Π έ ν θ ι μ ο ι  Προβληματισμοί

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Τριήμερο το πένθος με μεσίστιες τις σημαίες υπέρ πεσόντων συμπολιτών μας οι οποίοι υπήρξαν θύματα των τελευταίων πλημμυρών/φυσικών καταστροφών.
Αλήθεια πόσο φταίνε τα φυσικά φαινόμενα για τις καταστροφικές συνέπειες των οποίων ευθύνονται και οι άνθρωποι;
Γιατί πράγματι υπάρχουν φαινόμενα -πχ σεισμοί – τα οποία δεν σχετίζονται με την βούληση ή την δυνατότητα παρέμβασής μας.
Όταν όμως:
– Δεν παίρνεις μέτρα αντιπυρικής προστασίας των δασών.
– Δεν φροντίζεις την συστηματική αναδάσωση των καμένων
– Μπαζώνεις τα ρέματα (!).
– Χορηγείς άδειες ανέγερσης κτισμάτων πάνω σε αυτά.
– Δεν φροντίζεις την απρόσκοπτη ροή /απορροή των υδάτων.
– Δεν καθαρίζεις τα φρεάτια κ.ο.κ.
Τότε γιατί απορείς για τις συμφορές που σε βρίσκουν;
Γιατί θρηνείς, υποκριτικά, επί των ερειπίων και πάνω από τους σωρούς των  θυμάτων; Και γιατί – υποκριτικότερα -κηρύττεις  3μερο πένθος;
Αλλά και τι νόημα (πέραν του εντυπωσιασμού και της επικερδούς τηλεθέασης) έχει το πολυήμερο μαστίγωμα των αισθήσεων, των αισθημάτων , καθώς και της αισθητικής με την συνεχή προβολή των σκηνών αφανισμού;
Αντί τα – “ανιδιοτελή, επιτελούντα …. λειτούργημα” – ΜΜΕκτροχιασμού να υπερβάλλουν (εκ παραδρομής ή εκ συστήματος;) με την υπερπροβολή και επανάληψη των όσων συνέβησαν, γιατί δεν κάνουν κάτι πολύ απλό και, ταυτόχρονα, πολλαπλά χρήσιμο;
Να καλέσουν (σε ανώτατο επίπεδο) τα κόμματα σε δημόσια διαβούλευση ώστε να σ υ ν α π ο φ α σ ί σ ο υ ν στη λήψη γενναίων αποφάσεων – αδιαφορώντας για το όποιο πολιτικό κόστος – σχετικά με κατεδαφίσεις και αναμορφώσεις των περιοχών υψηλού κινδύνου;
Ασφαλώς το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν:
• Οι ίδιοι οι κομματικοί σχηματισμοί εντός του Κοινοβουλίου (αντί να επιρρίπτουν σε αλλήλους τις ευθύνες).
• Ο κος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς τα παραπάνω μόνον ως … ιδεατά ευσταθούν ή και ως ρητορικά (θα πρέπει) να εκληφθούν. Μάρτυς μου το βεβαρυμένο (τους) παρελθόν.
Κάθε φορά που βλέπω παρόμοιες καταστάσεις θλίβομαι.
Όταν όμως αναλογίζομαι τη (μία από τα ίδια) στάση αδιαφορίας της (φερόμενης ως)  πολιτείας /Κράτους μας που … πενθεί υποκριτικά για λίγες ημέρες και, μετά, συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα χωρίς να παίρνει τα απαραίτητα μέτρα, απογοητεύομαι.
Τέλος όταν -τώρα – η “θλίψη” ο “πόνος” των κρατούντων εκδηλώνεται και με επίσημο τρόπο: κήρυξης 3ήμερου εθνικού πένθους μετά μεσίστιων σημαιών εξοργίζομαι. Θυμάμαι  – συνειρμικά – κάποιες ταινίες όπου οι θύτες γκάγκστερς πήγαιναν με λουλούδια στην κηδεία των θυμάτων τους (!).
Βέβαια εδώ κανείς (αρμόδιος) δεν δολοφόνησε κανέναν από τα θύματα άμεσα. Έμμεσα όμως ; Αφού και οι παραλείψεις , η απραξία, η αδιαφορία, η έλλειψη πρόνοιας και προστασίας “σκοκώνουν”!…
ΥΓ Στην απόγνωση μου εξαιτίας της διαιώνισης της αφόρητης αυτής κατάστασης σκέπτομαι αν εμείς οι πολίτες έχουμε τρόπο παρέμβασης. Ενδεχομένως ναι, αν αποφασίσουμε τον ενταφιασμό – με κάθε επισημότητα και πάνδημη συμμετοχή το (βασικό αίτιο των δεινών μας) ΚΣ= Κομματικό Σύστημα και μετά, κηρύξουμε -υποκριτικά – …”Κομματικό Πένθος”, αέναης όμως διάρκειας.