Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Δεκεμβρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν στην Κρήτη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Νεοκαισαρείας
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΟΥΜ ο Θεοφόρος και θαυματουργός
ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ (562 μ.Χ.)
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΧΙΝΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ επίσκοπος Κωνσταντιανής
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΜΠΙΟΣ
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν στην Κρήτη.
Από αυτούς, οι μεν Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος, Γελάσιος και Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης.
Ο Ζωτικός, από την Κνωσό.
Ο Αγαθόπους από το λιμένα Πανούρμου.
Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνιά.
Ο Ευάρεστος και ο Μόβιος (ή Πόμπιος, ή Πόντιος) από το Ηράκλειο.
Όλοι μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί. Καταγγέλθηκαν στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος.
Ο έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων απολαύσεων και ηδονών.
Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε να τους μαστιγώσουν, και κατόπιν τους λιθοβόλησαν.
Οι γενναίοι μάρτυρες του Χριστού υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια, ενθυμούμενοι τα λόγια του ψαλμωδού:
“Ανδρίζεσθε και κραταιούσθω η καρδία υμών, πάντες οι ελπίζοντες επί Κύριον”. Ψαλμός Λ’ στ. 25..
Δηλαδή, να έχετε γενναίο και ανδρείο φρόνημα, και η καρδιά σας ας γίνεται κραταιά και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο.
Κατόπιν, με διαταγή του έπαρχου, οι στρατιώτες έκοψαν με τα ξίφη τους τις τίμιες κεφαλές των δέκα χριστιανών Αγίων.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Κρήτης τα εύοσμα άνθη τιμήοωμεν, τα διαπνέοντα, οσμήν την ένθεον, Θεόδουλον και Ζωτικόν, Γελάσιον Σατορνίνον, Εύπορον Εύάρεστον, Αγαθόποδα Πόμπιον, Ευνικιανόν ομού, Βασιλειάδην τε ένδοξον, βοώντες προς αυτούς ομοφρόνως· χαίρε Δεκάς η των μαρτύρων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Νεοκαισαρείας
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου (307-323) και ήταν επίσκοπος Νεοκαισάρειας.
Ξακουστός για την αρετή του ο Παύλος, τον κάλεσε ο Λικίνιος με την ελπίδα ότι θα μετέστρεφε το φρόνημά του.
Αφού ούτε με απειλές, ούτε με υποσχέσεις κατάφερε να κλονίσει την πίστη του, διέταξε να τον κάψουν με πυρωμένα σίδερα στα χέρια.
Κατόπιν τον εξόρισε σε κάποιο φρούριο, κοντά στον ποταμό Ευφράτη, όπου έμεινε μέχρι που κατέβηκε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος στην Ανατολή.
Τότε απελευθερώθηκε, μαζί με άλλους κρατούμενους και ο Παύλος επανήλθε στην επισκοπή του.
Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, έλαβε μέρος και έδειξε τα τραύματά του, τα οποία ο Μέγας Κων/νος ασπάστηκε.
Κατόπιν γύρισε στην επαρχία του, όπου μετά από λίγα χρόνια απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΟΥΜ ο Θεοφόρος και θαυματουργός
Υπήρξε συνεργάτης του Κυρίλλου και Μεθοδίου, τον 9ο αιώνα (842), στους αγώνες τους για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης στη Βουλγαρία.
Και στο βαρύ αυτό έργο, όπου συνάντησαν μεγάλα εμπόδια και επικίνδυνες αντιστάσεις, η παρουσία του Ναούμ είχε μεγάλη επίδραση. Διότι στη δύναμη της διδασκαλίας του, πρόσθετε και την εντύπωση, που προκαλούσαν τα θαύματα που ενεργούσε με τη χάρη του Θεού.
Ο Ναούμ, επιστρέφοντας από τη Ρώμη, όπου πήγε στον τότε Πάπα Αδριανό, πέρασε και από τη Γερμανία, όπου υπήρχαν πολλές και διάφορες αιρέσεις.
Και αφού κήρυξε και εκεί αγωνιζόμενος για την Ορθοδοξία, επανήλθε και πάλι στη Βουλγαρία.
Εκεί, οργάνωσε μαζί με άλλους συναγωνιστές του, σώμα εσωτερικής ιεραποστολής και εργάστηκε θερμότατα για τη διάδοση του χριστιανισμού με τα κηρύγματά του και τις συνεχείς διδακτικές περιοδείες του.
Ο θάνατος τον βρήκε όρθιο, να κοπιάζει μέχρι τελευταίας του πνοής για τον ευσεβή σκοπό του.
ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ (562 μ.Χ.)
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΧΙΝΩΝ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ επίσκοπος Κωνσταντιανής
Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία.
Η ζωή του βρίσκεται στους αρχαίους Κώδικες και μεταγενέστερους, όπως στους Λαυριωτικούς Β81 φ. 1-155,1 23 φ. 228α-278, Λ. 66 φ. 32α -58 και στον Βατοπεδινό 618 φ. 143α-159.
Η επιγραφή της βιογραφίας του έχει ως εξής:
“Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Νήφωνος του εν Κωνσταντινουπόλει μεν ασκήσαντος, γενομένου δε επισκόπου Κωνσταντιανής κατά Αλεξάνδρειαν”.
Στον Λαυριωτικό Κώδικα Β 81, λέγεται επίσκοπος Αλμυρουπόλεως και ότι απεβίωσε 23 Δεκεμβρίου.
Ακολουθία του βρίσκεται στον Κώδικα Δ. δ. II της Κρυπτοφέρης (Βλ. Κατάλογο Roechi σελ. 389).
Ελεύθερη απόδοση της ζωής του από το βυζαντινό χειρόγραφο, βρίσκεται στο βιβλίο “ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”
έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού (1993).
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ
Ο Χρυσόγονος αυτός είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα έντυπα Μηναία.
Η μνήμη του αναφέρεται στον Σαβαϊτικό Κώδικα 635 την ήμερα αυτή, ως εξής:
“Χρυσογόνου έπαρχου πόλεως Θεσσαλονίκης” (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικά, τόμος Β’, σελ. 365).
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΜΠΙΟΣ
Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον ή Αγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες.
Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του (ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον μάρτυρα Μόβιο ή Πόμπιο, από τους 10 μάρτυρες της Κρήτης, βλ. στην αρχή 23 Δεκ.).