Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Υπάρχει μια ευδιάκριτη γραμμή που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα. Την διαπλοκή από τη διαφάνεια. Την αξιοπιστία από την απάτη. Την πολιτική καριέρα… από την εθνική προδοσία. Σ’ αυτό το κακούργημα υπέπεσε όλος ο πολιτικός κόσμος (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ και του Γεωργίου. Όλοι μαζί συναγωνίζονται ποιος θα πάρει καλύτερη θέση υπέρ…των δανειστών προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Βάλθηκαν να μας πείσουν, ότι η κληρονομιά του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου και του Γεωργίου, βρήκε αντάξιους κληρονόμους. Άλλοι απλοί παρατηρητές και άλλοι συνοδοιπόροι της διαπλοκής, δεν βλέπουν την φτωχοποίηση των Ελλήνων, δεν άκουσαν για τις χιλιάδες αυτοκτονίες, δεν παρατήρησαν ανθρώπους να ψάχνουν τρόφιμα στα σκουπίδια.
Οι ίδιοι πολιτικοί που υπέγραψαν την ιστορία της μνημονιακής Ελλάδος, τα ίδια πρόσωπα που είναι ηθικοί αυτουργοί για τον εθνικό μας διασυρμό, κρατούν ακόμη την τύχη της –διαλυμένης πια– χώρας στα χέρια τους. Αλλάζουν ρόλους στα κυβερνητικά αξιώματα, γίνονται γατάκια ή τίγρεις ανάλογα με την περίσταση, αρκεί να διατηρήσουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό. Αρκεί να σώσουν και να ξανασώσουν την πατρίδα…
Μα ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ λιγάκι.
Αναρωτιόμαστε ως πολίτες, ποιος είναι ο δικός μας ρόλος σ’ αυτή την εθνική περιπέτεια; Αναρωτιόμαστε πως παραδώσαμε το δικαίωμα στους νταβατζήδες να ρίχνουν και να ανεβάζουν κυβερνήσεις; Ρωτάμε κατάμουτρα όλους αυτούς που ευθύνονται για την χαμένη μας αξιοπρέπεια, ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΤΕ;
Θέλουμε πίσω τη ζωή μας. Μην μας πετάτε ως τροφή στα λιοντάρια της διαπλοκής, μην παραχωρείτε την δουλειά μας και τον ιδρώτα μας στους οικονομικούς νταβατζήδες. Αυτούς που έστρωσαν το δρόμο στους διεθνείς κερδοσκόπους. ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.
Από το 2009 και μετά, όλα τα κόμματα (με εξαίρεση το ΚΚΕ που παραμένει σταθερό στις απαρχαιωμένες ιδέες του περί αλλαγής του συστήματος και καθιέρωση κρατικών μονοπωλίων) απώλεσαν την ιδεολογική τους ταυτότητα. Στην πραγματικότητα, την κατέθεσαν ως ένδειξη υποταγής, στις πολυεθνικές και στα καρτέλ, βοηθώντας να καθιερωθεί ένας άκρατος νεοφιλελευθερισμός, που αναγκάζει τους ανθρώπους να υπηρετούν την οικονομία και να παράγουν πλούτο για λίγους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ανθρώπινη φύση θα αντιδράσει. Θα παρακάμψει εντολές, θα καταλάβει την προπαγάνδα των ηγετίσκων και θα στείλει στον αγύριστο κι αυτούς και τα συνεταιράκια τους.
Αυτή την στιγμή της αλήθειας και της απόλυτης κάθαρσης, εμείς οι άνθρωποι πρέπει να την επιδιώξουμε. Να την διεκδικήσουμε, να την σχεδιάσουμε, να την απαιτήσουμε. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να βγει από το βούρκο και μέσα από ένα ιδεολογικό κίνημα που η ίδια θα δημιουργήσει, να ξαναφτιάξει τον ιστό της με τις αρχές και τις αξίες που της έκλεψαν.
Σ’ αυτό το κίνημα κάθαρσης δεν έχουν θέση όσοι πολιτικοί συνέδεσαν το όνομά τους με την φτωχοποίηση των Ελλήνων, παρά μόνο άφθαρτοι και νέοι άνθρωποι. Δεν έχουν θέση όσοι συντρόφευσαν τους νταβατζήδες στην σταυροφορία της διαπλοκής. Δεν έχουν θέση όσοι μετέτρεψαν την εθνική προδοσία από κακούργημα σε πταίσμα, όσοι πολέμησαν τον βασικό μέτοχο, όσοι έδωσαν άφεση αμαρτιών στον Γεωργίου και τα αφεντικά του.
Ξυπνήστε Έλληνες. Είμαστε μόνοι μας.
ΥΓ : Ας ρωτήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι τον Κώστα Καραμανλή, αλλά τον πατέρα του, πως και γιατί πολεμήθηκε από την διαπλοκή. Με την απάντηση που θα πάρει, θα καταλάβει ότι όσοι μιλάνε για δικαιοσύνη στην οικονομία και για δικαίωση της εργασίας, δεν είναι ούτε κρατικιστές, ούτε λαικιστές. Όπως δεν είναι και ο Μπαράκ Ομπάμα, όπως δεν είναι και ο Προκόπης Παυλόπουλος(που δεν τον ψήφισε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας). Απλά η ιδεολογία που τους εκφράζει είναι προσαρμοσμένη στον άνθρωπο και στις ανάγκες του. Ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός λέγεται…
ΥΓ 1 : Τα 100 δις ευρώ που θα επενδυθούν στην Ελλάδα –εφόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης γίνει πρωθυπουργός- σε τι απώλεια εθνικής περιουσίας αντιστοιχεί; Θα απομείνει κάτι από την ιδιοκτησία των πολιτών και της χώρας ή θα ξεπουληθούμε στις πολυεθνικές;
