Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ

Η πατρίδα μας στο γεωπολιτικό καμίνι της εποχής μας.
του καθηγητού κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη
1. Γεωπολιτική χωροταξία
Η γεωπολιτική με απλά λόγια είναι εκείνο το επίπεδο των διεθνών σχέσεων, το οποίο συνδέει δύο παράγοντες: τον γεωγραφικό χώρο με τους συσχετισμούς δυνάμεως μεταξύ των διαφόρων κρατών.
Για τις ανάγκες του θέματος μας θα πρέπει να χωρίζουμε την γεωπολιτική σε τρεις κατηγορίες παραγόντων:
α. τις γεωπολιτικές τάσεις
β. τα γεωπολιτικά υποκείμενα (κράτη) και
γ. τον παγκόσμιο γεωγραφικό χώρο ως το πεδίο, η χωροταξία του οποίου διαμορφώνεται από τις τάσεις και τις δυνάμεις των γεωπολιτικών συσχετισμών.
Η παγκοσμιοποίηση είναι η κυρίαρχη γεωπολιτική τάση της εποχής μας. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο η τελευταία μορφή της εξελίξεως του Δυτικού πολιτισμού με αιχμές την τεχνολογία και την οικονομία. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ (1990) η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ταυτόχρονα ως το ισχυρότερο όχημα για την προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων των ηγεμονικών δυνάμεων του Δυτικού κόσμου στον ευρύτερο διεθνή χώρο.
Έκανα αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις με αφορμή ένα πολύ ενδιαφέρον όρθρο του καθηγητή Γεωπολιτικής στο Παν/μιο της Σορβόννης κ.Γ. Πρεβελάκη με τίτλο: «Ένα διαφορετικό Ευρωπαϊκό σύνορο» (Καθημερινή, 7-2-16).
Στο άρθρο αυτό ο Πρεβελάκης χωρίζει την έννοια του «συνόρου» σε περισσότερα ήδη, όπως : «Γραμμή ή ζώνη», «στατικό ή κινούμενο».
Θυμίζουμε επίσης ότι, με βάση το μεταναστευτικό πρόβλημα, υπάρχει και η διάκριση: «ανοικτά ή κλειστά σύνορα».
Ο Πρεβελάκης επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο είδος «Σύνορο-ζώνη».
Το «Σύνορο -γραμμή» είναι η βασική μορφή συνόρων, ως διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των επικρατειών των διαφόρων κρατών. Επίσης γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και οι ζώνες επιρροής των ηγεμονικών κρατών στον γεωπολιτικό τους περίγυρο.
Όμως το «Σύνορο-ζωνη» έχει έναν δυναμικό και επεκτατικό χαρακτήρα, ο οποίος ξεπερνά την σκοπιμότητα της ζώνης επιρροής και αποσκοπεί είτε στην ένταξη ενός κράτους στο θεσμικό (και όχι απλώς γεωπολιτικό) πλαίσιο επικυριαρχίας του ηγεμονικού κράτους ή στον επαναπροσδιορισμό της γεωπολιτικής σχέσεως του ηγεμονικού κράτους προς το αδύναμο κράτος.
Ο Πρεβελάκης εξηγεί, ότι την γεωπολιτική του «Συνόρου-ζώνης » ακολούθησαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ στην προσπάθεια τους να εντάξουν στους θεσμούς τους όλες τις χώρες-δορυφόρους της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως στην Ανατ. Ευρώπη και καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι η ίδια πολιτική ακολουθείται σήμερα και απέναντι στην Ελλάδα!
2. Η Ελλάδα εκτός Ευρώπης;
Το άρθρο λοιπόν του κ. Πρεβελάκη στηρίζεται σε μία θλιβερή διαπίστωση, ότι η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί και αντιμετωπίζεται ως κατεχόμενη χώρα.
Αυτό συμβαίνει, διότι η γεωπολιτική δεν δεσμεύεται από τις όποιες θεσμικές εντάξεις και υποτιθέμενες κατοχυρώσεις μιας χώρας . Μπορεί η Ελλάδα να ανήκει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά ο γεωπολιτικός της χρόνος δεν ανήκει στο παρόν, έχει αντιστραφεί. Αυτό σημαίνει,ότι για το μέλλον της Ελλάδας δεν λαμβάνεται υπόψιν η παρούσα διεθνής της ταυτότητα αλλά το γεωπολιτικό πλαίσιο της εποχής, που διαλύετο η Οθωμανική αυτοκρατορία. Δηλ. Ελλάδα και Τουρκία εντάσσονται σε ένα ενιαίο γεωπολιτικό πλαίσιο, η τύχη του οποίου θα καθορισθεί από τον διεθνή παράγοντα και με γνώμονα όχι τα συμφέροντα των κρατών της περιοχής άλλα με βάση τα ηγεμονικά συμφέροντα των ισχυρών.
Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να εντάξουμε και την πολιτική των περιβόητων Δανειστών μας. Αρχίζει να διαφαίνεται μία κυνική σκοπιμότητα. Ο σκοπός τους δεν φαίνεται να είναι η «βοήθεια » προς την Ελλάδα και η «Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», για την ανάπτυξη της χώρας μας, για να «βγούμε πάλι στις αγορές». Η δημοσιονομική πολιτική των Δανειστών φαίνεται να εναρμονίζεται πλήρως με τις ηγεμονικές προθέσεις του διεθνούς παράγοντα για την αναθεώρηση του γεωπολιτικού μέλλοντος της Ελλάδας και τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής .
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, είναι αμείλικτα :
α. άλλοι αποφασίζουν για μας και όχι για το καλό μας.
β. το ελλαδικό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί ανάχωμα στα ξένα σχέδια αλλά μάλλον τα διευκολύνει και ότι
γ. η όποια, έστω και μερική, σωτηρία της πατρίδας μας εξαρτάται από την ενημέρωση και την ενεργοποίηση του Λαού μας.
Χρειάζεται μία νέα Φιλική Εταιρεία όχι ως οργάνωση αλλά ως προσπάθεια ενημερώσεως και ενεργοποιήσεως του Λαού μας χωρίς κομματική κηδεμονία ή φιλοδοξία.
[email protected]