Εoρτάζοντες την 6ην του μηνός Απριλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ πατριάρχης Κων/πολης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12Ο ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στην Περσία
Η ΟΣΙΑ ΠΛΑΤΩΝΙΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι έν Ασκάλωνι
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Σιναΐτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ πού άσκήτευσε στον Άθω
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΜΑΝΟΥΗΛ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΜΙΧΑΗΛ από τη Σαμοθράκη
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ πατριάρχης Κων/πολης
Θεία Κώμη. Έτσι λεγόταν το χωριό από το οποίο καταγόταν ο Ευτύχιος. Από πολύ νωρίς, ο θείος του Ησύχιος, πρεσβύτερος, βοήθησε τον Ευτύχιο να διακριθεί στα Ιερά γράμματα. Στη συνέχεια έγινε μοναχός, διάκονος, Ιερέας και αρχιμανδρίτης στη Μονή της Αμάσειας. Σε μια τοπική Σύνοδο στην Κων/πολη, ο Ευτύχιος πήρε μέρος σαν αντιπρόσωπος του μητροπολίτη Άμασείας. Κατά τήν εκεί διαμονή του, έκανε μεγάλη εντύπωση στον Πατριάρχη Μηνά, απέκτησε επίσης και την εύνοια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α’. Έτσι, όταν το 552 πέθανε ο Μήνας, ο Ιουστινιανός συνέστησε να έκλεγε! διάδοχος του ο Ευτύχιος. Από τη θέση του Πατριάρχη, ο Ευτύχιος αναδείχθηκε εργάτης αρετής και καλός ποιμένας των προβάτων του Χριστού. Επίσης, ένθερμος πρόμαχος των ορθοδόξων αληθειών, ανήκε στους έντιμους και πιστούς Ιεράρχες, πού υπερασπίζουν τίς πεποιθήσεις τους με οποιοδήποτε κίνδυνο και απέναντι σε οποιαδήποτε πρόσωπα. Μ’ αυτόν τον χαρακτήρα στάθηκε απέναντι στον Ιουστινιανό, όταν αυτός παρασύρθηκε από την αίρεση των άφθαρτοδοκητών. Βέβαια, καθαιρέθηκε και εξορίστηκε για δώδεκα περίπου χρόνια. Όμως, όταν έλαμψε ή αλήθεια, επανήλθε πανηγυρικά στο θρόνο του, διδάσκοντας σε μας να είμαστε “τη πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι”1. Δηλαδή, θεμελιωμένοι καλά και αμετακίνητοι στην πίστη.
1. Προς Κολασσαείς, α’ 23.
Απολυτίκιον. ‘Ηχος γ’. Την ωραιότητα.
Βίον ούράνιον, Πάτερ κτησάμενος, σκεύος έπάξιον, ώφθης της χάριτος, λόγω και πράξει βέβαιων, την θείαν σοι χορηγίαν όθεν ίεράτευσας, ίσαγγέλως τω Κτίσαντι, ένδοξε Ευτύχιε, Εκκλησίας ώράϊσμα, ην φύλαττε ταις σαις προστασίαις, πάσης ανάγκης άνωτέραν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12Ο ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στην Περσία
ΟΙ Μάρτυρες αυτοί μαρτύρησαν μαζί με τον επίσκοπο Σαδώθ (ή Σαδώκ ή Σαδώχ, 19 Όκτωβρίου) στην Περσία από τον βασιλιά Σαβώριο.
