Συγκλονίζουν οι προσωπικές ιστορίες των ξεριζωμένων που βρίσκονται στην Ειδομένη. Σε ένα θαύμα ελπίζει εξαμελής οικογένεια Σύρων προσφύγων για να ενωθεί και πάλι, καθώς τα τέσσερα παιδιά με τον πατέρα είναι ήδη στη Γερμανία, ενώ η μητέρα έχει εγκλωβιστεί στην Ειδομένη.
http://webtv.ert.gr/webtv/live-uni/vod/dt-uni-vod.php?f=2016/tv/news-themata/20160318-mana-eidomeni.mp4&bgimg=http://webtv.ert.gr/wp-content/uploads/2016/03/prosfygiko3.jpg
H Λειλα είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Ο πόλεμος που μαίνεται τα τελευταία χρόνια στη Συρία δεν άφησε και πολλά περιθώρια στην οικογένειά της. Έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, να ξενιτευτούν,για ένα καλύτερο αύριο.
Εκείνη βρίσκεται στην Ειδομένη, εγκλωβισμένη, περιμένοντας καλά νέα. Να ανοίξουν τα σύνορα και να βρεθεί δίπλα στα παιδιά και τον σύζυγό της που κατάφεραν και έφθασαν στη Γερμανία.
Οι συνθήκες στην Ειδομένη είναι άσχημες. Παντού λάσπη, σκουπίδια, αρρώστιες. Όμως η Λέιλα τα αντέχει όλα, το να μην ξαναδεί τα παιδιά της, της είναι αδιανόητο.
«Κάθε μέρα ταράζομαι όλο και πιο πολύ. Κλαίω και προσεύχομαι στο Θεό και Του ζητώ να με πάει δίπλα στα παιδιά μου. Αν δεν συμβεί αυτό τι θα κάνω; Θα πάω στα σύνορα θα λουστώ με πετρέλαιο και λάδι και θα αυτοπυρποληθώ. Αυτό θα είναι το τέλος.», λέει.
Ο σύζυγος της, ο Ναρούζ, οδοντίατρος στο επάγγελμα, μαζί με τα 4 παιδιά τους, όλα κάτω από 9 ετών, εγκατέλειψαν πριν από 5 μήνες το Κιμισλί. Πέρασαν στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα. Το ταξίδι ήταν δύσκολο αλλά τα κατάφεραν και έφθασαν σώοι και ενωμένοι στο Βερολίνο.
«Τα παιδία θέλουν τη μητέρα τους. Βρισκόμαστε εδώ πέντε μήνες. Τα παιδιά δεν κοιμούνται καλά και κλαίνε πολύ. Θέλουν τη μαμά τους. Παίζω μαζί τους για να τους αποσπώ. Τους λέω ότι πρέπει να έχουν υπομονή αλλά τους λείπει τόσο η μαμά τους που φιλάνε τη φωτογραφία στο διαβατήριό της συνέχεια. », λέει ο Ναρούζ.
Ο Ναρούζ και η Λέιλα μιλάνε σχεδόν κάθε μέρα από το τηλέφωνο για πέντε λεπτά… τόσο μόνο αντέχουν οικονομικά καθώς η κλήση κοστίζει 10 ευρώ.
«Κάθε μέρα τα παιδιά μου λένε μαμά έλα μαμά έλα και εγώ το μόνο που κάνω είναι να κλαίω. Τι να κάνω; Υπάρχει θεός.», λέει.
Μόλις κλείνει το τηλέφωνο, η Λέιλα καταρρέει, κοιτάζει τις φωτογραφίες των παιδιών της για να τα νιώσει δίπλα της.
Η μόνη της παρηγοριά είναι ότι τα δικά της παιδιά ζουν ασφαλή και με ανθρώπινες συνθήκες. Βλέπει γύρω της στην Ειδομένη τόσα άλλα παιδιά να υποφέρουν όπως το μικρό κορίτσι από τη Συρία που σπαράζει στο κλάμα όσο της ξυρίζουν το κεφάλι για να την απαλλάξουν από τις ψείρες.
