΙΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, και ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Και τα επτά αδέλφια, ξακουστά για την ανδρεία τους, υπηρετούσαν στρατιώτες στη Θράκη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σε κάποια μάχη με τους Σκύθες, ο Ορέντιος κατόρθωσε να σκοτώσει τον σκληρό και γενναίο αρχηγό τους, Μαραρών. Για το κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε, αλλά συγχρόνως προσκλήθηκε να συμμετάσχει στις θυσίες προς τα είδωλα, που θα προσφέρονταν για τη νίκη του. Ο χριστιανός ήρωας αρνήθηκε ρητά και διακήρυξε ότι αυτός ένα Θεό αληθινό αναγνωρίζει και λατρεύει, τον Θεό των χριστιανών. Βέβαια δεν τον τιμώρησαν αμέσως, χάρη του ανδραγαθήματός του. Αλλά μαζί με τα έξι αδέλφια του, τους έστειλαν δυσμενή μετάθεση στην Αρμενία. Εκεί μετά από λίγο χρόνο, υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Και οι επτά μ’ ένα στόμα δήλωσαν ότι μέχρι την τελευταία τους πνοή θα μείνουν πιστοί στον αρχηγό της σωτηρίας τους και κριτή τους κατά την ήμερα της παγκόσμιας ανάστασης και ανταπόδοσης. Μετά τη δήλωσή τους αυτή, καταδικάστηκαν σε εξορία μακρινών και σκληρών τόπων. Και οι επτά πέθαναν ο ένας μετά τον άλλο από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες, αλλά χωρίς κανένα γογγυσμό.
Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Βλέπε και 15 Αυγούστου.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΛΙΒΥΗ και ΕΥΤΡΟΠΙΑ οι Οσιομάρτυρες
Μαρτύρησαν ή μεν πρώτη δια πυρός ή δε δύο άλλες δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ ο επίσκοπος
Άγνωστο ποιας επισκοπής ήταν επίσκοπος. Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σ. 96).
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ
Έργα του ασκητή αυτού για την ταπεινοφροσύνη βρίσκονται στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
Ο Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Κορησσό της Καστοριάς, από γονείς ευσεβείς γεωργούς. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Άγιο Όρος, κοντά στον αδελφό του Θεοδόσιο. Ο Διονύσιος, με δάσκαλο τον ίδιο του τον αδελφό, έμαθε να μελετά την Αγία Γραφή και γρήγορα διακρίθηκε για το ταπεινό του φρόνημα και για το φιλάνθρωπο χαρακτήρα του. Μετά λίγα χρόνια, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού του Γ(1350-1390) ο Θεοδόσιος έγινε Μητροπολίτης στην Τραπεζούντα. Ο Διονύσιος, όταν το έμαθε χάρηκε πολύ, πρώτα από αδελφική αγάπη και δεύτερον διότι θα μπορούσε τώρα να πραγματοποιήσει πιο εύκολα ένα δικό του σχέδιο. Μετά τη χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ο Διονύσιος μετέφερε τον τόπο της ασκήσεώς του σ’ ένα απότομο βουνό του μικρού Άθωνος ή Αντιάθωνος, το ονομαζόμενο Παλαιός Πρόδρομος και Παναγία. Και λίγο πιο κάτω ήθελε να κτίσει Ναό και ευπρεπή Μονή. Πράγμα που τελικά, με τη χάρη του θεού, κατόρθωσε. Έτσι, το 1375 ο Αλέξιος Γ, με τη μεσιτεία του αδελφού του, Μητροπολίτη Θεοδοσίου, ενέκρινε την ανέγερση της Μονής με το όνομα του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Έδωσε για το έργο αυτό ο αυτοκράτορας στον Διονύσιο, 50 σώμια (400.000 γρόσια) και μετά τρία χρόνια 1000 Κομνηνάτα. Έτσι ο μοναχός Διονύσιος έκτισε τη Μονή Τιμίου Προδρόμου, γνωστή κατόπιν με αυτό το όνομα που της έδωσε ο κτήτοράς της. Ο Διονύσιος πέθανε στην Τραπεζούντα, όπου είχε πάει για να ζητήσει και άλλο βοήθημα από τον αυτοκράτορα για την αγιογράφηση του ναού της Μονής.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Φως ουράνιον, εν σοι σκηνώσαν, λύχνον άσβεστον, τοις εν τω Άθω, Διονύσιε σαφώς σε ανέδειξε’ συ γαρ Προδρόμου τον βίον μιμούμενος, Μονήν αυτώ ανεγείρεις περίβλεπτον. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
Αυτός ήταν φίλος και συνασκητής του Όσιου Διονυσίου, κτήτορα της Μονής Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος αργότερα έκανε και ηγούμενός της. Ο όσιος Δομέτιος απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ που μαρτύρησε στη Σμύρνη.
