1997: Η δολοφονία Περατικού σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής "Μπαρμπαρόσα"

Στο post «Τι θα … γεννήσει η Ζήμενς;» πέρυσι τέτοιο καιρό είχε ανοίξει μια συζήτηση για την ενδεχόμενη σχέση των μεγάλων μπίζνες (και της Μήζενς) με την τρομοκρατία. Το θέμα είναι ενδιαφέρον και πολύ …επικίνδυνο, ιδίως καλοκαιριάτικα.
Η σιωπή όμως είναι ακόμη πιο επικίνδυνη στάση για όλη την κοινωνία. Γιγαντώνει τη διαφθορά, οπλίζει τα χέρια του κάθε υπηρέτη – κτήνους των αδηφάγων εκπροσώπων ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Μιλάμε για τα “ξένα συμφέροντα” που πλέον έστω και απολογιστικά έρχονται στο φως με ονοματεπώνυμο και όχι σαν τσιτάτα “αγωνιστών” πολιτικών που βρίσκονται πιο λαδωμένοι και από τσίρο κονσέρβας.
Το θέμα βέβαια είναι σοβαρό και δεν σηκώνει χιούμορ. Βλέποντας την απέλπιδα προσπάθεια των ΜΜ”Ε” που σήκωναν το χορό και διαπλεκόμενα ξέπλεναν το κύριο κομμάτι της πίτας, καταλαβαίνουμε ότι η “κραυγή” είναι πλέον αναγκαιότητα. Έστω και άν κάποιοι το πληρώσουμε ακριβά. Πάμε λοιπόν:
Τολμήσαμε και ανοίξαμε το θέμα του ’97 βάσει στοιχείων που ήρθαν στο φως μετά την πολύκροτη υπόθεση της απαγωγής Παναγόπουλου. Τρία συγκεκριμένα έγγραφα που αναρτήθηκαν και σχετίζονταν με κατασκευαστές, γραμματείς υπουργείων και δημοσιογράφους δεν είδαν ποτέ τη δημοσιότητα μέσω των καναλιών. Αυτό λέει πολλά. Ενδυναμώνει όμως και το ρόλο του διαδικτύου στην αποκάλυψη της αλήθειας που είναι μονόδρομος. Η “καλύτερη κοινωνία”, η “κοινωνική δικαιοσύνη”, το “ανθρώπινο κράτος”, οι “δαπάνες για την παιδεία” και όλα αυτά τα καλούδια που ήταν στα προγράμματα κομμάτων που αποδείχτηκαν ότι τα βίαζαν για να γεμίσουν τα ταμεία τους, μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν κερδηθεί αυτή η μάχη. Υπερκομματικά, γιατί η σήψη και η τιμιότητα δεν έχουν χρώμα. Έχουν πρόσωπα και σ’ αυτά θα στηριχθεί η κάθαρση ή η Νέμεση. Όλα λοιπόν ξεκινάν από δω, όσον αφορά το “εκτελεστικό σκέλος” του 1997.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ: Η ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη. Αίμα και πλιάτσικο με υπουργικές αποφάσεις. Οι βλαστοί του τρόμου πνίγουν και σήμερα τη δημοκρατία.
Μαζί με όλη τη σειρά άρθρων που θα τα βρείτε με μια απλή περιήγηση.