Η ΟΣΙΑ ΠΛΑΤΩΝΙΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι έν Ασκάλωνι
Μαρτύρησαν αφού τους έχωσαν στη γη μέχρι τη μέση.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Σιναΐτης
Γεννήθηκε το 1255 στο χωριό Κούκουλο, πού ήταν κοντά στίς Κλαζομενές (αρχαία πόλη της Μ. Ασίας, πού βρισκόταν 40 χιλιομ. ΝΔ της Σμύρνης). Περιπετειώδης ή ζωή του. Ι ΟΙ γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς και τον άνέθρεψαν χριστιανικώτατα. Όταν κάποτε οικογενειακώς πήγαιναν στη Λαοδικεία, αιχμαλωτίστηκαν από ληστές. Οι Λαοδικείς όμως, τους εξαγόρασαν με πολλά χρήματα. Το επεισόδιο αυτό, έκανε τον Γρηγόριο να ασχοληθεί ακόμα περισσότερο με την ήσυχη και αφιερωμένη ζωή στον Θεό. Γι’ αυτό πήγε στην Κύπρο, κοντά σ’ ένα φημισμένο μοναχό και κατόπιν με την ευχή αυτού του γέροντα ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια. Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασε στο όρος Σινά. ΟΙ προϊστάμενοι της Μονής τον δέχτηκαν με χαρά και μετά από κανονική δοκιμασία έκάρη μοναχός. Στη Μονή μέσα ήταν υπόδειγμα υψηλής πνευματικής και ασκητικής ζωής. Όμως ο πειρασμός του φθόνου κατέλαβε ορισμένους μοναχούς, με αποτέλεσμα ο Γρηγόριος στενοχωρημένος να αποχωρήσει από τη Μονή. Μαζί με έναν μοναχό Γεράσιμο έφυγε για τα Ιεροσόλυμα και από ‘κει στην Κρήτη, όπου κοντά σ’ έναν φημισμένο για την αρετή του μοναχό, τον Αρσένιο, πήρε σπουδαία πνευματικά διδάγματα τέλειας χριστιανικής ζωής. Έπειτα ο Γρήγόριος πήγε στο Άγιο Όρος, στη σκήτη του Μαγουλά, απέναντι της Μονής Φιλόθεου. Εκεί συγκέντρωσε αρκετούς μαθητές, πού πολλοί άπ’ αυτούς αργότερα διακρίθηκαν στην πνευματική ζωή. Στη συνέχεια πήγε στο Πρωτάτο των Καρυών και από ‘κει, λόγω επιδρομών των ‘Αγαρηνών πειρατών, ταξίδεψε στις πόλεις Θεσσαλονίκη, Χίο, Μυτιλήνη και Κων/πολή, για να επανέλθει μετά από ορισμένο χρόνο στο “Αγιον “Ορος. Άλλα κατόπιν με ορισμένους μαθητές του, έφυγε και πάλι για να καταλήξει στην Άδριανούπολη, στο Κατακεκρυωμένο όρος. Εκεί έκτισε οχυρωμένο Μοναστήρι, όπου μαζί με τους μαθητές του, πρόσφερε πολλά πνευματικά εφόδια στον πληθυσμό των γύρω περιοχών (“Ελληνες, Σέρβους και Βουλγάρους). Μετά την περιπετειώδη αυτή ζωή, ο Γρηγόριος, παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ πού άσκήτευσε στον Άθω
Ό όσιος Γρηγόριος, έζησε στίς αρχές τοϋ14ου αιώνα, και ήταν από την Κωνσταντινούπολη. Ευσεβέστατος, διακρίθηκε συγχρόνως και για τη θεολογική και φιλοσοφική παιδεία του. Έκανε διδάσκαλος του Γρηγορίου του Παλαμά, αλλά και σε πολλούς άλλους μετέδωσε τα νάματα της νηπτικής φιλοσοφίας. Πήγε οτό “Αγιο “Ορος και διάλεξε σκήτη κοντά στη Μονή της Λαύρας. Ή σκήτη αυτή, δεν άργησε να αναδειχθεί κοινό εντευκτήριο των ευσεβέστερων ψυχών. ο Γρηγόριος πρόθυμα έλυνε απορίες, μετέδιδε γνώσεις, φώτιζε διάνοιες και στήριζε τους κλονιζόμενους, δίνοντας σ’ αυτούς πολύτιμες οδηγίες, για να μένουν σταθεροί στην πίστη και ν’ αγιάζουν τις καρδιές τους. ο θάνατος τον βρήκε ν’ ασχολείται μ’ αυτά τα θεάρεστα έργα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΜΑΝΟΥΗΛ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΜΙΧΑΗΛ από τη Σαμοθράκη
