Του Χρυσόστομου Τσιρίδη
.
(Εντάξει ρε μεγάλε. Κουλάρησε. Κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι). (εικόνα διαδικτύου).
.
Αρχαία Ελληνικά. Φτηνά παραληρήματα ή υπευθυνότητα για την μοναδική μας κληρονομιά;
.
Κάθε τόσο εμφανίζονται τα ίδια πράγματα σε…. ριμέικ, περί της αξίας των αρχαίων. Λες και την αμφισβήτησε ποτέ κανείς.
.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο καημός είναι άλλος….!
.
Ας επιχειρήσω ένα, όσο γίνεται, απλό σκεπτικό (κοντά στα όσα έχω γράψει κατά καιρούς: λ.χ “Αρχαία Ελληνικά: Επιστροφή ή λάθος στροφή”).
.
Η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ Ελληνική γλώσσα δεν ΚΑΤΑΡΓΕΙ. Ίσα ίσα ΣΥΝΕΧΕΙ
και ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ…..
.
Μην την απαξιώνουμε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, εμφανίζοντάς την διαρκώς
ως ένα ε λ λ ι π έ ς προβληματικό εξάρτημα ή καταλοιπο….. “ενδόξου παρελθόντος”.
.
Δεν κάνουμε καλά. Δεν κάνουμε καθόλου καλά. Και οι “καιροί” δεν περιμένουν.
.
Ό,τι πιο μάχιμο έχουμε σήμερα είναι η γλώσσα μας. Η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ Ελληνική γλώσσα.
.
Με την επικοινωνιακή της α μ ε σ ό τ η τ α να ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ το ξενόγλωσσο
τσουνάμι ό ρ ω ν μέσω της Τεχνολογίας, Ιντερνετ κλπ
.
Λέξεις…. υπάρχουν. Η Ελληνική ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ μας τις παρέχει πλουσιοπάροχα. Αρκεί να μην τις αδικούμε, ως…. φτωχούς συγγενείς των παλιότερων μορφών της.
.
Η αυθεντικότητα, η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ, η αυτάρκεια του “έχω λύσει / βρήκα λύση”,
Ο Χ Ι ως το…. “κατάλοιπο” του “λέλυκα”
.
Η αυθεντικότητα, η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ, η αυτάρκεια για το “ελατήριο”, Ο Χ Ι “εξάρτημένο” παράγωγο από το “ελαύνω”
.
Πέρασε η εποχή των ανακλίντρων, της τεμπέλικης διανόησης και της ΑΦΕΛΟΥΣ
Εθνικής Περηφάνειας που εξέ θ ρεψε (ή….εξέ τ ρεψε) γενιές και γενιές Ελλήνων του “δ ώ κ α μ ε- δ ώ κ α μ ε”, των β α λ α ν ι δ ι ώ ν και των π τ ω χ ώ ν ξένων γλωσσών!
.
Σήμερα έχουμε απέναντί μας τους ίδιους, τα συμφέροντα και τον λόγο τους.
.
ΠΛΕΟΝ τους πληρώνουμε ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ για να αλλάξουν…. μπουζί και να βάλουνε….. φώτα ομίχλης στα αεροσκάφη μας.
.
Αλλά, ΕΜΕΙΣ εκεί. Στο παραλήρημα για τις αρετές της “αρχαίας Ελληνικής”
και την ΝΕΑΝΤΕΡΝΤΑΛ άποψη ως επωδό (κατάντησε εμετική):
.
“Εάν δεν μάθω αρχαία Ελληνικά, δεν μπορώ να μιλήσω σωστά Ελληνικά”
.
Είναι όμως έτσι;
.
Το Ελληνόπουλο εννοεί μια χαρά “τί είναι υποβρύχιο” κι ας μη γνωρίζει
τα Ομηρικά (;) “βρύχια”.
.
Ας το αφήσουμε να χαρεί, να… ζήσει την “Γ Λ Ω Σ Σ Α τ ο υ”.
Να ΑΜΥΝΘΕΙ ή να ΕΠΙΤΕΘΕΙ με την αυτοπεποίθηση του λόγου του.
Να κάνει (από) μόνο του την λέξη μέρος της ζωής και της σκέψης του, μέσα από τον ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟ συσχετισμό λέξεων και πραγμάτων.