Δεν μπορεί όμως παρά να προσέξει κανείς τις επισημάνσεις του φίλου «Suhoi» που γράφει στο σχόλιο του Antinews:    Τώρα που, με αφορμή το σκάνδαλο Ζημενς, έρχεται στην επιφάνεια η βρωμιά των τελευταίων δεκαετιών, σκέφτομαι εκείνη την υπόθεση της επίθεσης της 17Ν κατά του Περατικού. Δολοφονήθηκε το 1997, όταν δηλαδή η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ-Σημίτη σχεδίαζε:1.Μεγάλα έργα του ΟΣΕ και άλλα μεγάλα έργα ναυπήγησης πλοίων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. 2.Την πώληση των ναυπηγείων, που πουλήθηκαν τελικά το 2001στους Γερμανούς. Τώρα γίνονται γνωστές αποκαλυπτικές πληροφορίες για μίζες της Ζημενς για έργα του ΟΣΕ που εκτελούνταν και εκτελούνται στον Σκαραμαγκά. Στο μέσον της δεκαετίας του 1990, ο Περατικός, είχε ήδη εγκαταλείψει (αναγκάστηκε να το κάνει, υποστήριξε ο πατέρας του Περατικού στη δίκη για τη 17Ν) τα ναυπηγεία Ελευσίνας, επειδή τον σαμπόταρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τελικά, την Ελευσίνα την πήρε ο Ταβουλάρης. Των ναυπηγείων Σύρου, ντε! Που οι Νεοδημοκράτες τον καταγγέλλουν ως βασίλειο της ευνοιοκρατίας του ΠΑΣΟΚ (έργα με αποικιακού τύπου συμβάσεις, ιδιαίτερα από το υπουργείο Αμύνης). Το 1997 όμως, ο Περατικός ζητούσε να αγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Τότε ο ίδιος ο Σημίτης μιλούσε για «ξεπούλημα» και για «εκβιασμό» του ομίλου Περατικού, που ήθελε να αρπάξει και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ο πατέρας Περατικός είχε πει ότι «μας το είχαν υποσχεθεί σε δύο μήνες μέσα. Μας προτάθηκε της Σύρου και μετά ο Σκαραμαγκάς. Τη Σύρο δεν την κοιτάξαμε, αλλά για τον Σκαραμαγκά ο Κωστής είχε διάφορες συζητήσεις για να τον αναλάβει μαζί με τους νυν ιδιοκτήτες τους Γερμανούς που χτίζουν τώρα τα υποβρύχια εδώ με τιμές βεβαίως υπέρογκες». Με την ευκαιρία, τα σκάνδαλα γύρω από τα γερμανικά υποβρύχια σκάνε το ένα μετά το άλλο τα τελευταία δύο χρόνια.  Όταν πήραν οι Περατικοί (επί κυβέρνησης Μητσοτάκη) την Ελευσίνα είχαν προγραμματικές συμφωνίες με το Υπουργείο Άμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό και με τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος. Όσον αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, ο πατέρας Περατικός είχε πει ότι «παραδώσαμε το πρώτο πλοίο πολεμικό στο ναυπηγείο, που δεν θα είχε την ελπίδα να παραδοθεί ούτε σήμερα». Για τον ΟΣΕ όμως; «Η προγραμματική –είπε ο ίδιος- σταμάτησε, γιατί δεν μας είχαν πει, είχαν αποκρύψει, ότι δεν ήταν δεσμευμένοι αυτοί να τηρήσουν τη συμφωνία συνεχώς και έτσι, ενώ ελέγετο μέσα στη σύμβαση για 1200 βαγόνια, σταμάτησαν στα 40».Τελικά, το 2004 μεταβιβάστηκε ο έλεγχος της γερμανικής μητρικής εταιρείας HDW από την αμερικανική τράπεζα ΟΕΡ στον γερμανικό όμιλο ThyssenKrupp. Το 2002, λίγους μήνες μετά την απόκτηση της ελληνικής μονάδας από την HDW, η τελευταία είχε περιέλθει στον έλεγχο της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας. Και να και τι έγραφε στην προκήρυξή της για τον Περατικό, η 17Ν: «….Μετά από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι ο μόνος που έκανε προσφορά για την αγορά των ναυπηγείων Σκαραμαγκά υπήρξε ο Περατικός. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος αυτός «προσφέρει» σήμερα για τα ναυπηγεία που θεωρούνται τα μεγαλύτερα της Μεσογείου και των οποίων η αξία έχει αποτιμηθεί από την εταιρεία Hombros σε 75 δισεκατομμύρια, μόνο 5,5 δις δηλαδή το μισό από το αντίτιμο που υποτίθεται ότι κατέβαλε το 1992 για την Ελευσίνα. Δεν είναι τέλος τυχαίο ότι, όταν ο πρότερος βίος του κυρίου αυτού στην Ελευσίνα έχει αποδείξει και στον τελευταίο αδαή στα οικονομικά ότι δεν πλήρωσε φράγκο, οι γραικύλοι απατεώνες υπουργοί και άλλα ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν σήμερα να επαναλάβουν την ιδιωτικοποίηση-απάτη του 1992 της Ελευσίνας, στο Σκαραμαγκά, διαπραγματευόμενοι μαζί του και παρουσιάζοντας τον σαν φερέγγυο αγοραστή που θα καταβάλει κεφάλαια….» 
Το πως υπουργικά συμβούλια, υπουργοί, πρωθυπουργοί και αντιπολίτευση εμπλέκοντο το είδατε εδώ:
Πως οι Γερμανοί φρόντιζαν τις δουλειές και τους φίλους τους…
Κράτος, παρακράτος, τρομοκρατία, 4η εξουσία. Είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία ως λαός, ως πολίτες, ως κοινωνία. Ας την αρπάξουμε!