Συγγενείς που γίναν φίλοι μας!

 
Δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που έχουμε ως καλούς φίλους συγγενείς μας. Συνήθως αδέρφια ή ξαδέρφια. Είναι πιο εύκολη η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μας ή πιο δύσκολη; Στηρίζεται, όντως, στην επιλογή ή έχει και μια ήδη υπάρχουσα βάση που δεν είναι άλλη απ’ τη συγγένεια;
Έχουμε την άνεση να είμαστε όλες τις φορές ο εαυτός μας ή μήπως κάνουμε υποχωρήσεις για να μη χαλάσουμε τη σχέση μας; Κι εν τέλει, η συγγένεια μπορεί να γίνει αυθεντική φιλία, κι αν όχι γιατί; Αυτά τα ερωτήματα θ’ απασχολούσαν κάθε άνθρωπο που μέσα στο φιλικό του περιβάλλον έχει συγγενείς.
Η αλήθεια είναι ότι από μικρή ηλικία ερχόμαστε σε επαφή με συγγενείς μας. Τα παιδιά των αδερφών ή των ξαδέρφων των γονιών μας γίνονται τις περισσότερες φορές οι πρώτες μας παρέες. Με εκείνους πηγαίνουμε διακοπές, με εκείνους παίζουμε, με εκείνους κάνουμε παρέα σε νηπιαγωγείο και σχολείο, με εκείνους διοργανώνουμε τα πρώτα μας γενέθλια στο σπίτι και γενικά η νηπιακή μας ηλικία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους συγγενείς.
Αναμφίβολα, όταν μεγαλώνουμε μαζί με κάποιο συγγενή μας και αφιερώνουμε χρόνο ο ένας στον άλλο, αγαπιόμαστε και αλληλονοιαζόμαστε. Η ζωή προχωρά κι ο καθένας δημιουργεί το δικό του κύκλο γνωριμιών, απ’ τη σχολή, απ’ τη δουλειά ή απ’ τις δραστηριότητές του.
Οι φίλοι έρχονται στη ζωή μας μόνο με δική μας επιλογή. Δε μας τους προωθεί κανείς, ούτε μας τους συστήνει κάποιος ως άξιους να μείνουν στη ζωή μας. Εμείς οι ίδιοι τους γνωρίζουμε, τους τσεκάρουμε, τους ζούμε κι αποφασίζουμε αν μας κάνουν ή όχι.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ένας συγγενής που είναι φίλος σου δεν έχει περάσει κι αυτός απ’ τα αντίστοιχα τεστ. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, όσο και να μη σου κάνει στην προσωπικότητά σου, πάντα σκέφτεσαι ότι σας συνδέουν δεσμοί αίματος και ότι μπορεί να μην έχετε τις ίδιες απόψεις ή να μην έχετε την ίδια κατεύθυνση στη ζωή, αλλά πάντα θα τον αγαπάτε. Εκεί λαμβάνετε κάποια μέτρα, για να έχετε μια ασφαλή απόσταση, ώστε ν’ αποφευχθούν παρεξηγήσεις, οι οποίες μπορεί να παγώσουν μια για πάντα τη σχέση σας.
Η σχέση μ’ ένα συγγενή είναι πιο δύσκολη απ’ τη σχέση μ’ ένα φίλο μας. Θα πρέπει πάντα να έχεις στην άκρη του μυαλού σου ότι η συμπεριφορά σου μπορεί να σχολιαστεί, όχι μόνο απ’ τον ίδιο, αλλά κι απ’ την οικογένειά του, και κατ’ επέκταση απ’ το σόι σου. Τα όρια είναι στενά κι η εμπιστοσύνη, που χτίζεται λιθαράκι-λιθαράκι, μπορεί να γκρεμιστεί πολύ εύκολα, καθώς αν μία φορά στη ζωή σου γίνεις θέμα συζήτησης συγγενών, δε θα τον εμπιστευτείς εκ νέου.
Σ’ ένα ξένο άνθρωπο, που δεν έχει δεσμούς αίματος με την οικογένειά μας, ανοιγόμαστε πιο εύκολα. Ίσως γιατί δεν έχει ιδέα τι είμαστε και μας μαθαίνει απ’ την αρχή. Είμαστε ο εαυτός μας κι αν παρεξηγηθούμε, θα τσακωθούμε, θα βριστούμε και δε θα μας νοιάξει στην τελική. Ακόμη και να χαλάσει η φιλία μας λόγω προδοσίας, δε θα επιρρίψουμε ευθύνη σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μας και δε θα έχουμε και τύψεις.
Μέσα απ’ τις φιλίες μαθαίνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, καθώς η παρέα με συγγενείς αναπτύσσεται πάντα σ’ ένα πιο προστατευμένο πλαίσιο. Προσέχουμε πάντα πώς θα εκφραστούμε και τις περισσότερες φορές δε φτάνουμε στα άκρα. Είμαστε προσεκτικοί με τις πληροφορίες που μοιραζόμαστε και δεν ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας απόλυτα. Από φόβο ότι κάτι πολύ δικό μας μπορεί να γίνει γνωστό στον ευρύτερο, οικογενειακό μας κύκλο.
Οι συγγενείς πάντα θα είναι οι πρώτοι με τους οποίους θ’ αρχίζει η κοινωνικοποίησή μας. Θα είναι εκείνα τα άτομα με τα οποία οι γονείς μας θα μας παροτρύνουν να κάνουμε παρέα. Είτε αδέρφια είτε ξαδέρφια, έχουμε πάντα την οικειότητα ν’ ανοιχτούμε και να δημιουργήσουμε φιλίες μαζί τους, γιατί δε χρειάζεται να εξηγήσουμε τα βασικά, αλλά περνάμε απευθείας στο ψητό. Ξέρουμε ότι είναι οικογένειά μας οπότε είναι θεωρητικά δικοί μας άνθρωποι.
Για να θεωρήσεις τους συγγενείς, όμως, φίλους θα πρέπει να έχουν περάσει τα τεστ εχεμύθειας κι εμπιστοσύνης σου. Να σου έχουν δώσει την ευκαιρία ν’ αποκαλύψεις τις μύχιες σκέψεις σου, να είσαι ο εαυτός σου, να μη σε κρίνουν, αλλά να σ’ αφήνουν να κάνεις ελεύθερα τις επιλογές σου. Το ότι κάποιος σε αγαπά ως συγγενής δε σημαίνει ότι είναι κατάλληλος και για φίλος σου.
Φίλος είναι εκείνος που εσύ θα επιλέξεις να μοιράζεσαι τις στιγμές σου και θα σ’ ακούσει. Φίλος είναι εκείνος που επέλεξες μετά από γνώση, όχι τυφλά ή από σπόντα. Φίλος μπορεί να είναι κι ο συγγενής, μέχρι να σου αποδείξει το αντίθετο.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
Αναστασία Νάννου
Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου, θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος που δεν παραιτείται ποτέ… Βλέπω μια χαραγματιά φωτός σε κάθε σκοτεινή πτυχή της ζωής μου. Ανιδιοτελές δόσιμο είμαι, μια χούφτα ζεστή, μια αγκαλιά μικροσκοπική φαινομενικά, αλλά βαθιά συναισθηματική. Αν σου πω ότι είμαι δική σου, είμαι. Ποιήτρια του έρωτα με χαρακτήρισε ένας έρωτάς μου. Άνθρωπος με νεύρο και νεύρα, με λυρισμό και τραμπουκισμό, εξ’ ου και εξολοθρευτής μπρελόκ.Υ.Γ: Αν σε χαστουκίσω, μην παρεξηγηθείς, just kiss me