Πηγή ΕΡΤ1 -Ρεπορτάζ Ελίνα Κολυβα
http://webtv.ert.gr/webtv/live-uni/vod/dt-uni-vod.php?f=2016/tv/news-themata/20160318-mana-eidomeni.mp4&bgimg=http://webtv.ert.gr/wp-content/uploads/2016/03/prosfygiko3.jpg
H Λειλα είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Ο πόλεμος που μαίνεται τα τελευταία χρόνια στη Συρία δεν άφησε και πολλά περιθώρια στην οικογένειά της. Έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, να ξενιτευτούν,για ένα καλύτερο αύριο.
Εκείνη βρίσκεται στην Ειδομένη, εγκλωβισμένη, περιμένοντας καλά νέα. Να ανοίξουν τα σύνορα και να βρεθεί δίπλα στα παιδιά και τον σύζυγό της που κατάφεραν και έφθασαν στη Γερμανία.
Οι συνθήκες στην Ειδομένη είναι άσχημες. Παντού λάσπη, σκουπίδια, αρρώστιες. Όμως η Λέιλα τα αντέχει όλα, το να μην ξαναδεί τα παιδιά της, της είναι αδιανόητο.
«Κάθε μέρα ταράζομαι όλο και πιο πολύ. Κλαίω και προσεύχομαι στο Θεό και Του ζητώ να με πάει δίπλα στα παιδιά μου. Αν δεν συμβεί αυτό τι θα κάνω; Θα πάω στα σύνορα θα λουστώ με πετρέλαιο και λάδι και θα αυτοπυρποληθώ. Αυτό θα είναι το τέλος.», λέει.
Ο σύζυγος της, ο Ναρούζ, οδοντίατρος στο επάγγελμα, μαζί με τα 4 παιδιά τους, όλα κάτω από 9 ετών, εγκατέλειψαν πριν από 5 μήνες το Κιμισλί. Πέρασαν στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα. Το ταξίδι ήταν δύσκολο αλλά τα κατάφεραν και έφθασαν σώοι και ενωμένοι στο Βερολίνο.
«Τα παιδία θέλουν τη μητέρα τους. Βρισκόμαστε εδώ πέντε μήνες. Τα παιδιά δεν κοιμούνται καλά και κλαίνε πολύ. Θέλουν τη μαμά τους. Παίζω μαζί τους για να τους αποσπώ. Τους λέω ότι πρέπει να έχουν υπομονή αλλά τους λείπει τόσο η μαμά τους που φιλάνε τη φωτογραφία στο διαβατήριό της συνέχεια. », λέει ο Ναρούζ.
Ο Ναρούζ και η Λέιλα μιλάνε σχεδόν κάθε μέρα από το τηλέφωνο για πέντε λεπτά… τόσο μόνο αντέχουν οικονομικά καθώς η κλήση κοστίζει 10 ευρώ.
«Κάθε μέρα τα παιδιά μου λένε μαμά έλα μαμά έλα και εγώ το μόνο που κάνω είναι να κλαίω. Τι να κάνω; Υπάρχει θεός.», λέει.
Μόλις κλείνει το τηλέφωνο, η Λέιλα καταρρέει, κοιτάζει τις φωτογραφίες των παιδιών της για να τα νιώσει δίπλα της.
Η μόνη της παρηγοριά είναι ότι τα δικά της παιδιά ζουν ασφαλή και με ανθρώπινες συνθήκες. Βλέπει γύρω της στην Ειδομένη τόσα άλλα παιδιά να υποφέρουν όπως το μικρό κορίτσι από τη Συρία που σπαράζει στο κλάμα όσο της ξυρίζουν το κεφάλι για να την απαλλάξουν από τις ψείρες.
Πηγή ΕΡΤ1 -Ρεπορτάζ Ελίνα Κολυβα