.
Να ταξιδέψει με το…… υποβρύχιο του “Ιουλίου Βερν”
Να εντυπωσιαστεί με το….. “Πυρηνικό” υποβρύχιο
Να γοητευτεί από τις… υποβρύχιες “έρευνες της αρχαιολογικής υπηρεσίας”
Να συγκινηθεί με το….υποβρύχιο “Παπανικολής” της Ιστορίας του
.
Η ποικιλότητα των πραγμάτων, η ΕΚΑΣΤΟΤΕ π ε ρ ι ρ ρ έ ο υ σ α, είναι αυτή που ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΕΙ την “λέξη” σε “γλώσσα”= ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ α γ α θ ό (!!!). Έτσι γίνεται. Με όλες τις λέξεις, σε όλες τις γλώσσες.
.
Τα (ιερά και όσια) Ομηρικά (;) “βρύχια” ας τα κρατήσουν οι ειδήμονες για το Φιλολογικό τους εργαστήρι.
.
Πρέπει να…. διδαχθεί ο μαθητής τρεις σελίδες ΤΖΑΡΤΖΑΝΟ, για να “εννοήσει” ότι ο άνθρωπος που “φοβάται” το 13 και την μαύρη γάτα είναι “π ρ ο λ η π τ ι κ ό ς”;;;;
.
Ή μήπως θα εννοούσε τις “προλήψεις” ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΣ (!!!), μέσω του… “προλαμβάνω” (για ψάξτε το).
.
Το Ελληνόπουλο, γνωρίζει την “παρέλαση” Π Ρ Ι Ν ακόμη έρθει στο σχολείο.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παιδί “έχει” ήδη, ΠΡΙΝ έρθει στο σχολείο,
μέγιστο ποσοοστό λέξεων, την έννοια του “προσώπου”, την έννοια του “αριθμού”, της πτώσης, τις βασικές ΔΟΜΕΣ της Ελληνικής γλώσσας (υποκείμενο- αντικείμενο / ερώτηση / απορία / υπόθεση…). Αυτά τα “ενστικτώδη” χαρακτηριστικά της κάθε ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
.
Ο δάσκαλος θα τον διδάξει το “παρελαύνουν”. Αυτό ΝΑΙ (!) Το χρειάζεται.
Από το σχολείο του, την ΠΑΙΔΕΙΑ του. Να ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ- ιερός ρόλος της ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
.
Όμως Μ Ε Χ Ρ Ι Ε Κ Ε Ι. ΟΥΤΕ χ ι λ ι ο σ τ ό πιο πέρα. Η σχολική αίθουσα δεν είναι Φιλολογικό Εργαστήρι (!!!).
.
Μην σκοτώνουμε την γλώσσα του με τα….. ελώ, ελάς, ελά…. / ελώμι / ελώεν και……. εληλακέναι, δημιουργώντας του αισθήματα μειονεξίας, με
την χαμηλή βαθμολογία στα…. αρχαία ή ανασφάλειας με τις συνεχείς παρατηρήσεις σε απίθανους Π Α Ρ Ω Χ Η Μ Ε Ν Ο Υ Σ (!!!) τύπους που το Υ Π Ο Χ Ρ Ε Ω Ν Ο Υ Μ Ε να απομνημονεύσει.
(τω οινόπω πόντω / ω πλατεία οδέ / ώ οίνοψ π ό ν τ ε / κατειλήφασιν / μέμαγμαι / ίσασιν / ωήθη….).
.
Ή αγαπάμε την Ελληνική μας γλώσσα, τον ΔΥΝΑΜΙΣΜΟ και τον μοναδικό της ΠΛΟΥΤΟ, διδάσκοντας στα Ελληνόπουλα:
.
“οι αστικές συγκοινωνίες” / “η ποιότητα παροχής υπηρεσιών από τις αστικές συγκοινωνίες” / “Η σωστή λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών συμβάλλει στην ποιότητα ζωής” κλπ
.
Ή αγαπάμε τον ομφαλοσκοπισμό μας μαθαίνοντας στα παιδιά να… κλίνουν “το ‘αστυ, του άστεως….” και να δικαιολογούν “το μακρον -ω- της γενικής”…..!
.
.
(Ακολουθεί δεύτερο μέρος).