Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Βρισκόμαστε μπροστά σε ραγδαίες εξελίξεις, όχι μόνον σχετικά με τους μη εξαιρετέους τομείς, αλλά και νέες επετείους, μνημόσυνα, καθώς και μετονομασίες.
Τα γεγονότα τρέχουν. Η παγκοσμιοποίηση, η πολυπολιτισμικότητα, η αποικιοποίηση /πλήρης εξάρτηση από το κουαρτέτο των δανειστών, είναι δεδομένα και οφείλουμε να τα ….σεβαστούμε και εμείς (οι ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ μας έχουν ήδη δώσει το “καλό παράδειγμα” του καλού και υπάκουου παιδιού).
Για όσους διατηρούν, ακόμη, επιφυλάξεις έχουν γνώση οι φύλακες, οι οποίοι τους επιφύλαξαν την έκπληξη(;) του …. “Κόφτη” /Αυτόματου μηχανισμού που θα πέφτει, δίκην λαιμητόμου. Θα κόβει μισθούς, συντάξεις, κεφάλαια και – μοιραία – κεφάλια! Αλλά και θα ακρωτηριάζει και τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος . Θα αποκόπτει /αγνοεί / αχρηστεύει τους δύο από τους βασικούς πυλώνες του: την Εκτελεστική Εξουσία / Κυβέρνηση και την Νομοθετική / Βουλή.
Θα πέφτει χωρίς να ερωτηθούν ή να παρέμβουν Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο !!!. Ίσως γιατί πρέπει να πληρωθεί (άλλη μια φορά) το ρηθέν “Γίναμε Αποικία, Προτεκτοράτο, χάσαμε την Εθνική μας Κυριαρχία”. Ό,τι χειρότερο!…..
Και μπορεί δίκαια να οικτίρουμε το ΚΔΠ (=Κομματικό Διφορούμενο Πολίτευμα) επειδή (αυτό κυρίως) ευθύνεται για την εθνοφθόρα αυτή εξέλιξη , αλλά θα ήταν σωστό να συλλυπηθούμε εαυτούς και αλλήλους για την δική μας ευθύνη επιλογών!
Κάθε 30 Απριλίου, παραμονή Πρωτομαγιάς θα ετοιμαζόμαστε να αγοράσουμε τα (ακάνθινα) στεφάνια για το ….. “εορταστικό” μνημόσυνο / επέτειο των απωλειών μας.
Δεν αμφιβάλλω πως θα παρουσιάζει ενδιαφέρον η εντός 24 ωρών εναλλαγή συναισθημάτων .Κάτι σαν Σκωτσέζικο ντους.
Στις 30 Απριλίου το μνημόσυνο, την 1η Μαΐου η εορταστική (;) Πρωτομαγιά .
Ασφαλώς και θα υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους κομματικούς σχηματισμούς και τα κοπάδια των οπαδών τους, για το που θα τελεστεί η επιμνημόσυνη δέηση.
Επειδή πάντα διακατέχομαι από πνεύμα καταλαγής, εθνικής ομοψυχίας και αλληλοσυνεννόησης , θα πρότεινα την Πλατεία Κλαυθμώνος, ιδανικός τόπος για κλάματα, συλλυπητήρια, πένθιμα εμβατήρια.
Ίσως είναι και εκπλήρωση ενός χρέους που είχε ατονήσει για μερικές δεκαετίες, από τότε που καθιερώθηκε να κλαίνε εκεί συγκεντρωμένοι οι διωκόμενοι / απολυμένοι Δημ. Υπάλληλοι μιας άλλης εποχής.
Να μαζευτούμε λοιπόν εκεί και να πούμε τον καημό μας!
Εναλλακτικά θα μπορούσαμε – παλιά μας τέχνη κόσκινο- να μετονομάσουμε την Πλ. Συντάγματος (ως μεγαλύτερης χωρητικότητας , αλλά και συμβολισμού ) σε Πλατεία 30ης Απριλίου !!!.
Ενδεχομένως και να προχωρήσουμε σε αναγόρευση της ημερομηνίας αυτής, ως Εθνικής Επετείου Καταστροφής (τύφλα να ‘χει η Μικρασιατική, όπως θα διαπιστώσουμε μεσοπρόθεσμα).
ΥΓ Δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνουμε όλοι κακοντυμένοι , ρακένδυτοι αποθαρρυμένοι. Μπορούμε να μιμηθούμε τους ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ εκείνους που θα πάνε καλοντυμένοι – με ή χωρίς γραβάτα – για να παρηγορήσουν τα πλήθη, λέγοντας τους ότι όλα πάνε καλά, καλύτερες μέρες έρχονται, …. μετά θάνατον βεβαίως.
Ευρηματικό θα ήταν αν τα Χριστούγεννα – αντί για δέντρο ή καράβι – στήσουμε ένα ικρίωμα εκτελέσεων με μια επικρεμάμενη λαιμητόμο κι ένα ομοίωμα ραγιά μακρυλαίμη/ γυμνολαίμη να περιμένει να πέσει ο “Κόφτης”/ λαιμητόμος.
Θα πρόκειται για τον ίδιο πολύπαθο τράχηλο “που ζυγό δεν υποφέρει” (Σ.Σ Εξαιρούνται λόγω μαζοχισμού, ο …. “κομματικός , και τώρα, ο αποικιακός ζυγός”!).