Ο νεομάρτυρας Προκόπιος καταγόταν από χωριό που ήταν κοντά στη Βάρνα από γονείς ευσεβείς. Σε ηλικία 20 χρονών πήγε στο Άγιο Όρος και μόνασε στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, υποτακτικός στον γέροντα Διονύσιο. Ωσ μοναχός, διακρίθηκε για τις μοναχικές του αρετές. Αργότερα, εγκατέλειψε τη μοναχική ζωή, έφθασε στη Σμύρνη και βρισκόμενος σε απόγνωση, εξισλαμίστηκε. Κατόπιν όμως, οι τύψεις συνειδήσεως που είχε για το βαρύ ολίσθημά του, τον έφεραν με δάκρυα μετανοίας σε κάποιο πνευματικό, στον οποίο εξομολογήθηκε και πήρε τις ανάλογες συμβουλές παρηγοριάς. Κατόπιν προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και ξεκίνησε για τον κριτή της πόλης. Μόλις έφτασε μπροστά στον κριτή, πέταξε το τούρκικο σαρίκι που φορούσε στο κεφάλι του και φόρεσε τον μοναχικό σκούφο. Έπειτα ήλεγξε με τόλμη τη μουσουλμανική θρησκεία και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Οι Τούρκοι, όταν είδαν το αμετάθετο της γνώμης του μάρτυρα, τον οδήγησαν με χλευασμούς στον τόπο της εκτέλεσης. Αλλά όταν διαπίστωσαν τη χαρά με την οποία πήγαινε στο μαρτύριο, οι δήμιοι φοβήθηκαν και αρνήθηκαν να τον εκτελέσουν. Τότε ανέλαβε και τον αποκεφάλισε κάποιος αρνησίχριστος, που κλήθηκε επί τούτου, στις 25 Ιουνίου 1810, ημέρα Σάββατο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από την Αττάλεια
Ο Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στα μέρη της Ατταλείας από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Νήπιο ακόμα, ο Γεώργιος, αρπάχτηκε από τον Αγά Προύσαλη, κατά τις συνηθισμένες αρπαγές χριστιανόπουλων από τους Τούρκους, εξισλαμίστηκε και ονομάστηκε Μεχμέτ. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε την κόρη του Αγά αυτού. Με την προτροπή των θεοσεβών γονέων, μια χριστιανή υπηρέτρια του Γεωργίου, ονομαζόμενη Μαρία, αποκάλυψε σ’ αυτόν για την καταγωγή του και τον τρόπο του εξισλαμισμού του. Με την πρόφαση ότι θα πήγαινε για προσκύνημα στη Μέκκα, ο Γεώργιος μαζί με τη Μαρία, ήλθε στους Αγίους Τόπους, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια. Κατόπιν έφτασε στην πόλη Κρήνη της Μ. Ασίας, όπου παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρογιάννη. Επιζητώντας το μαρτύριο ο Γεώργιος, πήγε στο Διοικητήριο και βοήθησε να κατέβει από το άλογο, ο διερχόμενος από την Κρήνη, πρώην πενθερός του, στον οποίο μετά από λίγο ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε οι Τούρκοι τον έριξαν στη φυλακή, όπου τον έδειραν σκληρά και έβαλαν στα πόδια του φάλαγγα και στη συνέχεια πυρακτωμένο χάλκινο σκεύος στο κεφάλι του. Τελικά στις 25 Ιουνίου 1823, τον κρέμασαν στον τοίχο του σπιτιού του επισήμου Παντελάκη Φαρμάκη και τον απαγχόνισαν.
Μνήμη των αγίων και θαυματουργών δουκών Μουρόμης ΠΕΤΡΟΥ και ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ των δια του Αγγελικού σχήματος μετονομασθέντων ΔΑΒΙΔ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ των Ρώσων
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ μάρτυρας (+ 1419)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ Νίθρητος Καινούργιου, του εν Γορτύνη.