Άν η προσευχή μας πρέπει να είναι ένα μέτρο συνειδητής αυτογνωσίας που
θα μπορούσε να καλύπτει όλους τους χώρους, όλες τις ώρες και όλες τις
ηλικίες, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο γνωστός ύμνος της Αγάπης, του
αποστόλου Παύλου, που ακούγεται και λέγεται όμορφα και απλά απο όλους
και για όλους….
Α΄ Κορινθίους επιστολή
κεφάλαιο ΙΓ στίχοι 1 – 13
Ελληνιστική κοινή
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και
ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την
πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα
καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου
περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου
παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει
δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα
υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε
γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους
προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους
καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος
εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του
νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον
προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και
επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων
δε τούτων η αγάπη.
Νεοελληνική
Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά
δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν
κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να
προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη
την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά
δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους
φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω,
τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε
ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη,
δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε
σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία,
αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα
πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει
Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα
καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν
υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι
τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό
θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως
νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά
του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως
θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα
μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς
γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η
πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.
ΚΩΣΤΑΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