Η επιλογή του Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου στην “θέση κλειδί” που τόσο έχει απασχολήσει τη ΝΔ στο παρελθόν, είναι μία ευχάριστη και ενδιαφέρουσα εξέλιξη που στοιχειοθετεί και μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Ένα βαρύ βιογραφικό που ομως δεν θα έλεγε τίποτα από μόνο του εάν δεν συνοδευόταν από διαχρονικές θέσεις που δημιουργούσαν πονοκέφαλο στο ΥΠΕΞ της κυρίας Μπακογιάννη.
Η παρουσία του Αρβανιτόπουλου στο νέο σχήμα είναι ισχυρή ένδειξη ότι ο Σαμαράς είναι αποφασισμένος να υπερασπίσει την πολιτική Καραμανλή στις διεθνείς σχέσεις και να ελέγξει δραστικά την κυβέρνηση Παπανδρέου σε αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα που έπεται.
Δείτε ενδεικτικά τις θέσεις του στο ευαίσθητο κομμάτι της εμπλοκής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και το βιογραφικό του Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου:
| Η εν γένει συμπεριφορά των ΗΠΑ στα Βαλκάνια σηματοδοτεί μια ουσιαστική αλλαγή στην άσκηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Στο παρελθόν, η αμερικανική εξωτερική πολιτική διαμορφωνόταν με βάση την αρχή της θεωρίας του ρεαλισμού περί μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων κρατών. Οι Αμερικανοί διέβησαν αυτό το Ρουβικώνα και, πλέον, με το πρόσχημα της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των εθνοτικών ομάδων επεμβαίνουν στα εσωτερικά των κρατών. | |
| Η εξέλιξη αυτή είναι άκρως αποσταθεροποιητική, καθώς δίνει το κίνητρο σε εθνοτικές μειονότητες να ακολουθούν αδιάλλακτη και μαξιμαλιστική στρατηγική, προκειμένου να προκαλέσουν την επέμβαση της Δύσης για να επιτύχουν αποσχιστικούς στόχους. | |
| Μια τέτοια πρακτική θα αποσταθεροποιήσει το διεθνές σύστημα, ενώ στα Βαλκάνια θα οδηγήσει στη δημιουργία «εθνικώς καθαρών» μικρών κρατών, τα οποία θα είναι πλήρως εξαρτημένα στο αμερικανικό άρμα, καθώς αλλιώς δεν θα μπορούν να επιβιώσουν (Αλβανία, Σκόπια, Κόσοβο). Μια άλλη αποσταθεροποιητική συνέπεια της αμερικανικής πολιτικής είναι η ανάδειξη του ΝΑΤΟ ως του κυρίαρχου εργαλείου επιβολής των αμερικανικών στόχων και η περαιτέρω περιθωριοποίηση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών καθώς και η περιθωριοποίηση της αδύναμης πολιτικά Ευρωπαϊκής Ένωσης στο διεθνοπολιτικό επίπεδο, και ιδιαίτερα σε εξελίξεις που διαδραματίζονται στο άμεσο γεωπολιτικό της περιβάλλον. | |
| Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008 Σύντομο βιογραφικό Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Από το 1987 μέχρι το 1989 ήταν Λέκτορας Διεθνών Σχέσεων και Συγκριτικής Πολιτικής στο School of International Service του Πανεπιστημίου American στη Washington των Η.Π.Α. Από το 1990 μέχρι το 1992 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard. Από το 1992 μέχρι το 1995 ήταν Επίκουρος Καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου George Mason στη Virginia των Η.Π.Α. Από το 1995 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2001 ήταν Επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από τον Φεβρουάριο του 2001 μέχρι τον Ιούλιο του 2008 ήταν Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τον Ιούλιο του 2008 εξελέγη Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι επίσης Πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το Ιούλιο του 2000 είναι Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και μέλος της International Studies Association. Είναι Εξωκοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ν.Δ. στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Unesco. Είναι εκπρόσωπος της Ελλάδος στη Σύγκλητο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου στη Φλωρεντία. Έχει δημοσιεύσει διάφορα βιβλία και άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. |