0Ι νεομάρτυρες αυτοί ήταν από τη Σαμοθράκη, εκτός του Μιχαήλ, πού ήταν Κύπριος στην καταγωγή. Όλοι λοιπόν, κατά τη διάρκεια της εθνεγερσίας του 1821, εξορίστηκαν από τους Τούρκους. Άπ’ αυτούς ο Μιχαήλ, πού ήταν ο πιο γέρων, φοβήθηκε και απαρνήθηκε τη χριστιανική θρησκεία, οι δε υπόλοιποι πουλήθηκαν σαν δούλοι και σαν νεαροί πού ήταν εξισλαμίστηκαν με δόλιο τρόπο από τους Τούρκους. Άπ’ αυτούς ο Μανουήλ, πουλήθηκε στην Αίγυπτο, έμαθε την αραβική γλώσσα και επιδόθηκε στη μελέτη του Κορανίου. Μετά τη νικηφόρα έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης και κατά τη στιγμή πού ή Σαμοθράκη ήταν υπό τούρκικο ζυγό, οι πέντε αυτοί νεομάρτυρες, επανήλθαν στη Σαμοθράκη και αποκήρυξαν τον μουσουλμανισμό, πού με τη βία σε νεαρή ηλικία είχαν ασπασθεί. Συνελήφθησαν από τους Τούρκους και βασανίστηκαν φρικτά. ‘Αλλ’ όλοι έμειναν ακλόνητοι στη χριστιανική πίστη και έτσι δέχτηκαν το στεφάνι του μαρτυρίου: ο μεν Μιχαήλ με μαχαίρι κόπηκε σε τεμάχια, οι δε Γεώργιος και Θεόδωρος άπαγχονίστηκαν και ο Μανουήλ με τον Γεώργιο τον νεότερο, “όγκίνοις” (αιχμηρά μολυβένια όργανα) παραδοθέντες, μαρτυρικά έξέπνευσαν. Όλων τα μαρτύρια έγιναν στη Μάκρη της Αλεξανδρούπολης, 6 Απριλίου 1835, Δευτέρα του Θωμά.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης
Σαμοθράκης λαμπτήρες και της Μάκρης αγλάισμα, Νεομάρτυρες θείοι αληθώς άνεδείχθητε, άθλήσαντες στερρώς υπέρ Χριστού, και λύσαντες την πλάνην του εχθρού, Μανουήλ συν Θεοδώρω και Μιχαήλ, και οι διττοί Γεώργιοι, δόξα τω ένισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι. δόξα τω χορηγούντι δι’ύμών, ημιν χάριν και έλεος.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ
Ό οσιομάρτυρας αυτός, ζούσε στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Με προτροπή λοιπόν του ηγουμένου της Μονής αυτής, πήγε στην Κωνσταντινούπολη σαν συνοδός των Βονιφατίου και Ευδόκιμου, πού βάδιζαν προς το μαρτύριο. Αυτοί όμως, δείλιασαν μπροστά στα βασανιστήρια, απαρνήθηκαν τον Χριστό και κατάγγειλαν σαν αίτιο της πορείας τους προς το μαρτύριο τον Γεννάδιο. Τότε οι Τούρκοι συνέλαβαν το Γεννάδιο, τον φυλάκισαν και ποικιλότροπος τον βασάνισαν. Αυτός όμως έμεινε σταθερός στην πίστη του και αποκεφαλίστηκε στις 6 Απριλίου 1818. Τμήμα των λειψάνων του οσιομάρτυρα, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου, όπου ο Άγιος ασκήθηκε στις αρετές και την πίστη.