9 Μαΐου 1945 Η «Ημέρα της Νίκης» και το τέλος του Τρίτου Ράιχ!

Η «Ημέρα της Νίκης», είναι μια γιορτή που τιμά τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης, εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Αρχικά επισημοποιήθηκε στις δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης μετά την υπογραφή της παράδοσης της Γερμανίας αργά το βράδυ στις 8 Μαΐου 1945 (μετά τα μεσάνυχτα, δηλαδή στις 9 Μαΐου στη Μόσχα).
Η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης ανακοίνωσε τη νίκη το πρωί της 9ης Μαΐου μετά την υπογραφή στο Βερολίνο. Το 1965, η ημέρα αυτή έγινε μη εργάσιμη σε ορισμένες μόνο σοβιετικές δημοκρατίες.
Ο ανώτατος διοικητής των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων Βίλχελμ Κάιτελ υπέγραψε την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ. Αυτό αναφέρουν τουλάχιστον τα επίσημα έγγραφα. Στην πραγματικότητα όμως, ο Κάιτελ έβαλε την υπογραφή του στο έγγραφο μια μέρα αργότερα, στις 9 Μαΐου, συνυπογράφοντας ουσιαστικά ό,τι είχε υπογράψει μια μέρα νωρίτερα, στις 7 Μαΐου, στη γαλλική Ρενς ο αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ. Η συνθηκολόγηση προέβλεπε τον άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών στις 8 Μαΐου, από τις 11.01 μμ.
Μετά από τις πιέσεις του Στάλιν όμως, εκδοχή που τελικώς επικράτησε, η όλη διαδικασία έπρεπε να επαναληφθεί στο Βερολίνο καθώς στη Ρενς δεν υπήρχε εκπρόσωπος του σοβιετικού στρατού.
Οι φόβοι των Βρετανών τους ανάγκασαν να αποδεχθούν την πρόταση του Στάλιν, σύμφωνα με την Μπλανκ. Η νέα συνθηκολόγηση των Γερμανών υπεγράφη από όλους τους επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων: ο Κάιτελ υπέγραψε για το σύνολο της Βέρμαχτ, ο Στούμπφ για την πολεμική αεροπορία και ο φον Φρίντεμπουργκ για το πολεμικό ναυτικό.
Οι υπογραφές σε Ρενς και Καρλσχόρστ «έπεσαν» σε συνεννόηση με τον Καρλ Ντένιτς, ο οποίος διαδέχθηκε τον Χίτλερ μετά την αυτοκτονία του τελευταίου στις 30 Απριλίου. Επισήμως η κυβέρνηση του Ντένιτς συνέχισε να υφίσταται. Στις 23 Μαΐου ο Ντένιτς και μέλη της κυβέρνησής του συλλαμβάνονται από τους Βρετανούς.
Μέχρι τις 8 Μαΐου όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης είχαν απελευθερωθεί. Πολλοί από αυτούς που ελευθερώθηκαν περιπλανούνταν απλά εντός της Γερμανίας αναζητώντας φίλους και συγγενείς. Άλλοι αναγκάστηκαν να παραμείνουν στα στρατόπεδα όπου κρατούνταν αιχμάλωτοι όλο το προηγούμενο διάστημα, μέχρι να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους.